Hy
sit langs
sy ouma waar sy in die hoek van die kamer op ‘n dun matrassie lê. Hy weet dit
is nou nie meer lank nie; hy het al gesien hoe dit lyk as iemand doodgaan. Ai,
hy wil dit nie sien nie! Hy wil nie sien as Ouma weggaan nie, maar hy moet.
Ouma het hom laat roep om hier by haar te wees en daarom sal hy hier langs haar
sit tot alles klaar is.
Hulle is baie wat hier bly,
maar eintlik is dit nog net Ouma en Ma en hy wat van die familie oor is. Die
ander mense wat hier bly het maar so met die tyd kom intrek. Niemand het gekla
nie, want elkeen sorg darem vir ‘n ietsie om te eet.
Hy weet hoekom Ouma hom geroep
het. Ouma is bekommerd oor Ma. Sy weet dat Ma dit nie gaan maak so op haar eie
nie. Sy is nie ‘n sterk vrou nie, die ma van hom. Sy kan maklik sommer iemand
se drinkgoed vat en als op een slag uitdrink. Dan lê sy daar in haar hoek vir
dae en slaap. Dis nou Ma daardie. Ouma was die een wat darem nog iets met Ma
kon aanvang as sy so sleg loop raak. En nou gaan Ouma weg.
Ouma is nie dom nie. Sy het
seker hoeveel jaar terug eendag vir hom vertel van die plek waar ‘n mens kan
leer om self te werk. Jy kan baie goed word, het sy gesê. En wat wil jy word? Sy
het hom lank in die oë gekyk en hy het gesê hy wil graag eendag mense se karre
kan regmaak. Sy het bly gelyk daaroor. Maar nou gaan Ouma dood en hy kan nog
altyd nie mense se karre regmaak nie.
Sy beduie moeg na ‘n kas in
die hoek. Hy staan op en maak die deur oop. Sy beduie en probeer praat, maar hy
verstaan nie lekker wat dit is wat Ouma wil hè nie. En toe sien hy die bruin koevert!
Ouma beduie hy moet die koevert bring.
“Nou gaan jy leer, my kind,”
is Ouma se heel laaste woorde.
Hy kyk paniekerig rond, maar
daar is niemand naby nie. Hy sit die koevert met die geld weer in die kas en
gaan roep die ander mense. Ma is alweer nie lekker nie. Ma sal eers later
uitvind dat Ouma weg is. Ai, Ma!
Hy kry sy klere skoon. Hy pak
dit in die enigste koffer in die huis. Hy vat sy geld en sy ID. Ouma het gese sy’t
gehoor ‘n mens het dit nodig om te kan gaan leer.
Hy het nie aansoek gedoen om te gaan leer nie,
maar hy het al gehoor hoe doen ‘n mens dit. Oor twee dae moet hy in
Keetmanshoop wees. Hoe ver is dit soontoe? Hy weet nie en dit maak ook nie saak
nie. Hy sal sorg dat hy in Keetmanshoop is as hulle begin met die inskrywings.
Dit is nog donker toe hy by
die pad staan. Dankie tog, die bussie is nie vol nie. Ja, hy kan saamry, maar ‘n
mens ry nie verniet 1316 km nie, jy betaal daarvoor. Hy betaal.
Toe hy in Keetmanshoop kom,
staan die karre die hele plek vol. Die name word gelees van die gelukkiges wat
plek gekry het. Hy luister nie eens nie, want hy weet mos...! Hy hoor ouens
soos hy het ‘n naam: ‘Gate crashers’, noem hulle die ouens wat kom bedel vir ‘n
plekkie. Wel, dan is hy ‘n ‘gate crasher’, wie traak?
Nee, daar is nie plek nie.
Jammer, my maat, jy moet maar huis toe gaan. Hy luister nie eens na die man wat
met hulle praat nie. Hy kan nie huis toe gaan nie. Hy moet leer om karre reg te
maak.
Waar is hulle Woensdag? O, in
Tsumeb. Hy sorg dat hy by die pad kom en kry ‘n plek op ‘n bussie. Hy betaal en
ry saam. Hy trek skoon aan en gaan staan saam met die res en wag. Die ‘gate crashers’
moet wag totdat al die ander gelukkige ouens hulle name gehoor het.
Hy hoor hoe praat twee van die
groot menere. Alles is vol, daar is nie meer plek vir een ekstra student nie. Regtig?
En nou? Huis toe? Nee, Arandis toe! Hy is moeg, maar hy moet gaan. Hy het vir
Ouma belowe hy sal leer om karre reg te maak. Sowaar, hy sal leer om karre reg
te maak.
In Arandis lyk dinge ook nie
goed nie. Hy kan nie verstaan waar kom almal vandaan nie. Daar is nie plek vir
iemand wat karre wil regmaak nie. Die groot Meneer vra vir hom: “Jongman, wil
jy huise bou?” Goed, dan sal hy leer om huise te bou. Ouma, kyk, ek het plek
gekry. Ek gaan leer om huise te bou, Ouma.
Hy staan in die ry met sy geld
en sy ID. Hy wil vir die vrou wat sy geld vat
vertel van sy Ouma. Hy wil vir haar sê Ouma het daardie geld vir hom in
die bruin koevert gebêre, maar hy doen dit nie; sy is te haastig.
Nee, Ouma, ek weet sowaar nie
waar gaan ek bly nie. Ek weet ook nie wat ek gaan eet vanaand en môre en al die
ander dae nie, Ouma. Maar het Ouma gehoor?
Ek gaan huise bou!
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking