tag:blogger.com,1999:blog-3013065680493480942024-03-16T20:53:07.484+02:00DIE KLEUR VAN MY PEN - 'n Afrikaanse BlogDie dag toe ek besluit het om my gedagtes neer te skryf en te deel met ander, daardie dag het my hele lewe verander. Ek skryf omdat ek nie anders kan nie - atlete oefen, ander hardloop, ens. Ek skryf en geniet elke oomblik daarvan. Dankie dat jy dit met my deel.Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.comBlogger245125tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-7477048583155113102023-12-27T18:24:00.000+02:002023-12-27T18:24:09.956+02:00OUJAAR EN SY DINGE<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfIPc-qReA7CqCwiZVy_ua_CLESGj9YF0Vq6L7woJc8VIMpBGuqHNmZ2GM7CTytXGVKOxpAQTGON2kFKL_0P1Sn30f7EgRxqE8blOzthpApgvEzmaHU2dtcmAiVGrAWpVED_tm411q_Ndb1i7dfyA4jBm9sxB-c9RJissuzW6jlztNJkXEQIZemqkoQc4/s275/oujaarsaand.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfIPc-qReA7CqCwiZVy_ua_CLESGj9YF0Vq6L7woJc8VIMpBGuqHNmZ2GM7CTytXGVKOxpAQTGON2kFKL_0P1Sn30f7EgRxqE8blOzthpApgvEzmaHU2dtcmAiVGrAWpVED_tm411q_Ndb1i7dfyA4jBm9sxB-c9RJissuzW6jlztNJkXEQIZemqkoQc4/s1600/oujaarsaand.jpg" width="275" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Die ure Nuwejaar toe stap nou vinnig
aan. As Kersfees verby is, is dit asof die hele mensdom en die natuur skielik
asem ophou … waarvoor? <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Dalk in afwagting op die nuwe
jaar? In afwagting en hóóp op die nuwe jaar? In afwagting, hoop en vásberadenheid
op die nuwe jaar?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">As kind op die plaas was
Nuwejaarsdag regtig vir my ‘n baie lekker dag. Ons sou die vorige aand by
familie langsaan gaan braai het. Tannie Leentjie was ‘n voorslag in die kombuis
en die tafel het altyd gekreun onder die oorvloed kos wat daar was. Jy moes my
tannie persoonlik geken het om die omvang daarvan te besef.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek het baie maal gewonder wat agterna
van al die oorskietkos geword het. Dalk het hulle dit ook (soos ons) die dae
daarna geëet ... of dalk ook nie? Ek weet nie, maar ons het nooit in al die tye
iets op tafel gekry wat jou enigsins sou laat dink het dat dit iets van gister
was wat sy weer opgedis het nie. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">In elk geval, die oggend van
Nuwejaarsdag het hulle dan by ons kom koek en tee. Dit was so buite die gewone
handel en wandel op die plaas, dat dit my áltyd laat trippel het van
opgewondenheid. Ma was ‘n uithaler bakster en die koek was altyd die lekkerste
van alle lekker dinge. Ma kon eintlik (so glo ek) alles op aarde doen! Niks was
ooit te veel of te moeilik vir haar nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Nog een van die lekker dinge was
dat Pa en oom Andy het ook nie op Nuwejaarsdag gewerk nie. Hulle het saam
gekuier en saam sommer net niks gedoen nie daardie dag. Die geselskap tussen
die grootmense was ontspanne en vrolik. By tye was hulle sommer lekker verspot
ook. Ek kon my verkyk aan my stil pa wat ewe skielik vol grappies was. As ek
vandag dink aan daardie dae, voel dit vir my of hulle so half verlig was dat
die jaar op sy einde was. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Nou sien ek jy frons omdat ek
dink hulle was verlig? Hmm, ja, dit kan dalk vreemd klink, maar in my hart dink
ek hulle was verlig omdat die moeilike, droë jaar op die plaas verby was en
het, soos baie van ons, geglo (of gehoop?) dat die jaar wat voorlê dalk beter sou
wees en meer vreugde sou verskaf. Hoe sal ek weet?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Dit was dan my ondervinding van
wat Nuwejaar is – geen gewonder en gesoek na nuwe (onuitvoerbare) voornemens vir
die jaar wat voorlê nie. Geen gesukkel om die bedrading in my kop stil en
rustig te kry soos deesdae nie. Dit was vir ons genoeg om die dag met familie
te deel. As kind het ek nooit meer as dit verwag nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Mettertyd het ek anders begin
dink oor Nuwejaarsdag. Eers sou ek die jaar wat verby is tot in die fynste
besonderhede ontleed – al die mooi dinge en dan al die swaarkry dinge. Waarom
voel dit ewig of die swaarkry meer as die mooi in die lewe is? <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek het begin wonder oor wat
alles voorlê. Ek het begin <i>vrees</i> vir dinge wat dalk kón gebeur. Ek het halsreikend
begin uitsien na dinge wat asseblief tog dalk móés gebeur. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Dis asof jy op daardie laaste
oomblik van die jaar op ‘n mespunt balanseer – óf jy het iets om oor opgewonde
te wees in die jaar wat voorlê, óf jy het niks nie, amper soos om in ‘n
uitsiglose tonnel te wees. Jy het niks om na uit te sien nie, jy traak dus ook
nie oor dit wat kom nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ongelukkig is die lewe om ons
mos nie net mooi en lekker en goed nie, ha? Dit is dus ‘n gegewe feit dat
teleurstellings deel van die jaar wat voorlê sal wees. Maar seblief tog, laat
ons nie nou al daaroor begin top en huil nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Op Oujaarsdag die oggend bel ek ‘n
vriendin. “Gaan ek en jy netnou ‘n koffietjie iewers drink? Ons het so lank...”
nooi ek uit.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Sy val my vervaard in die rede:
“Nee, glad nie vandag nie, Vriendin. Hoe werk jou dinge dan? Ons maak mos
skoon!”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek het my verbeel sy klink ‘n
bietjie uitasem toe sy die telefoon antwoord en nou weet ek waarom! Hulle maak
skoon!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">“Nou hoe dan nou so?” vra ek
verbaas.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">In die agtergrond hoor ek iets
val en sy skree op ‘n kind om dadelik die water daar op te droog. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Dis vir ‘n oomblik of twee stil voordat
sy my antwoord: “Ons het ‘n bietjie laat begin vanoggend, jong. Ek weet nie of
ons alles skoon gaan kry nie. Die lakens hang al op die draad en die laaste
klere is nou in die masjien. Gelukkig is die goed deesdae mos nie meer alles
katoen dat dit stryk nodig het nie.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek trek my asem verbaas op. “Jy
bedoel jy was en stryk op hierdie Sondag en die huis moet ook nog aan die kant
en skoon kom? Ek verstaan glad nie hoekom nie.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Sy lag. “’n Mens gaan mos nie
Nuwejaar in met ‘n vuil huis nie! Dit bring net skade en skande oor jou huis in
die jaar wat kom.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek sluk ‘n slag as ek dink dat
my skottelgoed nog op die droograk staan en my wasgoedmandjie loop oor. Met al
die kuiermense bly die wasgoed mos opgaar – as hulle weg is, sal ons heeldag
was, glo ek.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Voordat ek verder kan praat, sny
sy die oproep kort: “Dankie vir die uitnodiging, my vriendin. Ons moet regtig
iewers in die jaar wat kom weer ‘n slag lekker kuier.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek kyk om my rond en besef dat
ek darem regtig die onheil oor my huis bring met alles wat so half ... nie
skoon is nie?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Natuurlik kuier ons toe die Sondagaand
tot amper ligdag met die familie. Die kinders is later almal bed toe, maar ons
grootmense sit om die vuur pas die honde op. Die hele dorp skiet klappers en
ons honde is angsbevange ...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ons sit en gesels oor die jaar
wat verby is. Hier en daar pink een ‘n traan, maar net daarna skree ons weer
soos ons lag. Ag, dis lekker om met jou hartsmense te kuier en weer ‘n keer
sommer net jouself te kan wees.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ons praat oor Nuwejaarsvoornemens.
Ek vertel vir hulle dat ek voorheen so ver gegaan het om ‘n joernaal met al my
voornemens te begin – twee jaar na mekaar – maar dit nooit gebruik het nie. Natuurlik
dink die mans dat ek iewers ‘n klein skroefie los het om so oor “net nog ‘n dag
op die almanak” te voel! Ek erken skaam dat ek nog altyd daarvan hou om dit te
doen, maar dat ek besluit het ‘n joernaal is darem seker nie nodig nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Vra een spottend vir my: “Nou
waar skryf jy dit deesdae neer ... teen die toiletmuur?”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek vervies my bloedig en
antwoord hom nie. En dadelik weet ek: ek moet in die jaar wat kom beslis leer
om my humeur te beteuel. (Ek mag seker?)<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Vroeg op Nuwejaarsoggend is daar
‘n klop aan die deur. Die hele huis slaap nog, maar ek probeer nou orde in die
kombuis kry voordat almal kom ontbyt soek. Die manne sou kamma gisteraand
skottelgoed gewas het, maar daarvan het niks gekom nie. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Toe die klokkie ‘n tweede keer
dringend skree, draf ek deur toe. Ek stryk my hare vinnig plat en knoop so in
die loop my japon toe. Wie op aarde is so vroeg op straat? As daar so vroeg aan
die deur geklop word, kan dit net siekte of dood wees. ‘n Yskoue gevoel kriewel
met my ruggraat af.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek maak die deur oop ... regtig?
Ek sukkel om nie te wys hoe verbaas is ek om te sien wie dit is nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Voor my staan die bure: Pa, Ma
en vier orrelpypies. Almal is netjies uitgevat in, soos dit vir mý lyk, hul
Sondagklere. Die seuntjies se wilde hare is nat gekam en die sussie se
haartjies is styf in ‘n bokstert.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">“Môre,” groet ek so half
huiwerig. Hulle reageer glad nie. Ek frons liggies en vra: “Wil julle in kom?”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Buurman skud sy kop. “Nee, ons
kom julle net ‘n heppie New Year toewens,” kondig hy aan en steek sy hand na my
toe uit.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek skud verbaas hand met hom.
“Mooi Nuwejaar vir julle ook, Buurman.” Ek wys na die kleintjies wat so netjies
aangetrek is. “Gaan julle iewers heen? Julle is so deftig aangetrek,” wil ek
nuuskierig weet.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Buurvrou kyk my verontwaardig
aan. “Nee, hoekom sal jy nou so dink? Ons het nie geld vir uitgaan nie. Die
nuwe klere het te veel gekos.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Sy sien die verwarring in my oë
en lag simpatiek. “Dit lyk vir my nie jy verstaan nie. ‘n Mens moet mos nuwe
klere op Nuwejaarsdag aantrek. Jy gaan die jaar nuut in, sien. Dit bring
voorspoed in jou huis.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Sy kyk so in my sitkamer rond en
ek is seker sy sien die skeur in die sitkamerbank se bekleedsel. “Julle kan dit
gerus ook probeer, hoor. Dit werk regtig!”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Nadat hulle weg is, kyk ek met
ander oë na die verweerde sitkamerstel. Ai, dink ek so by myself, dis jammer
dat al die winkels vandag toe is. Waar kry ek nou skielik nuwe klere om aan te
trek?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">En net daar
pak die ding my beet. Ek het gesweer ek maak nooit weer in my hele
Nuwejaarsvoornemens nie, maar sowaar, ‘n mens moet mos darem beplan vir die
toekoms, ha? </span><span lang="AF" style="background: white; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek tap water in om die
skottelgoed te was, maar vergeet byna om die kraan weer toe te draai. My kop is
by Oujaar ... en Nuwejaar ... en die verganklikheid van alles ... en dat ‘n
mens ‘n keuse het met sommige dinge, maar nie altyd nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">My gedagtegang word wreed
onderbreek deur die gaste wat nou almal gelyk opgestaan het. Die mans vra vir
koffie en die kinders kla hulle is honger. Ek besef ek het nog my slaapklere
aan en verskoon myself om te gaan aantrek.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">My man kry my waar ek op die
hoek van die bed sit met my kop in my hande.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">“Vroutjie, is daar fout iewers?”
wil hy besorg weet.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek skud my kop. “Ha-a, ek sit
maar net en wonder oor die jaar wat kom – watter versekering het ons dat ons
volgende jaar hierdie tyd weer so saam met almal sal kan kuier?”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">My man verstaan nie my skielike
diepsinnige denke nie. “Nou hoe dan nou so, my liefde?”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="background: white; color: #050505; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">“Ag nee wat, los maar, my man.
Ek wonder mos maar so oor dinge. Jy weet mos, ha?” <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Nou is dit jare later
en alles het verander. Ek en manlief is op ons eie in ons klein nessie. Niks meer
groot familiekuiers nie. Niks meer bure met stringe kindertjies nie. Net ek en
hy en ons ‘onthou-jy-nogs’ van gister en eergister en lank gelede.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ons wag ook nog vir die
Oujaar om te kom en verby te gaan, ja. En ons dank Hom wat ons die genade gee
om nog saam te kan wees. Ons bid van Hóm die genade om die jaar wat voorlê tot
sy eer te kan gebruik.<o:p></o:p></span></p><p>
</p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-9437422573182534252023-12-18T13:30:00.001+02:002023-12-18T13:30:51.328+02:00DIE DAG TOE DIE KIND IN DIE HEMEL WAS<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3YCL9hK-ooyv1s8R6M_ak3bT1L33VeBUOUXT2xvpB2_8w_D7H253fvAbb3dRkaEa2fMDlz9cvlY2wXUQyLk_-Op5zScYPrr-bDknF6LHskNg-5FjUlgKktdLHGI34Hskh7BIuM0nYHn0CTY-gnjTmnsKYE5VYY-fq1epYG814n06nBdGfOFfdh8DH2sE/s720/heaven.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="610" data-original-width="720" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3YCL9hK-ooyv1s8R6M_ak3bT1L33VeBUOUXT2xvpB2_8w_D7H253fvAbb3dRkaEa2fMDlz9cvlY2wXUQyLk_-Op5zScYPrr-bDknF6LHskNg-5FjUlgKktdLHGI34Hskh7BIuM0nYHn0CTY-gnjTmnsKYE5VYY-fq1epYG814n06nBdGfOFfdh8DH2sE/s320/heaven.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">Marthatjie was maar drie toe
haar babasussie dood is. Die slim mense reken dat ‘n kind nie so ver terug kan
onthou nie, maar Martha sal vandag ten sterkste met jou daarvan verskil.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Van die feit dat haar ma toe
reeds meer as ‘n week lank nie by die huis was nie, kan sy glad nie onthou nie.
Dat die sussie vir net so lank baie siek was, weet sy ook niks van nie. Toe
Mamma teruggekom het huis toe na ‘n dooie sussie toe, kan sy ook glad nie
onthou nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Wat sy wel onthou – dit is in
haar verstand gegraveer met letters van vuur – is die dag van die begrafnis. O
ja! Daarvan kan sy jou vandag, baie jare daarna, nog in detail vertel.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Weet jy dat sy in die hemel
was? Kom ek vertel jou daarvan ...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Toe die sussie dood is, het
almal vir haar vertel dat sussie hemel toe is na Liewe Jesus toe. Waar is die
hemel? En waar is Liewe Jesus? Sy het hierdie goed glad nie verstaan nie, maar
was te ... ek het nie die woord om haar gemoedstoestand van daardie dae te
beskryf nie ... om eens te probéér om te vra waar die hemel en Liewe Jesus is.
Al wat sy geweet het, is dat Sussie nou nie meer by hulle was nie en nooit weer
terug sou kom nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Op die dag van die begrafnis
het iemand haar kom haal en haar na hierdie plek toe gevat. Is dit hoe die
hemel lyk? Is dit regtig die hemel hierdie?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Die sussie was in haar klein
kissie op ‘n stoel in die oupa se kantoor wat buite op die voorstoep was.
Niemand was ooit toegelaat om in daardie kantoor te kom nie. Al sou die deur
ook oop staan, sou jy in jou lewe dit nie waag om daar in te gaan nie. Vandag
kan Martha dit nie probeer verduidelik van wanneer presies die kind begin glo
het dat sy in die hemel was nie. Dit was maar net al die jare so dat sy dit
geglo het.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Iemand het vir Marthatjie gesê
om haar sussie te groet. Sy het nader gestaan en moes so amper op haar tone
staan om by te kom ... of dalk het iemand haar dalk opgetel? Haar ma het vanuit
die bondel mense in die vertrek gesê: “Moet haar nie op haar mondjie soen nie.”
Marthatjie het gemik vir die sussie se wangetjie, maar iemand anders het
bygevoeg: “Ag, soen haar maar op haar mondjie!”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Wat sy toe ook gedoen het
daardie dag wat sy in die hemel was.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Baie, baie mense. Baie, baie
mense wat baie, baie huil. Die kind se pa en ma huil die meeste. Op ‘n manier
maak dit haar baie bang om naby hulle te wees. Hulle sien haar nie. Hulle hoor
haar nie. Hulle weet nie van haar nie. Hulle huil net die hele tyd.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Toe is dit dat daardie een
tannie, tannie Belia, haar oor hierdie verwilderde kind van drie ontferm.
Marthatjie was nie ‘n klein dogtertjie nie en dit moes seker baie swaar gewees
het om haar die hele tyd op die arm te hou, maar dit is presies wat hierdie
engelvrou gedoen het – sy het die kind nooit neergesit nie. Hoe lank die diens
daar by die graf was, weet ons mos nie nou meer nie, maar tannie Belia se arms
het geweier om moeg te word.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">By tyd wou Marthatjie gaan
seker maak of Mamma en Pappa nie al ophou huil het nie. Dan het sy vol hoop tot
by hulle geloop daar waar hulle op stoele langs die graf gesit het. Hulle het
haar nie gesien nie. Hulle het haar nie gehoor nie. Hulle het nie van haar
geweet nie. Hulle het net die hele tyd gehuil. Dan het sy weer stil en
stokkerig omgedraai na die arms van die engelvrou wat haar styf vasgehou het.
Die arms van die vrou wat haar veilig laat voel het. Die arms van die vrou wat
gemaak het dat haar hartjie nie so erg in haar keel geklop het nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 8.0pt; margin-left: .25in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Dit is hierdie dag van die
begrafnis wat hierdie kind se lewe totaal en al verander het. ‘n Lewe waar sy
onder andere geglo het dat sy vir ‘n oomblik in die hemel was ...<o:p></o:p></span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-14459647515560831122023-11-08T14:36:00.001+02:002023-11-08T14:38:07.279+02:00DIE OUMAN EN EK<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyD73813DWGGYRze4ssLkEfk1IJzF2PW_qJZSDNnGpSKbTcUBIpSbFbeqJmDYX8pQ-doEgw7Wo9T1Eat3R3uXWnqtLpeC2ovnvPp_HRMYpiivYS9Q9afrlBGX9c8sx2zUwNz6orTz1FD-ZQLZ44f4OghBSDchoCEJqeTrcF2PlbI1CiNG3xrZSfVH3k78/s275/MOON.jfif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyD73813DWGGYRze4ssLkEfk1IJzF2PW_qJZSDNnGpSKbTcUBIpSbFbeqJmDYX8pQ-doEgw7Wo9T1Eat3R3uXWnqtLpeC2ovnvPp_HRMYpiivYS9Q9afrlBGX9c8sx2zUwNz6orTz1FD-ZQLZ44f4OghBSDchoCEJqeTrcF2PlbI1CiNG3xrZSfVH3k78/s1600/MOON.jfif" width="275" /></a>foto geleen</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: left;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: left;">Die ouman is stil ... soos in dóódstil! Om die
waarheid te sê, hy praat nooit nie.</span></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Nee, nee, dis nie dat hy afsydig
of hoogmoedig is nie, dis net dat hy nie praat nie. En tóg weet hy van my ...
van jou ... van ons almal. Dit maak nie saak of dit goed of sleg is nie, hy
wéét! Maar praat daaroor? Nooit nie!</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Hy weet van jonk wees en oud
word. Hy het die kennis daarvan en, so glo ek, sou dit graag met onse
sterflinge wou deel as ons ook maar net wou luister.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Gisteraand was een van daardie
aande. Die ouman was baldadig met die lig wat hy uitgestraal het. Jy het amper
die idee gekry dat as hy kon, hy nog helderder sou skyn! Wat ‘n fees was dit
nie. Die kinders het in die strate gespeel tot ver verby slapenstyd. Hulle ma’s
het nie gekla nie, want hulle het self ook hulle gebrek aan kuier aangevul en
‘n slag lekker met buurvrou gesels sommer so oor die draad. Verliefdes het ver
ente langs die strand gaan stap en minnewoorde gefluister. Hy het glimlaggend
toegekyk en (ek sweer!) goedkeurend geknipoog in hulle rigting.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Ander aand weer het hy sy wolmus
oor sy kop getrek en sedig net gesit waar hy sit. Ons kon hom nie sien nie,
maar hy was dáár! Dis nie dat die ou dikbek was nie, hoor. Hy kry maar net soms
die gier om kop in te trek. Maar dan ... is ons nie maar almal so nie?</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Ek hoor van mense wat dink die
ouman is te geheimsinnig na hulle smaak. Hulle redeneer die ou is net ‘n
bietjie té privaat. (Dan wil ek mos nou weet wát presies wil hulle van hom
weet?) Ek verstaan dit nie heeltemal nie, maar ek hoor hulle voel so effens
bedreig deur die ou.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Heheheee! Die ouman? Gevaarlik?
Nee man, moet tog nou regtig nie iets probeer soek wat nie bestaan nie. Hy is
regtig net ‘n liefdevolle, vriendelike ouman.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Het jy al agtergekom dat die
mense immer kla oor die son? As dit te warm is, kerm hulle daaroor en as dit
reën en hulle sien nie die son nie, kerm hulle daaroor óók! Son kan net
eenvoudig nooit die regte ding doen nie.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Maar kla oor die maan? Nog nooit
daarvan gehoor nie! Niemand brom as die maan skyn of nie skyn nie. Kinders kan
heelaand in die maanlig speel. Ek kan my verluister aan kinders wat in die
maanlig in die straat speel. Dis net of hulle so ‘n bietjie blyer is om te lewe
... so ‘n bietjie meer lief is vir mekaar ... so ‘n bietjie meer tevrede is met
alles en almal.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">As ek moet, sal ek vir jou boeke
vol oor die maan kan skryf. Soos ek sê, net as ek moet. Jy sien, ek is ook baie
lief vir maanskynaande, maar om wetenskaplik liries daaroor te raak, is glad
nie vir my nie. Ek kan my verluister aan slimpraatjies oor waarom dit nie gaan
reën nie en waarom daar nou ‘n storm op see is en waarom so of sus – alles die
maan se skuld! Hulle sien die maan as ... as wát? Ek kry nie eens ‘n woord
daarvoor nie, man. Vir my is hy net die liewe ouman wat hom totaal en al nie
deur ons aardlinge laat ontstel nie.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Daar is so ‘n mooi storietjie
van ‘n ou man wat sy hele lewe aan die maan gewy het. Dit was sy werk om die
lig wat die maan snags ‘uitgooi’, weer vol te maak. Hy het nooit iewers heen
gegaan nie en nooit ‘n dag oorgeslaan nie. Hy was eindeloos getrou in sy
selfopgelegde taak.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Tot op ‘n dag toe sy vrou
onverwags die huis verlaat! Die ou man het alles net so gelos en die wêreld in
duisternis gedompel. Sy veelbewoë reis oor land, lug en see om haar te vind,
herinner ons aan die onwrikbare krag van liefde. Die wêreld was in duisternis
gehul, ja, maar het jy geweet dat die donkerte nie kan bestaan teen lig nie?
Die donkerte moet eenvoudig wyk die oomblik wat daar lig is. Maan verskaf so ‘n
lig ... en ek ... en jy ... en wie almal nog rondom ons.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">En moet nou net nie begin
verlang na geliefdes wat ver woon nie, hoor! Die ouman is baie gou jou <i>partner
in crime</i>. Hy treur saam met jou oor jou ver mense. En dink nou net, jy sit
buite en staar na die naghemel. Alleen. Soms hartseer. Soms moedverlore. Soms
sommer net moedeloos. En iewers anders op aarde is jou geliefde wat ook na die
maan lê en kyk.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">En weet jy wat? Die ouman gooi
sy lig op julle albei ... en weet van julle albei ... In ‘n sekere sin bring hy
die twee van julle tóg bymekaar, nie waar nie? Wanneer jy dit eers verstaan,
voel jy ook dan nie meer heeltemal so alleen nie.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Dit alles laat my mos nou wonder
hoeveel <i>songs</i> in die maanlig hulle oorsprong het. Ek sien die
man op die strand sit. Sy hart trek 'n punt na sy geliefde elders anders op die
aardbodem. Die kitaar is half doelloos in sy hande. Mettertyd begin hy hier en
daar 'n noot tokkel. Aanvanklink net een of twee note, totdat dit alles in plek
val en hy sy hart uit sing aan sy geliefde. Met die maan as enigste toehoorder,
speel hy sy hart uit. Wanneer hy dan uiteindelik huis toe stap, loop en neurie
hy 'n minnelied aan haar wat so ver van hom af is.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Wanneer jy soms so (gewoonlik
alleen) na die maan staar, kan ‘n mens nogal vreeslik nietig voel, is dit nie?
Jy sien die sterrehemel, jy sien die maan, jy hoor die wind in die bome ... en
jy voel klein! Klein en nietig teenoor die geweldige grootheid van die skepping
– net ‘n klein stippeltjie! Dit is sulke tyd wat ‘n mens begin twyfel of daar
wel íémand is wat weet van jou.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Dit moet nogal lekker wees om
Maan te wees. Jy weet dat Maan glad nie lig uitstraal nie, ha? Maar ja, wanneer
daar lig op hom val, weerkaats dit tot aan die eindes van die aarde. Moet ons
nie ook so wees nie? Al die liefde, al die vrolikheid, al die mooi van die lewe
moet ons kan opvang en weerkaats. Dink net wat ‘n plesier hierdie lewe sal wees
as ons almal net die mooi en die goed kan terugkaats na wie ook al waar. Sjoe!
Die lewe sal soveel makliker wees, dink jy nie ook so nie?</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Die maan kan nie asemhaal nie,
maar tog kan dit ons asem wegslaan met die skoonheid van daardie koue, dorre
bol. Die maan is nét mooi wanneer jou verstand skoonheid soek en wanneer die
hart liefdevol is.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Maar! Selfs die maan het ook ‘n
donker kant, nie waar nie? So het ek en jy en almal ‘n donker kant wat ons vir
niemand wil wys nie. Ek is so gesteld om net my beter kant aan die buitewêreld
te wys, dat so ‘n ontbloting van die donker siel nogal traumaties kan wees. Dit
kan my dryf om net nóg dieper weg te kruip en die mure rondom my net nóg hoër
te bou.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: 0in; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">En dan, wanneer jy alleen is en dit is net jy en die ouman, dit is dán
wanneer jy begin wonder ...</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-top: 12.0pt; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Is daar ooit nog iemand wat weet
van my bestaan? Iemand wat, soos ek, soek na die waarheid en die mooi van die
lewe?</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: 0in; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Is.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: 0in; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Daar.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: 0in; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Nog.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: 0in; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Iemand.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: 0in; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Wat.</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: 0in; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Weet?</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: 0in; mso-margin-top-alt: auto;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">En verstaan?</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 13.8pt; margin-bottom: 0in; margin-left: 0in; margin-right: 0in; margin-top: 12.0pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Liewe Maan, sien jý my hartseer raak?!</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p>
</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/YYMMg7bUUAE" width="320" youtube-src-id="YYMMg7bUUAE"></iframe></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0in; mso-outline-level: 1;"><b><i><span lang="AF" style="color: #0f0f0f; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 14.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 18.0pt; mso-ligatures: none;">Stick
Figure – "Angels Above Me"</span></i></b><span style="background-color: transparent; color: #202124; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt; text-align: center;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Run run river, carry me home to the ocean<br />
The river and the road, take me home to the ocean<br />
The friends in my life like stars in the sky, leave the lights on<br />
I'm trying to get back home, the river keeps on flowing to the ocean<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">The angels above me they sing that they love me, oh
Lord<br />
I'm traveling alone so far from home and love<br />
Oh the angels, angels please don't leave<br />
I'm trying to get to her with the love she deserves, Lord, please<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal;"><b><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">I've been playing my guitar laying underneath the
stars for you<br />
In the light of the moon I'll be forever singing tunes for you<br />
When the stars are aligned like the colors in your eyes, greens and blues<br />
It's not when or whether, we'll always be together, it's true<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">And the angels above me they sing that they love
me, oh Lord<br />
I'm traveling alone so far from home and love<br />
Oh the angels, angels please don't leave<br />
I'm trying to get to her with the love she deserves, Lord, please<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ooh, ooh<br />
Ooh, ooh<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">And sometimes I feel like my heart's gonna burst at
the seams<br />
And sometimes I think it's just love that we want or we need<br />
And sometimes I feel like I'm living too much in my dreams<br />
And sometimes, oh Lord, let me be<br />
Let me be, oh<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Are you feeling like I'm feeling?<br />
Searching for the meaning of it all<br />
I spend all my days trying to make some sense of it all<br />
The ocean and the seas and the windblown trees are changing<br />
And your love for me, is all I need to keep believing<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">And the angels above me they sing that they love
me, oh Lord<br />
I'm traveling alone so far from home and love<br />
Oh the angels, angels please don't leave<br />
I'm trying to get to her with the love she deserves, Lord, please<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; margin-bottom: 0in;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Oh, please<br />
Don't leave me<br />
Don't leave me<o:p></o:p></span></p></div><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><br /><p></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-5671080418464037222023-10-02T21:52:00.000+02:002023-10-02T21:52:47.757+02:00TRANSFORMASIE<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQv9Eid3kByLIT57xZYRAQ-qO9LkhfgrPGiis1KfoiT9iWOZTtxIVqD_BkYCynpgQcluk3kUm7eXY7OmD2R51nEX4qYl0H3WMWK6IvuodjN5N_uNi-tnrwDtQhhr-a4GihOhtbVT2xmXlqtJMqmvpNNkAE3OqWfvzG7CX6r882g0iogflVyWNhmPxn9p0/s640/shell-1680757_640.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="427" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQv9Eid3kByLIT57xZYRAQ-qO9LkhfgrPGiis1KfoiT9iWOZTtxIVqD_BkYCynpgQcluk3kUm7eXY7OmD2R51nEX4qYl0H3WMWK6IvuodjN5N_uNi-tnrwDtQhhr-a4GihOhtbVT2xmXlqtJMqmvpNNkAE3OqWfvzG7CX6r882g0iogflVyWNhmPxn9p0/s320/shell-1680757_640.jpg" width="214" /></a></div><p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">So vra iemand my anderdag ‘n
vraag wat my aan die dink sit dat jy net rook sien trek! Jy sien, ons as gesin
het hierdie lieflike gesin geken en die voorreg gehad om menige vakansie met
hulle te deel. In die wintervakansie was hulle by ons op die plaas in die Namib
en iewers in Desember het ons by hulle in Suid-Afrika gaan kuier.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Hoe dit presies gebeur het kan
ek nie onthou nie, maar ons het byname gekry wat tot vandag toe nog gebruik
word. Hulle is vandag nog die “Knopgatte” en ons die “Duinebolle”.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Intussen het baie jare verby
gegaan en, hoewel ek nie meer tussen die duine bly nie, was ek maar altyd nog Duinebol.
In April trek ek en my liefde see toe en daar raak ek toe mos nou Seeskulp. En
dit is presies waar die vraag toe anderdag op my skerm verskyn: <b><i>"Wanneer
kry ek iets filosofies om te lees oor die metamorfose van Duinebol na Seeskulp?"<o:p></o:p></i></b></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">My eerste gedagte was: As jy
dink ek is sommer so ‘n ou skulpie, maak jy ‘n groot fout, my maat. Ek is ‘n
seeskulp van formaat!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Maar kom ons begin by die begin
van hierdie metamorfose. Iewers in Mei 2022 oorval ‘n probleem met my rug my.
Eers probeer ek wag tot die pyn oorgaan, maar daarvan kom niks nie. Toe besoek
ek ‘n plaaslike dokter en ons probeer pilletjies en goed, maar dit werk toe ook
nie. Hierdie rug soek na aandag, en glad nie net ‘n bietjie nie! Jy moet
verstaan, ek is in ‘n oomblik van my voete af gehelp. Ek sit letterlik my dag
om. Van koek bak en ander dinge is daar opeens toe niks oor nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">My liefde het al jare lank ‘n
probleem met sy knie en ons weet almal dat daar net een oplossing voor is – ‘n
knievervanging. Maar as jy nou ‘n man ken soos ek myne ken, sal jy weet dat
dinge nie sommer skielik gebeur nie. O nee, daar moet nog eers baie water in
die see loop voordat daardie knie vervang sal word!<sub><o:p></o:p></sub></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Op ‘n dag sit ons twee (soos al
baie male vantevore) in ons kombuis in Keetmanshoop en bespiegel oor wat ons
vorentoe te doen staan. Ons albei besef die huis is te groot vir ons en iewers
sal iets nou moet begin gebeur. Dit is wanneer my liefde my daaraan herinner
dat daar ‘n woonstel by die kus is – ‘n woonstel wat my seun lankal aangebied
het. En net daar het die dinge stadig maar seker begin roer.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ons ry Walvisbaai toe en praat
met ons kinders. Ja, dan sal dit nou so wees. Ons sal moet wortels uittrek en
verplant.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Maar hoe doen ‘n mens dit? Hoe trek
jy uit ‘n huis uit waarin jy jou kinders gesien grootword het? ‘n Huis wat vir
jare der jare jou toevlug en veilige skuilplek was? Hoe los jy dit sommer net
agter jou? My gedagtes is deurmekaar en ek kan nie lekker sit en logies beplan
en besluit nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Een aand (waarom moet dit altyd
wees as die son onder is?) besluit ek om die olifant happie vir happie te eet. Selfs
Rome is steen vir steen gebou, nie waar nie?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ons adverteer die huis. Die stories
oor hoekom ons nie die huis verkoop sal kry nie is byna soveel soos wat daar
mense in die dorp is. Ek en my liefde is egter rustig. Niks jaag ons mos nie. Ons
vat hom maar soos hy kom.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek begin my kaste die een na die
ander opruim. Dit gee weg, verkoop en gooi weg dat dit ‘n aardigheid is. Die
heel eerste rak – my handdoeke – het my hart gebreek. Elke handdoek is spesiaal
en elkeen het sy eie storie. Om te dink dat ‘n ander dit nou gaan gebruik en
later weggooi ...! Gelukkig het dit later baie makliker geraak. Dis selfs
lekker om iets sommer net te vat en in die asdrom te gooi.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Waarom gaar ‘n mens so baie op?
Waarom dink jy dat jy dit dalk volgende jaar of die jaar daarna nodig gaan kry?
Dis ‘n ingebore vraatsigheid wat jou laat vasklou aan die aardse dinge, niks
anders nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">In November sien ek ‘n spesialis
in Windhoek. Ons spandeer ‘n dag om al die toetse en plate te kry. Ons ry die
volgende oggend terug Keetmanshoop toe, want die dokter sal nie daardie dag in
sy spreekkamer wees nie. Ons kom by die huis en probeer so gou as moontlik uit
te pak en in die bad te kom – Windhoek toe ry en terug is nie vir sissies nie,
hoor.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Toe ek dit die minste verwag
daardie aand, bel die dokter. Die woorde is soos stormwater bo-oor my kop. Ek
is te verslae om hom te antwoord of dalk ‘n vraag of twee te vra.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">“Vyf werwels sonder kussinkies.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">“Erge skoliose.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">“Gebreekte werwel.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek sluk-sluk ‘n slag om asem te
kry. “Maar Dokter ... operasie?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Hy antwoord my net so vinnig
soos wat hy die probleme opgenoem het: “Ons kan dit sommer iewers inpas.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Gelukkig het ek die
teenwoordigheid van gees om hom eers te stop in sy planne. “Kom ons wag eers,
asseblief. Ek dink ons moet eers daaroor praat.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Hy stem saam en groet. My
volgende afspraak is in Februarie volgende jaar. Ons sal dan die operasie
bespreek en sommer dalk laat doen ook.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Mense wil gereeld by my weet hoe
voel ek oor die trekkery Walvisbaai toe. Ek kan hulle eerlik antwoord dat ek
eintlik half nie dink aan die trek nie. Ja, jy’s reg, ek dink nie aan die oppak
en weggaan van Keetmanshoop af nie. Al waarop ek fokus, is die eerste oggend
wat ek in my nuwe tuiste wakker sal word en sal besef: “Hier is ons nou!”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Dom? Volstruispolitiek? Noem dit
wat jy wil, maar dit het nogal vir my gewerk. Ek het nie swarigheid gesien in
die inpak nie. Ek het nie swarigheid gesien in die groet van vriende nie. Ek
het, om die waarheid te sê, swarigheid in niks gesien nie. Ek het net op daardie
eerste oggend in my nuwe plekkie gekonsentreer.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek het met dankbaarheid begin
dink aan die voordele wat ons trek sou meebring: Naby mediese sorg, koeler
klimaat, die wye oseaan wat wag dat ek daar op die rotse kan gaan sit en die
vrede kan indrink. Vriende wat ek jare laas gesien het, sal ek nou weer kan
sien en mee kuier. Hmmm, dankbaarheid, beslis!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Kersfees kom en gaan en ons
begin beplan vir die besoek aan die dokter in Windhoek. Eers wil ek niks weet
van ‘n operasie nie. Ek was, om die waarheid te sê, vrekbang vir daardie
operasie. Ek wou nie dink aan die pyn daarna nie – die huidige pyn was dan vir
my meer aanvaarbaar.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">My man laat my later besef dat
dit tog maar vir die beste is om te laat opereer. Natuurlik is dit! Dis mos net
my eiekoppigheid wat dit nie wou erken nie. Ek besluit om maar toe te gee. Ek
sal dit laat doen. Ek gaan koop vir my mooi nagklere en kry my gedagtes
agtermekaar – dit is net vir my eie beswil, nie waar nie?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Toe dit tyd raak, pak ek twee
tassies: een vir oornag in die gastehuis, en die ander vir die hospitaal. Ek is
reg. Ek is gemotiveerd. Ek wil hospitaal toe gaan en gesond huis toe gaan
later.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Wat ‘n skok! Die dokter vra dat
ek weer moet laat plate neem. Hy sit en kyk daarna en lees die verslag. Dan kyk
hy op.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">“Mevrou, ek kan jou nie opereer
nie. Die osteoporose is net te veel. Ek sal jou breek as ek enigiets probeer
doen in jou rug.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Mensdom! Die skok is baie groter
as die aand wat hy my gebel het. Ek voel of ek so pas deur ‘n groot hand van my
voete af geklap is. Ek is stom. Verward. Ek voel beroof van iets wat ek nog
glad nie gehad het nie. Wat nou verder?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ons ry gastehuis toe en voor ons
ry ‘n motor met die nommerplaat Ps 91. Ek sien dit, maar steur my eers nie
daaraan nie. Dit bly egter voor ons van robot tot robot. Die dankbare wete kom
in my hart lê: Ek is veilig en Hy weet van my!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><b><i><span lang="AF" style="background: white; color: #121212; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ps. 91:1. HY wat in die skuilplek van die
Allerhoogste sit, sal vernag in die skaduwee van die Almagtige.</span> 4. Hy
sal jou dek met sy vlerke, en onder sy vleuels sal jy skuil; sy trou is 'n
skild en pantser.</i></b><b><i><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;"><o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ons gaan huis toe en ek pak nog
steeds in. Nou moet ek erken, al het ek geweet dat ek nooit weer ‘n koek sal
kan bak nie, was ek glad nie bereid om my groot oond en al my toerusting weg te
maak nie. Ek het alles ingepak en myself belowe dat dit wel beter sal gaan
vorentoe en dan sal ek weer bak dat dit klap ... wat toe uiteindelik glad realiseer
het nie!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Wat is dan nou die geheim
daaraan om te trek en nie in ‘n diepe depressie te verval nie? Daar is soveel
wat jy verloor! Jou huis, jou vriende, jou sommer álles! Nommer een: aanvaar!
Jy het die besluit gemaak dat jy gaan trek. Niemand het jou gedwing om dit te
doen nie. En dan nou wat? Nou aanvaar jy dit wat na jou kant toe kom. Nee, jy
omhels die verandering en koester dit. Dit is die geleentheid om nuwe horisonne
te ondersoek. Daar waar die liggaam reeds beperkings stel aan jou vermoëns,
vind jy bloot iets anders wat jou siel kan voed en die toekoms dag vir dag
tegemoet mee kan gaan.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ons lewe in ‘n verganklike wêreld,
in ‘n verganklike liggaam. Dit is nou my keuse om op die hier en die nou te fokus
en om elke dag te geniet. So deur die nuwe koue omgewing, die stof wat die
ooswind bring en die mistige oggende en aande, het die vrede in my hart plek
kom maak.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1; tab-stops: 45.8pt 91.6pt 137.4pt 183.2pt 229.0pt 274.8pt 320.6pt 366.4pt 412.2pt 458.0pt 503.8pt 549.6pt 595.4pt 641.2pt 687.0pt 732.8pt;"><span lang="AF" style="color: #202124; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Ek fokus op die huidige oomblik.
Ek vind my vreugde in die klein dingetjies van elke dag ... en in die proses
sluit ek my hart vir dit wat dalk verlore gegaan het met ons trek hierheen.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span lang="AF" style="color: #1c1c1c; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-ZA; mso-font-kerning: 0pt; mso-ligatures: none;">Wat presies is metamorfose? Dit is die proses van
transformasie (in 'n insek of amfibie) van 'n onvolwasse vorm na 'n volwasse
vorm in twee of meer verskillende stadiums.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1;"><span lang="AF" style="color: black; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-color-alt: windowtext;">Daar het jy dit dan
nou! Die Seeskulp is nou mooi snoesig in haar plekkie en steeds aan’t ontwikkel
tot ons uiteindelik die eindstreep sal bereik.</span><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="background: white; line-height: 115%; mso-background-themecolor: background1;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></p><br /><p></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-72012890503396253622023-07-19T22:10:00.000+02:002023-07-19T22:10:10.536+02:00AS DIE WIND EN DIE STORMS JOU TREF ...<p> <span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">Ek
besef ek skuld jou ene! Ek het so stil-stil getrek van die warm Suide af kus
toe en niks weer laat hoor nie. Nou weet ek ook nie presies wat om te vertel en
wat om te los nie. Trek is mos maar trek, jong. ‘n Maklike ding is dit voorwaar
nie, maar tog kom ‘n mens later agter jy het dit toe so wraggieswaar oorleef.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">Jy
wou hoor of ek die onlangse oosweer en -wind oorleef het? Ek het! Want jy sien,
kom jy daar uit ons warm dorpie uit, is jy gewoond aan stof en wind en wat ook
al nog alles. Iemand sê vroeër vanaand vir my dat as ek dit oorleef het, is ek
nou in murg en been ‘n Walvisbaaier. Heheheee! Dan is dit nou seker maar seker
so?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">So
mettertyd het die uitpakkery bedaar en het ek begin soek na iets meer as om te
sit ... iets wat my hart bly kan maak as ek in die oggend my eerste koppie tee
buite drink. En wat dan nou anders as blomme? Ek en Liefie is kwekery toe en ek
kom vol vreugde en opgewondenheid by die huis. Hier gaan geplant word!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">Ag,
en is hulle tog nie te mooi nie, man! Nie eens een van hulle het aanstoot
geneem met die oorplant nie. Nou is dit ek en die blommekinders van my elke
oggend en middag en aand sommer die hele dag lank. Ek vertel vir hulle hoe mooi
hulle vir my is en sorg dat hulle mooi nat bly en als ...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">En
toe kom die wind! En die son! En my blommekinders neem erg aanstoot. Erg! Eers wil
ek paniekerig raak en hulle sommer in die woonstel sit, maar ek weet dat dit
ook nie gaan werk nie. Ons plekkie is so klein, ek is die eerste een wat oor ‘n
blombak gaan struikel, weet ek. Ons hou dus maar asem op en kyk wat gebeur.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">Sowaar,
hulle oorleef toe sommer heel skaflik. Dit is nou as jy die dooie blaartjies en
so hier en daar ‘n afgebreekte blommetjie mis kyk. Hulle gaat aan en ek smaail elke
dag die hele dag.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">Maar
dis eintlik nie wat ek jou wou vertel nie. Dit gaan eintlik oor die magrietjiebossie.
So tussen die wind en die weer is daar toe sowaar die eerste blommetjie wat sy
verskyning maak ... of is dit háár verskyning maak? Ek dink so, ja. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">Maar
die snaakste ding gebeur – iets waaroor ek toe eers die voëls die skuld voor
gee. Daar is net een enkele geel blaartjie op hierdie blommetjie se kroon. Dis sommer
so ‘n ou skewe blaartjie. Ek skel natuurlik die voëls, want hoe maak hulle dan
nou so lelik met ons? Maar nee, twee dae later is daar nog ‘n geel blaartjie
... en toe nog een ... en nog een. Tog te vreemd! Ek kan my verkyk aan hierdie
vreemde blommetjie wat so stuk-stuk mooi word.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLbG51LraeGNPaoLVz0AVgibaKjQq8ikmdWPx4_Up2s70s04YDd-Vxsl-Sn7TEdxVdi-lLBbAwIDKM4Bw1dBnsnb74ck1iGlT-NGtwXhWH4sBDPLYyqnzE3yNNseObMhmldYC-o1fyXc8rZe-KUiaE2hgAsHGxqxjIWGUZJMN3LZF8r-Nz1E6zPDxDFiI/s1000/e7e42769-0c7f-4b0d-b2cc-23f6271c1cbf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="750" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLbG51LraeGNPaoLVz0AVgibaKjQq8ikmdWPx4_Up2s70s04YDd-Vxsl-Sn7TEdxVdi-lLBbAwIDKM4Bw1dBnsnb74ck1iGlT-NGtwXhWH4sBDPLYyqnzE3yNNseObMhmldYC-o1fyXc8rZe-KUiaE2hgAsHGxqxjIWGUZJMN3LZF8r-Nz1E6zPDxDFiI/s320/e7e42769-0c7f-4b0d-b2cc-23f6271c1cbf.jpg" width="240" /></a></div><br /><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">Ek
sit namiddag weer en staar na hierdie vreemde blommetjie, toe ek myself betrap
dat ek vir Blom sê: “Jy laat my darem baie aan myself dink, jong. Sowaar, eienaardig
en so half sonder plan, maar jy spog nog altyd met dit wat jy het! Jy lyk
eintlik heel tevrede met jouself.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">En
toe bekyk ek die res van die ou lotjie met hulle verlepte bruin blaartjies en
alle ander groter en kleiner skades. Daar is dan glad ‘n malva wat wil blom! So
skaam-skaam tussen die blare sit die kleine blommetjie en maak gereed om die
son in die oë te kyk!<br /><br /><o:p></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxfUXeMg5I7vYXDgbfyLZUXXaH4I8Rb_r39-MldN2E-ntbsBYvsCbqV4tQJwMPmL5lMnszUYMYjEc-vZZu9xJGSm_C9yAms7HiMdRwj6ZxxCJCd_8R4RbvbKpU8rJgYtZrRW1g691ANMoYIYbPQEbdEC4ciYPYOjjR3zQ2hQhJjSyIcyrwUtGmbqRWBks/s1000/3b7f47b4-edcd-4a7f-b8ba-fa2ce6fe08f5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="750" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxfUXeMg5I7vYXDgbfyLZUXXaH4I8Rb_r39-MldN2E-ntbsBYvsCbqV4tQJwMPmL5lMnszUYMYjEc-vZZu9xJGSm_C9yAms7HiMdRwj6ZxxCJCd_8R4RbvbKpU8rJgYtZrRW1g691ANMoYIYbPQEbdEC4ciYPYOjjR3zQ2hQhJjSyIcyrwUtGmbqRWBks/w179-h239/3b7f47b4-edcd-4a7f-b8ba-fa2ce6fe08f5.jpg" width="179" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCiN3TWWLSx15c6f76TxeQGnzlK2TNdFhlPGi93TfgtGWXB1wtsEXDL0nf7NAWk8LE8iOurfo4I1Qfqnls0iVA4B9oWfEa1du12kxZNmdXL8JkIzqws8uVxHh9NXq8iWEjpe5cv7muEPYKklUEZz-LtBGJ0fiXuQeNHraH_1rlpkDro8ea-E4dxrZQpj0/s1000/37f98724-8e49-4662-87f1-b7a1a354ea64.jpg" imageanchor="1" style="font-size: 12pt; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="750" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCiN3TWWLSx15c6f76TxeQGnzlK2TNdFhlPGi93TfgtGWXB1wtsEXDL0nf7NAWk8LE8iOurfo4I1Qfqnls0iVA4B9oWfEa1du12kxZNmdXL8JkIzqws8uVxHh9NXq8iWEjpe5cv7muEPYKklUEZz-LtBGJ0fiXuQeNHraH_1rlpkDro8ea-E4dxrZQpj0/w176-h235/37f98724-8e49-4662-87f1-b7a1a354ea64.jpg" width="176" /></a></div><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">Is
dit nie maar hoe ons as mens ook is nie? Party van ons oorleef die stormwinde
asof niks gebeur het nie, andere is minder gelukkig en hou ‘n hele paar letsels
oor. ‘n Paar lyk dan glad of hulle swaarkry nodig het om net mooier en mooier te
word! Maar hoe ook al, uiteindelik staan ons almal weer op en stof ons lyfies
af en staan regop – gereed vir die volgende stormwind van die lewe.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">Nou
vra ek maar net vir jou vanaand hierdie een ding: Het die storms jou ook
onlangs getref? En waar is jy op hierdie oomblik?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;">Staan
op, my maat! Moenie dat die wind en die hitte en stof en wat ook al jou onder
kry nie. Staan op en blom daar waar jy is!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span lang="AF" style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF;"><o:p> </o:p></span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-65000199270283888722023-06-23T22:32:00.000+02:002023-06-23T22:32:01.233+02:00Van nuuskierigheid is die tronk vol ...<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihu-JAjEAiyTL0Zks5YDCb8old2gJcnVU-zS0ncJyssOUa9OrsgO3ENj-cK4lDnV0-5WxoENIqWc7pWuR8bbfNutK3BOWwtfnNCnwexKfiIU758cl_PfIjlVcwgOkCGgTrGZld-Fjfjr1sExpojcxeAbjqri7U_sGg0fx29RhRYNhslB2_RpiSsxeC7qc/s640/rat-1191749_640.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="440" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihu-JAjEAiyTL0Zks5YDCb8old2gJcnVU-zS0ncJyssOUa9OrsgO3ENj-cK4lDnV0-5WxoENIqWc7pWuR8bbfNutK3BOWwtfnNCnwexKfiIU758cl_PfIjlVcwgOkCGgTrGZld-Fjfjr1sExpojcxeAbjqri7U_sGg0fx29RhRYNhslB2_RpiSsxeC7qc/s320/rat-1191749_640.jpg" width="220" /></a></div><br /> <span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12pt;">As jy nou vir my die hoenders in wil hê, moet jy vir my so
in die verbygaan sê dat jy nog anderdag vir my iets wil vertel. Jou gesig is
die ene ernstige fronse en plooie en ek besef dis groot goed waarna sy verwys.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Nou vra ek jou, hoekom moet dit anderdag wees? Hoekom nie vandag
nie? Nee, meer nog: waarom nie nou dadelik nie?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Wat moet ek nou eintlik met die kennis maak dat jy iewers
in die duister toekoms iets wil kwytraak? Maak dit enige verskil aan jou? Nee,
seker nie. Maar hoor hier, dit maak my wragtag nie lekker voel nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Die rede vir hierdie moerigheid van my? Nuuskierigheid! Ek
dink nie daar is ‘n mens wat meer nuuskierig as ek kan wees nie. Ha-a, jy dink
verkeerd! Dit het niks te doen daarmee dat ek wil weet wat in jou huis aangaan
nie. Daai een skeel my min, hoor. Ek is oor eie goed nuuskierig.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Om terug te kom by die iets wat jy my wil vertel. Dit werk
mos nou maar so dat as julle oor twee weke weer iewers raakloop, het julle
albei al hoeka vergeet daarvan. Nou vir wat op aarde was dit nodig om dit so
dramaties aan te kondig.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek het ‘n manie oor geskenke. Jou vriendin nooi jou na haar
verjaardag toe. “Niks besonders nie,” laat sy hoor. Ek bak net ‘n koek en ons
kuier lekker op die stoep.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Kom jy daar, staan daar ‘n
hele plaat karre in die straat. Jy hoor by die hek al hoe kuier dit. Jy skrik,
want wat het nou geword van ‘niks besonders nie’? Jy kyk af en sien jy het
sowaar nog vanoggend se sloffies aan. Gelukkig het jy darem so ‘n smeerseltjie <i>eyeshadow
</i>en <i>mascara</i> gemaak ... dalk kyk hulle die sloffies mis.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek soek haar tussen die
opgewonde gesigte en spoor haar op waar sy met ‘n vreemde vroutjie sit en
gesels. Sy kyk beswaarlik op en ek staan half verlep met die geskenk in die
hand ... ‘n geskenk wat ek met groot opgewondenheid gekoop en toegedraai het. Iemand
beduie ek moet dit op die tafel daar vóór by die deur gaan neersit.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Wat? ‘n Geskenk wat op ‘n
tafel neergesit (en vergeet) word? Oor my dooie liggaam! Jy sal in my huis nie
so ‘n tafel voor by die deur kry nie, my maat. Ek wil daai geskenk vat en die
papier af skeur en geniet wat te geniete is in daai paarselkie. Ek wil bly wees
en ek wil dieselfde tyd die gewer daarvan bedank daarvoor.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Dis om bogenoemde rede dat ek lekker
in die bek gevat voel as iemand my beduie na die tafel daar vóór by die deur
...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Sit ons nou deesdae met die
raserigste bure denkbaar. Man, jy wil nie weet hoe erg nie. Die Ingelse praat
van baie <i>loud</i> mense. Luidrugtig klink nie vir my so lekker op die oor
nie, want luidrugtig kan lekker vrolik wees of besope wees of wat ookal.
Hierdie vrou is <i>loud</i>! Sy irriteer die wit waks uit my uit! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Nou het ek net een probleem:
ek is nie lank genoeg om oor die muur te kan sien hoe sy lyk nie. Jy sien, ek
wil die stem by ‘n gesig sit en volgende keer weet wie is dit wat my vrede
steel. My seun spot en reken hy sal vir my ‘n trappie by die muur bou sodat ek
bo-oor kan kyk, maar dit sal te veel moeite wees, man. Ek wil net een keertjie
sien hoe sy lyk, dan sal ek (hopelik) vrede daaroor hê.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek kan vir jou ‘n lys maak van
goed wat my nuuskierigheid prikkel, maar jy sal my dalk nie glo nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Gelukkig het ‘n oond ‘n
liggie, maar as dit nie het nie, vat jy eenvoudig ‘n flits en kyk hoe rys die
koek wat jy vandag vir die eerste keer probeer bak. En nee, vir ingeval jy dalk
vra, ek kan nié wag tot daardie halfuur om is en ek dit uit die oond kan haal
nie. Ek móét nóú sien! Want sê nou maar dit flop? Dan wil ek mos nie later weet
nie, ha? Ek móét nóú sien dit flop. En as hy mooi rys moet ek dit ook mos weet,
ha? En as hy lekker is? Dan moes ek dit eintlik mos al gister geproe het ...
nie eers wanneer dit uit die pan uit is en afgekoel het nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Moet tog asseblief ook nie in
my nabyheid vir mekaar fluister en ronde ogies gooi nie. Regtig? Behalwe dat ek
dink jy het swak maniere, span die nuuskierigheid ‘n draad in my binneste wat alle
ander denke oordonder. Ek verloor my ordentlikheid net daar, hoor. Dis sulke
tyd wat ek liewer iewers gaan sit en salf aan my nuuskierige wonde smeer.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">En noudat jy weet – onthou om
asseblief volgende keer te ...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Hahahaaa! Nou is dit jou beurt
om nuuskierig te wees oor wat ek jou wou vra oor volgende keer.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> </span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-80490641275687548162023-05-31T12:44:00.002+02:002023-05-31T12:44:46.103+02:00Die drie (kerk)sondes<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqVaPNt1FipFxo9Mu8ipqQXrCctnQsM3mhBE5xT756uFg_F7SNbvPUSP-wU_eLFC0p3LBHu5ioVlQeDaVMpD-CkkWjCg0zf2UUdD_FSnSQ8PcRsrfh6RWVpES8NEMdqtavBlzlSyeuUVvXGkZosUs_sQvhE8plJagjvfSz-48Y2RDBd2oWhIFC98f3/s612/kerk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="408" data-original-width="612" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqVaPNt1FipFxo9Mu8ipqQXrCctnQsM3mhBE5xT756uFg_F7SNbvPUSP-wU_eLFC0p3LBHu5ioVlQeDaVMpD-CkkWjCg0zf2UUdD_FSnSQ8PcRsrfh6RWVpES8NEMdqtavBlzlSyeuUVvXGkZosUs_sQvhE8plJagjvfSz-48Y2RDBd2oWhIFC98f3/s320/kerk.jpg" width="320" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Sit ek mos toe een aand en dink
doer waar baie ver is. Dis nou daar waar jy skoon vergeet van die hier en die
nou rondom jou. My man het my al baie maal so betrap en dan wil hy weet waar in
die wêreld is ek nou ... Ongelukkig sal die meeste van my omswerwinge (dis nou
in my gedagtes!) hom nie saam laat lag of huil of wat ookal nie, want hy was
nie dáár
nie.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">In elk geval, dit gebeur toe met
die afsterwe van iemand uit my kinderdae. En daar gaat die gedagtes soos perde
op ‘n stywe galop.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Ek kom uit ‘n era waar daar twee
groot taboes was in die kerk. Ag, dis seker vandag nog so in ‘n mindere mate,
maar daardie tyd was dit regtig gereken soos sonde. Nommer een: ‘n Mens lag nie
in die kerk nie. Nommer twee: ‘n Mens slaap nie in die kerk nie – ook nie ‘n
kind nie.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Vaak in die kerk is mos ‘n
anderster vaak, ha? Dis asof daar aan elke ooglid ‘n ding ondertoe rem en rem
en al swaarder rem. Probeer jy nog die dominee in die oë kyk, is dit deur so ‘n
mistige waas en probeer jy dan jou oë knip ...<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Maar dis mos nou nie waaroor ek met
jou wil praat nie! Ek het daardie lag in die kerk beet vandag. Jy weet mos,
daardie een wat dit smaak jou longe gaan bars as jy dit nog net een oomblik
moet binne hou. Eintlik is enigiets mos net eenvoudig snaakser in die kerk as op
straat.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Ek dink nou aan die dag wat hierdie
kranige gryskop orreliste die stoeltjie waarop sy gesit het gespeel het dat die
een poot afgebreek het in die middel van ‘n dawerende orrelspel. Die wat daar
was het vertel dat sy ‘n oomblik heel skuins geneuk het maar op ‘n wonderbaarlike
manier haar ewewig herwin het. Dis mos toe wat haar gimnastiek-ondervinding van
haar skooljare inskop! Sy het die stuk klaar gespeel terwyl sy haarself op die
driepootstoeltjie moes balanseer.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">O ja! Ek wou mos sê
daar is drie sondes in die kerk, nie net twee nie. Die derde groot sonde is om
nie kollekte in die bordjie te gooi nie.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Een mooi Sondag is dit toe my beurt
... <o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Met dié dat die diakens opstaan om
die kollekte op te neem, ontdek ek dat ek nie geld gebring het nie. Ek word
yskoud en bedink my opsies.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Gelukkig het niemand nog ooit gesê dat
ál
ons sondes aan die wêreld bekend gemaak moet word nie. Ek het besluit dat niemand
hoef te weet nie ... dis nou behalwe ek en die kind hier langs my ... mos. Toe
die bordjie vir my aangegee word, hou ek die denkbeeldige munt tussen my
vingers en druk dit mooi in die middel van die bordjie. Ek gee vir bordjie
verder aan en leun terug teen die kerkbank – baie tevrede met myself. Dis nou
totdat die kind hier langs my (het ek genoem dat dit mý kind was?) onbedaarlik aan
die giggel gegaan het.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">As student woon ons een aand ‘n
Nagmaaldiens by. Jy moet onthou Nagmaal is nie bedoel vir ligsinnige studente
nie. Jy moet jou gedra! Alles het goed gegaan totdat die bordjie met brood
aangegee word vir die mense reg voor ons. Die seuntjie kon sy oë nie glo nie! “Pappa,
hier bring hulle nou kos ook!” kondig hy opgewonde aan. Die arme pa het sy
hande vol gehad met sy honger seuntjie wat nie saam kon eet nie.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">En dan is daar die storie van die
drie beertjies. Hulle was die dierbaarste seuntjies met sulke ronde lyfies en
blonde hare. As die gesin die kerk in stap, is Ma en Pa altyd voor en die
drietjies volg in gelid. Ouboet Beertjie loop voor, dan volg Boeta Beertjie en
heel agter kom Boetietjie Beer aangewaggel, nog nie heel vas op die voete nie.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Soos kinders maar is, is Boetietjie
Beer daardie dag ook redelik woelig en Mamma Beer kon hom nie regtig in toom
hou sonder om ‘n bohaai op te skop nie. Sy besluit toe later om hom maar te
los, hy raas tog ten minste nie.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Redelik aan die einde van die diens
staan ons op om te sing. Ek staan tussen Ma en Pa reg agter die Beertjies. Boetietjie
Beer sit eers doodstil en kyk om hom rond. Meteens besluit hy dat ‘n mens nie
so ‘n geleentheid kan verspeel nie. Hy begin rol op die kerkbank van die een
kant na die ander kant en weer terug. Ek hou asem op! Ek ken moeilikheid as ek
hom sien. Ek vergeet skoon om te sing want ek weet hier kom ‘n ding.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Ons sing die laaste woorde van die
laaste versie en terwyl die orrel nog die laaste note speel, gaan almal sit.
Arme Boetietjie Beer is op daardie stadium reg agter so ‘n groot oom ...<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Ja, jy het reg geraai. Groot Oom
gaan sit op Boetietjie Beer!<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Ek dink nie iemand in die kerk het
gehoor toe die dominee nie seën net daarna uitspreek nie. Wie die grootste
geskrik het, weet ek ook nie. Was dit Groot Oom ... of was dit Boetietjie Beer
... of dalk Mamma Beer?<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Besluit maar self daaroor.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">Ek wil baie graag hoor van jou sondes in die kerk. Deel dit met ons, toe?<o:p></o:p></p><p>
</p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-8054132214753797562023-05-21T23:42:00.011+02:002023-05-21T23:52:11.923+02:00Berge, val op my en heuwels, bedek my!<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWxIQw-CL_QPWXTNp4-dKFU2FgURKdsN3UP_X36K1bi0WuQXjHfzh-E3XeMwb51X2nhnZgjNcnoHF-X8MCuKFuU1MCnnI-5R7jdNM-u8zIgSYpUDaKLmrb7Uo-N9dIXhD-OY7-puFms_QO5MGI0B5bvYX3vW32bPUdXjylddnqA1JTY5qWO0BRFwdB/s390/beautiful-blonde-woman-working-office-260nw-2175105041.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="280" data-original-width="390" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWxIQw-CL_QPWXTNp4-dKFU2FgURKdsN3UP_X36K1bi0WuQXjHfzh-E3XeMwb51X2nhnZgjNcnoHF-X8MCuKFuU1MCnnI-5R7jdNM-u8zIgSYpUDaKLmrb7Uo-N9dIXhD-OY7-puFms_QO5MGI0B5bvYX3vW32bPUdXjylddnqA1JTY5qWO0BRFwdB/s320/beautiful-blonde-woman-working-office-260nw-2175105041.webp" width="320" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Hoeveel maal het jy al so gevoel? Jy weet
mos, daardie een (of is dit duisend) maal in jou lewe wat jy so skaam was dat
jy gewens het jy kon liewer maar onder die mat in seil as om te moes aangaan
met dit waarmee jy besig was. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Nou kyk, ek het al ‘n hele paar sulke
episodes in my lewe gehad. Sommiges was minder traumaties – natuurlik is dit
traumaties! – ander meer.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek spesialiseer daarin om my naam met ‘n
plank te slaan. Vra maar vir hulle wat my ken hoeveel maal ek rooigesig gestaan
het oor ‘n blaps wat ek oorgekom het. Jy weet mos, soos om jou beste vriendin
aan iemand voor te moet stel en opeens het jy haar naam vergeet! Hoe gebeur
dit? Maar meer nog, hoe verduidelik jy dit aan jou vriendin wat daar en dan
besluit sy is mos nie goed genoeg vir jou nie ... waarom anders onthou jy dan
nie haar naam nie?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">‘n Vriendin van iemand se man is oorlede en
sy gaan om simpatie te betuig. En hoor hier, ek het hierdie een vir die
waarheid gehoor, ek lieg nie! Vriendin kom by die voordeur uit en die twee
omhels mekaar. Hierdie een vryf liggies oor haar vriendin se rug en sê met ‘n
simpatieke stem: “Baie geluk, hoor!” Nouja, ons kan giggel daaroor, maar ek
wonder nog altyd hoe het sy daardie blaps reggestel.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ons het jare gelede in ‘n buitewyk van ‘n stad gewoon en
ek het hierdie spesifieke klein inkoopsentrum gereeld besoek. Op ‘n dag stap ek
die sentrum binne en hier kom hierdie ‘bekende’ man van voor af.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek groet ewe opgewonde: “Hallo, hoe gaan dit
deesdae? Ons het mekaar darem lanklaas gesien.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Hy kry so ‘n vreemde uitdrukking op sy gesig
en antwoord: “Nee, goed dankie, en met jou?”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek brei uit oor hoe ons onlangs getrek het
en wat alles nog. Hy staan so half en trippel en ek neem aan hy is seker baie
haastig.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek druk deur! “En hoe gaan dit deesdae met
Anneke?” wil ek weet.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">“Hmmm, met wie?”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Dit toe dat ek besef ek het ‘n totale
vreemdeling voorgekeer en my hele lewe in kort met hom gedeel. Ek kan regtig
nie meer onthou wat ek hom geantwoord het nie, maar ek belowe jou, my ore brand
nou nog van skaamte as ek daaraan dink.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek werk op ‘n stadium by iemand en moet
onder andere mense skakel wat nie gereeld betaal nie. Ek werk die lysie van bo
af weg, tot ek by hierdie kwaai Meneer Smit kom. Ek weet baie goed, want ek het
al met hom te doen gehad. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Die telefoon lui aan die ander kant en ek
weet presies hoe hy dit gaan beantwoord: “Smit, mirrag.” My maag bewe en ek
voel half naar, want daardie man is niemand se speelmaat nie. Ek hoor al in my
verbeelding sy “Smit, mirrag.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">En toe gebeur dit! Hy tel sy foon op en voor
hy nog kan groet, blaker <b><i>ek </i></b>dit uit: “Smit, mirrag!”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek het die foon so vinnig as moontlik
neergesit en kan nie eens onthou of ek hom toe ooit weer probeer bel het oor sy
agterstallige rekening nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Maar die grootste en ergste was die dag van
die visbak!</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKIdyqAdh4XVRyc3XpbEEDCuNYEiAAZ4hgBy377cWiQfsYXiuL5J6OpmvoN_1UCwShRj0SwTf2NaGRNno5btnG1w4Su-JsBey3LyqpQGvcGHXleFonatwWXEajE8-MAVKl_Ps6C4i4W24v-2DjEZB7D59bPJfBUWwayrzyBVc5A5o2kAsUmUwmsyZd/s738/1ad2b2f2-90a3-444b-a719-f97b5608bd88.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="738" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKIdyqAdh4XVRyc3XpbEEDCuNYEiAAZ4hgBy377cWiQfsYXiuL5J6OpmvoN_1UCwShRj0SwTf2NaGRNno5btnG1w4Su-JsBey3LyqpQGvcGHXleFonatwWXEajE8-MAVKl_Ps6C4i4W24v-2DjEZB7D59bPJfBUWwayrzyBVc5A5o2kAsUmUwmsyZd/s320/1ad2b2f2-90a3-444b-a719-f97b5608bd88.jpeg" width="312" /></a></div><br /><o:p></o:p><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Almal van ons se kinders het op een of ander
stadium ‘n visbak gehad. Jy ken mos daardie plastiek rondes wat net groot
genoeg is vir ‘n paar goue vissies. Dis nou die einste plastiek visbak wat my
allergrootste skande veroorsaak het.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek en my oudste, toe seker so drie jaar oud,
is die dag winkel toe om vir visbak te gaan koop. Sy wil vissies hê, maar eers
moet ons die bak gaan koop. Dit was in die jare toe daardie hoë platformskoene
nog so erg in die mode was ...</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTcoJ-YkrgN-SfBhPf6SnhZY2WgFs5UzMwFebMDRQDA42kFe7Wtg8zUPQpX7PK3jSMlxhaODTUAV2zwGMmseNRU3DdxpUY6lbFMO83oWYZBxcdtVXHonJSAE4TU5hV6DuQ2t3vWdp9RSA2GHeku7M-2sxDGEhW3tZZ4oSrCx1fsZ2JlU4xZBI50mCl/s640/sandals-2480820_640.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="545" data-original-width="640" height="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTcoJ-YkrgN-SfBhPf6SnhZY2WgFs5UzMwFebMDRQDA42kFe7Wtg8zUPQpX7PK3jSMlxhaODTUAV2zwGMmseNRU3DdxpUY6lbFMO83oWYZBxcdtVXHonJSAE4TU5hV6DuQ2t3vWdp9RSA2GHeku7M-2sxDGEhW3tZZ4oSrCx1fsZ2JlU4xZBI50mCl/s320/sandals-2480820_640.jpg" width="320" /></a></div><br /><o:p></o:p><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Nou moet jy asseblief net eers die prentjie
kry: Sussie is ‘n redelike woelige enetjie en ek, bo-op hierdie paar
platformsandale, het haar styf aan die hand beet met my regterhand. Sy stap
naaste aan die winkelvensters. Aan my linkerhand hang plastiek visbak in ‘n
inkopiesak. En! Hou jou asem op, asseblief! Ma is swanger met nommer volgende. Ek
het die gewoonte gehad om redelik vinnig te stap, maar ek dink daardie dag was
ons nog haastig ook.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ons kom so aan na ‘n opelug restaurant toe
en ek sien iemand sit wat ek ten alle koste wil miskyk daardie dag. Jy weet mos
– ‘n ou familievriend wat nie noodwendig jóú vriend ook is nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ons is lekker op spoed en ek dink ek gaan
dit verby hierdie restaurant gaste maak sonder dat die ‘vriend’ my sien. Dis
toe dat die noodlot met alle wreedheid op my toeslaan: Kindjie sien iets in ‘n
winkelvenster ...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">“Mamma, kyk hier!” is die laaste wat ek hoor
voordat sy my van balans af ruk toe sy wegdraai en venster toe beduie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Die volgende oomblik (hoe het dit gebeur???)
hol ek handeviervoet in die arkade. Elke keer wat my linkerhand grond toe gaan,
tref visbak se kind die grond met ‘n magtige slag! En natuurlik skree ek van
pure skok soos maar net ek dit kan doen!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Het ‘vriend’ my toe gesien? Vir seker! Maar
seker eers lank nadat hy my benoude gille gehoor het.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Het ek ooit gesien wat my liefiekind vir my
wou wys? Mos toe glad nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Hoe het ek by die huis gekom?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal">
</p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">G’n mens weet nie!<o:p></o:p></span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-42382904672436359002023-05-14T18:13:00.000+02:002023-05-14T18:13:14.199+02:00Moedersdag ... of is dit Onthoudag?<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXp1yDxiqfw0KgScmuWDxyBdhz9Y7FxGgIkCakSq_BNuvZJCtUD5MvptzB9rkqZT7w2jDrR70Z6IN6-0JgqSoFXndAFpEG5Zt_FaAsKoYIb-1HWtVYa0JHATkUB6QJ0OXkqvTqnQuAMfCqA_WqjbtPJ2PWXMk--ztmELENC_gWbUp-ZmhRvOjmS-Qy/s640/egyptian-goose-7834621_640.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="427" data-original-width="640" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXp1yDxiqfw0KgScmuWDxyBdhz9Y7FxGgIkCakSq_BNuvZJCtUD5MvptzB9rkqZT7w2jDrR70Z6IN6-0JgqSoFXndAFpEG5Zt_FaAsKoYIb-1HWtVYa0JHATkUB6QJ0OXkqvTqnQuAMfCqA_WqjbtPJ2PWXMk--ztmELENC_gWbUp-ZmhRvOjmS-Qy/s320/egyptian-goose-7834621_640.webp" width="320" /></a></div><br /> <b><i><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Ja, die
kindergesiggies,</span></i></b><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><b><i><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Soos die
sterre se liggies, <o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><b><i><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Is die hemelse pêrels vir
Jesus se kroon.<o:p></o:p></span></i></b></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">As
jou hart naastenby soos myne klop, het jy vandag al ‘n duisend maal jou kinders
beleef van hul geboortedatum af tot vandag toe en moontlik nog iewers in die
toekoms ook. O ja, ek is ‘n meester van ou koeie uitgrawe – vra gerus maar vir
hulle wat my ken.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Maar
neem jy my kwalik? As ‘n mens kinders het en kinders verjaar of dis Moedersdag
of enige moontlike dag wat hulle almal bel, dan l</span><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">óó</span><span style="font-size: 12.0pt;">p die gedagtes!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">S</span><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">ê</span><span style="font-size: 12.0pt;"> nou maar net dat ons nie kon onthou nie. Mens! Watter
vreeslikheid sou die lewe gewees het as jy alles net een maal kon beleef en dan
is dit poef! uit jou gedagtes uit. Ek wil my dit nie indink nie ... en daarom
is die vergeetsiekte vir my een van die ergste dinge wat ‘n mens maar kan tref.
Maar ons gaan nie vandag gesels oor vergeet nie, ons gaan gesels oor onthou –
alle lekkertes wat ‘n mens moontlik kan onthou.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Ek’t
jou gesê dat ek gereeld die ou dinge uitkrap en uithaal en afstof en versigtig
in my hande ronddraai en bekyk en bewonder. Ek is ‘n meester van “Onthou jy nog?”
Ek ken net een mens wat dit beter as ek kan doen: my oudste. Sy kan vir jou dag
en datum en oomblik vir oomblik uithaal en weer lewendig maak. Ja nee, sy is die
beste!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Maar
dit eers daar gelaat. Ek wonder baie maal of daar op hierdie aarde ‘n suiniger
swanger mamma is as wat ek was. Kyk, my lyf (met baba knus binne-in) was myne
en myne alleen. Jy moes nou nie kom staan en sukkel en vir my vra of jy kan
voel nie. Nee! G’n niks se gevoel aan my lyf nie! Hierdie baba is myne en myne
alleen! Ek was regtig so selftevrede met hierdie bondeltjie onder my hart, dat
hy/sy maar vir ewig daar kon bly. Want sien, die oomblik dat bondeltjie gebore
is, kan enigeen hom mos gryp en loop. Het dit my kwaad gemaak as hulle so
voorbarig is! Los my kind! Dis myne! Maar ja, die lewe het my geleer om anders
daaroor te dink.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Die
grootste skok was die oggend van my oudste se geboorte. Ek lê daar soos die
koningin van watter land en verlustig my in al die aandag. Dis nou totdat die
dominee begin bid: “Dankie dat U haar vir ons geleen het.” Ek skrik my in ‘n
toestand! Geleen? Ja, Martha, geleen. Sy gaan nie altyd en altyd joune wees
nie. Sy gaan groot word en weggaan en haar eie pad loop en uiteindelik het ons
mos maar almal een pad wat nie een van ons vry kan spring nie ...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Dan
word die goetertjies mos groot en elkeen het ‘n wil van sy eie. Dit bly vir my ‘n
wonderwerk hoe hulle almal in dieselfde huis grootword, maar elkeen is so
verskillend van die ander. Nogtans wil jy elkeen van hulle soos die
spreekwoordelike moederhen onder jou vlerk in krap en hulle daar wegsteek teen
die wêreld se swaarkry en (moontlike) ellende. En al word hulle ook h</span><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">óé</span><span style="font-size: 12.0pt;"> oud, jy sal seker maar altyd daardie beskermingsdrang
in jou dra.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Verskillend?
Beslis!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Ons
oudste met ‘n eie koppige willetjie van haar eie wat op alles geantwoord het: “Sal
self!” O my aardetjie tog, en al vat die haar jare, sy wou dit self doen en het
dit self gedoen. Dit is waar die spreekwoord “Job se geduld” gebore is, glo ek.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Ons
seun, weer, het kleintyd ‘n fobie gehad vir (onder andere) damesonderklere. Dit
was sy suster se grootste plesier om een van haar ‘undies’ aan sy
deurhandvatsel te hang. Hy sou vir ewig nie in sy kamer gaan nie terwyl daardie
kledingstukkie daar hang. Hy het vuur geblaas van woede, maar niks sou hom
oortuig om eens te probeer om dit af te haal nie. Nooit nie! Hy vat eenvoudig
nie aan sulke goed nie. Wat my mos laat wonder hoe hy vandag daaroor voel? Ek sal
maar liewer nie probeer om dit weer te doen nie!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Ek
en my jongste het een aand ‘n effense verskilletjie in die sitkamer. Toe sy
gaan slaap, ruim ek op en kyk of daar nie van haar potlode of iets is wat sy
nie in haar tas gesit het nie. Dis toe wat ek die ‘briefie’ ontdek wat sy daar
vir my gelos het. </span><b><i><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Ek
is lief vir Ma, maar ek hou nie van Ma nie. </span></i></b><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Waar
kry jy eerliker? Agterna het ek baie maal ook al so gevoel, maar ek het net nog
nooit die moed gehad om dit uit te spreek nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Dit het min
gebeur dat al drie van hulle as ‘n span saam ‘n ding aangevang het. Maar een
ding wat hulle my lekker ‘n rat voor die oë gedraai het, is die dag wat hulle drie
(met die oudste agter die stange) die kombi byna omgegooi het. In die proses was
die kar so van die modder, dat hulle dit moes was. En ja, reg geraai! Toe Ma by
die huis kom, word dit vertel hoe dierbaar hulle was. Hulle het vir Ma die kar
gewas. En Ma glo dit! Watter ma sal dan nou nié dankbaar wees oor so ‘n mooi
gebaar nie? ... tot jy jare later die waarheid uitvind ...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Verjaardagkoeke was
vir my ‘n nagmerrie. Ek het altyd gewag totdat hulle in die aand bed toe is
voordat ek dit begin versier het. Nou hoor nou vir my: my idees van hoe die
koek moes lyk en die eindproduk was nooit, ooit dieselfde nie. Hoeveel keer ek
in daardie laat ure alles afgekrap en oor begin het, kan ek nie vir jou opnoem
nie!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">Die ergste was
toe ek die dag toe die skool uitkom vra: “Wat het die kinders van die koek gesê?”
(‘n Mens mág mos vra!) Jy hoop stilweg dat dit vir hulle mooier was as wat dit vir
jou laasnag was.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Eers
antwoord die kind nie en jy vra weer: “Hmm? Wat het hulle gesê?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Die
antwoord kom redelik nors (of was dit die gevoel van skaamte wat nog nie gewyk
het nie?!) “Hulle het almal gelag vir die koek!”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Dit
voel vir my ek kan elke mooi en kosbare onthou hier neerskryf, maar dit sal nie
regverdig wees nie. Jy het jou eie onthou en eie mooi herinneringe wat jy
sekerlik op ‘n dag soos vandag weereens bedink het.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Soms
– en dit is gewoonlik in die nag wanneer ek nie kan slaap nie – kom die
aanklagte soos hamerhoue teen jou hart. Jy onthou elke onnodige pak slae, afjak
of straf wat jy so vryelik uitgedeel het. Vandag besef ek hoe onverantwoordelik
‘n mens met die klein mensies te werk gaan.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Hoeveel
maal het jou kind vir jou iets gevra en het jy, net omdat jy kon, geweier. Wees
nou eerlik, as jy terug kyk, besef jy dat hulle nie altyd die ‘nee’ verdien het
nie. Dit was bloot omdat jy as ouer die mag het daartoe. Bloot omdat jy nie lus
was nie. Bloot omdat jy sommer net ... w</span><span style="font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">á</span><span style="font-size: 12.0pt;">t wou bewys?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">En
stadig maar seker wissel die rolle tussen jou en jou broedsel. Hulle begin gee raad,
moedig aan, wys tereg, bied hulp aan en soms kry jy selfs raas ook! Dit is mos
maar die pad wat ons loop, is dit nie?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-size: 12.0pt;">Ek
dank die Vader vir kinders wat vergewe het. Ek dank Hom vir die band van liefde
tussen ons. Ek dank Hom dat Hy hulle vir my gegun het.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><span style="font-size: 12.0pt;"> </span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-28365943611474002042023-05-06T22:36:00.000+02:002023-05-06T22:36:40.167+02:00(van die) Mense in my lewe<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSjj7w41_3f1jhjjzWUX5yWHjXuEMkYkCSNDZmo3C5TjsD_Fe2HTrO9Ip9O9XiO69qOq7Pq6OCE4fZx7pkMaiB7sVE62m8z07BNyxCiQ-_g9iaEtdTBIG3_S5NqtahJ1y5BZQiwmJz3xj37aBQKfwCtHTucb3lFm9hGuyQzG-sym7Livv6KhUerKaA/s510/tomato-3826561__340.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="510" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSjj7w41_3f1jhjjzWUX5yWHjXuEMkYkCSNDZmo3C5TjsD_Fe2HTrO9Ip9O9XiO69qOq7Pq6OCE4fZx7pkMaiB7sVE62m8z07BNyxCiQ-_g9iaEtdTBIG3_S5NqtahJ1y5BZQiwmJz3xj37aBQKfwCtHTucb3lFm9hGuyQzG-sym7Livv6KhUerKaA/s320/tomato-3826561__340.jpg" width="320" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">Tog
snaaks dat ‘n mens soms op ‘n vreemde manier gedwing word om jou aandag so ‘n
bietjie van jouself en jou omstandighede weg te vat en te begin kyk na die
mense rondom jou.</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek
het nogal ‘n manier om vasgevang te raak deur die hier en die nou om my, en te
vergeet daar is nog ‘n wêreld daarbuite ook. Wel, soos die Ingelse altyd sê:
Wake up and smell the coffee! Die lewe gaan oor baie meer as net dit wat jy
rondom jou kan sien, Martha!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek
sit die dag en wonder oor ‘n vriendin en hoe sy nooit ophou goed doen aan ander
nie. Sy het dit self glad nie breed nie, maar daar is net eenvoudig altyd genoeg
in haar huis om ‘n lekker warm bord kos voor ‘n ander een neer te kan sit. Hoe
kry sy dit reg? Waar kry sy die tyd ... en die lus ... en die geld om dit te
kan doen? G’n mens weet nie, maar as daar gebrek iewers is, is sy daar om te
help.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Maar
dit stop nie daar nie, hoor. Wanneer iemand iewers heen geneem moet word, is sy
daar om te help en aan te ry en weer te gaan haal en dan nog te versorg ook. My
vraag is net: hoe weet sy dan áltyd waar sy moet/kan help? Hoe weet sy dit as
niemand anders om haar daarvan weet nie? Môre is sy bevrees haar petrol gaan
haar nie by die werk bring nie, maar vanaand doen sy wat gedoen moet word daar
waar sy besig is.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">En
al brand haar voete van die hele dag se staan, het sy boonop nog genoeg tyd om
geduldig te luister na elke klagte van ellende en saggies te bemoedig en raad
te gee. Jy kry die idee sy vergeet sy half dat sy moeg is, want sy moet eers
hierdie wa deur die drif trek. O my aardetjie tog, ek skiet so ver te kort! As
ek moeg is, is dit mos oor my hele gesig geskryf!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek
besef dat sy hier op aardbodem is om te saai. Sy saai daar waar sy gaan en
daarom het sy altyd om te kan gee (of is dit saai?) Ek haal my hoed vir haar
af, want ek weet sowaar nie of ek rolle met haar sou wou ruil nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">En
dan is daar Ouma Toeks. Nee, ek ken nie noodwendig iemand met die naam Ouma
Toeks nie, maar die klank van haar naam laat my huis toe verlang – na
geborgenheid en veiligheid. Dit herinner my aan aande by die olielamp om die
kombuistafel en Pa met die Bybel, hande weerskante daarvan op die tafel. Dit
herinner my aan aande onder die sterrehemel en die klik-klik-klik van die
grondgeitjies daar naby in die donker. Dit herinner my aan aande wat ek gaan
slaap het met die wete dat Pa en Pa daar is en dat hulle vir altyd en altyd
daar sal wees. ‘n Mens se pa en ma gaan mos nie dood nie, gaan hulle? Maar jy
het in elk geval nooit eens gedagte daaraan gegee nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ouma
Toeks het dit nie breed nie, en tóg kom sy nooit by die winkel uit sonder ‘n
toffie of twee vir die kinders wat daar buite rondhang nie. “Ag kind, ek weet ek
moenie vir hulle gee nie. Ek weet, ek weet ... maar los my tog maar dat ek dit
doen, toe?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Sy
deel in al jou vreugdes en moedig jou voortdurend aan tot hoër hoogtes. En as
jy dan slaag in ‘n halfhartige poging omdat jy nie in jouself geglo het nie,
kom die opmerking gereeld met ‘n ondeunde glimlag: “Het ek jou nie gesê nie?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ouma
Toeks is net altyd daar wanneer jy haar die nodigste het. As jou moed tot in
jou skoene is (ken jy die gesegde: Op moedverloor se vlakte?) dan is sy sommer
net daar. Sy doen nie veel nie, maak hoogstens ‘n koppie tee en dan sit sy en
luister. Luister, luister, luister. Af en toe is daar ‘n knik van die kop, maar
andersins is sy maar net daar.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">As
sy huis toe gaan en jy voel beter, bel jy haar en bedank haar vir alles wat sy
vandag vir jou beteken het. Haar antwoord is gewoonlik iets soos die volgende: “Mensekind,
maar ek het mos niks gedoen nie, jong. Ek was dan maar net daar!”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Vanaand
wil ek dankie sê aan elke saaier en elke Ouma Toeks daar buite. Weet vir seker:
jou loon sal groot wees!</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><o:p></o:p><p></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-65388746353271993492023-05-02T20:57:00.000+02:002023-05-02T20:57:52.477+02:00Laataand gedagtes<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10UohhrOzL4_iujtB0-D7BIMLNvWIZP-7qLByJlab2y8mZkFAIc0mSMYf2KHDd0UjlwJdePJT6EqmDFnZvMgfqVoZUfycxZYP3qsMtqR4fenI-XDRAcTNQG8kJ7P7sTZvRzCf2FZfNxewUkocTGfQxS-XpUTGtdMCLl2SPBcY3cRxCw9O84eusxot/s1000/blog%202.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="750" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10UohhrOzL4_iujtB0-D7BIMLNvWIZP-7qLByJlab2y8mZkFAIc0mSMYf2KHDd0UjlwJdePJT6EqmDFnZvMgfqVoZUfycxZYP3qsMtqR4fenI-XDRAcTNQG8kJ7P7sTZvRzCf2FZfNxewUkocTGfQxS-XpUTGtdMCLl2SPBcY3cRxCw9O84eusxot/s320/blog%202.jpeg" width="240" /></a></div><br /> <span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Ek het kom hallo </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">sê</span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">, my
vriend …</span><p></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek moes ... ek weet jy het
vir my gewag.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Daardie gevoel wat jy
ervaar wanneer jy ‘n vriend of vriendin na jare weer sien! Dis mos ‘n ding wat
hier in jou binneste soort van losgaan en jou hart so ‘n innige warmte laat
ervaar. Julle kyk vir mekaar en die jare tussen-in word asof dit nie bestaan
nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Die twee van julle kan
letterlik voortgaan met die laaste gesprek waarmee julle weke/maande/jare
gelede besig was. Dit is net nodig om een enkele woordjie te sê en albei bars
uit van die lag, of albei kry trane in die oë. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Dis net dat ek en hierdie
groot vriend van my glad nie in woorde met mekaar gesels nie. Ons harte hoor
mekaar s’n en dit is vir albei van ons genoeg. Ek luister die meeste van die
tyd, maar ek weet my vriend hoor my dankbare hart.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek kyk boontoe en
fluister: “Dankie, Heer, dat ek dit weereens kan beleef. U is werklik goed vir
my.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxyXT_tUyuOdTuIsBMcvuqgURRGg3YajTcmaZdAPEmRXblAwE-kpuGAujigX1iY5o08GJDxqcdXiKI7kPfyv-C3Xm4lRH-JWDGpjU-ZNY9rgHxhXUN7Buzrn7VR4uBE_gQZAHzw2MXCRm6BLgy0mlmw9UOwRN_uWyhxHDxjytawka6is-dGZ805K9B/s1000/blog%201.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="750" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxyXT_tUyuOdTuIsBMcvuqgURRGg3YajTcmaZdAPEmRXblAwE-kpuGAujigX1iY5o08GJDxqcdXiKI7kPfyv-C3Xm4lRH-JWDGpjU-ZNY9rgHxhXUN7Buzrn7VR4uBE_gQZAHzw2MXCRm6BLgy0mlmw9UOwRN_uWyhxHDxjytawka6is-dGZ805K9B/s320/blog%201.jpeg" width="240" /></a></div><br /><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span><p></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-13983398213289482922023-04-29T21:21:00.000+02:002023-04-29T21:21:58.366+02:00ONS BOU 'N HUIS<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkUWhLDuIjt1qLL7IqUtZGKEDcFNmNiuD-ruj5QS6vorRHdArs7_-3TWKIxD2JHmxyca9A1ssuaWK15j73NQXFlNEeVMbZSAntO3yLW0c3_oxWArajTiuPJ3SNuKCKpML815luV6Iztj3PwUwzeHWg4VA1ik3BaZSBz6MMiqfXvgvtQwUTK8mPHAkw/s300/download.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkUWhLDuIjt1qLL7IqUtZGKEDcFNmNiuD-ruj5QS6vorRHdArs7_-3TWKIxD2JHmxyca9A1ssuaWK15j73NQXFlNEeVMbZSAntO3yLW0c3_oxWArajTiuPJ3SNuKCKpML815luV6Iztj3PwUwzeHWg4VA1ik3BaZSBz6MMiqfXvgvtQwUTK8mPHAkw/s1600/download.jpeg" width="300" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Is dit moontlik
dat die tyd so verby jou kan jaag dat jy dit nie agterkom nie? Ons is reeds
twee weke in Walvisbaai! So baie het gebeur en moet nog gebeur ...<o:p></o:p></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek het nog
altyd gesê as jy die eerste keer moet wasgoed was en die huis skoon moet maak,
moet jy weet jy is nou dáár waar daar nie meer omdraai is nie. Nou dit is waar
ons nou al trek – huisie vra aandag en die wasmasjien staan en dreun.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Maar genoeg van
hierdie elke dag se <i>shlep</i>. Ek weet jy wil weet hoe dit met my gaan ...
hoe dit met my hart gaan.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">So is ek mos
gebore met die neiging om alles wat eers volgende jaar gedoen moet word, liewer
maar al gister te gedoen het. Ek weet, ek weet! Rome is nie in een dag gebou
nie en tog het dit klaar gekom.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek sit soms die
storie so en bekyk en dan verwonder ek my dat ek nog nie net so ‘n klein
bietjie die kluts kwyt geraak het nie. Gelukkig het ek mos ‘n liefman wat sorg
dat dinge nie heeltemal buite beheer raak nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek hoor gister ‘n
storie (wat as die reine waarheid vir my vertel is!) wat redelik akkuraat ooreenkom met ons huidige situasie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Die oom en
tannie besluit om ‘n huis te bou. Hulle weet presies hoe hierdie huis moet lyk,
maar daar is een probleem: Hulle het nie die nodige finansies om nou te kan bou
nie. Die tante wil moed opgee, maar Oompie laat hom nou nie keer deur 'n bankbestuurder nie. Hy laat grawe en gooi die fondasie en toe is sy geld op. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Toe hy een oggend opstaan, het hy 'n plan. “Kyk, Vrou, ons
is mos nie haastig om die huis klaar te kry nie, is ons? Ek tree eers oor sewe
jaar af en teen daardie tyd staan ons huis lankal,” verseker hy haar met ‘n
skelm glimlag op sy gesig.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">“En hoe wil jy
dit oor sewe jaar bou as ons nie die geld het om eens te begin met die bouery
nie?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Hy kug ‘n slag
gewigtig voordat hy haar antwoord: “Van vanaand af gaan ek en jy elke aand
stap. Ons het die oefening nodig.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Sy ruk haar nek
styf. “Jy weet baie goed hoe voel ek oor ‘n lopery in die strate. Dis net ‘n
rede vir ander mense om oor ons te skinder.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">“Vrou,”
antwoord hy nou baie ernstig, “ons stap van vanaand af elke aand. Sorg net dat
ons nog voor donker klaar geëet het.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Sy sug
beswaard. Sy weet maar alte goed dit help nie om te stry as Oompie ‘n ding in
die kop kry nie. Hy kry altyd, áltyd sy sin met alles.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Klaar geëet,
staan Oompie op en gaan sit op die stoep. Sy sug verlig – hy het gelukkig
vergeet van die geloop op straat saans. Sy neurie saggies terwyl sy die
skottelgoed opwas. Sy maak haar klaar om vir ‘n slag haar sepies te gaan kyk.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">“Is jy klaar?”
brom hy opeens agter haar.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Sy antwoord hom
glad nie. Draai net om en gaan trek gemaklike skoene aan. Stap sal hulle
vanaand stap, dit besef sy nou.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Hulle stap af
met die straat en verby ‘n perseel waar iemand besig is om te bou. Oompie tel ‘n
steen op en beduie met sy kop vir haar om ook een op te tel. Verward buk sy en
tel een op. Hy tel ‘n tweede een op en beduie weer ‘n slag vir haar. Sy maak
soos hy beduie en staan vraend na hom en kyk.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">“Kom, Vrou, ons
het oefening nodig,” beveel hy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">‘n Halfuur
later is hulle terug by die huis, elk met twee stene in die hand.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">“Sit hier neer,
Vrou.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Sy sit die
stene op syne neer, maar nou kan sy dit nie meer hou nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">“Jacobus, wat
gaan hier aan? Wat wil jy met die stene maak?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Hy gee ‘n skelm
laggie. “Dis ons huis, my vrou, dis ons huis.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">So loop die
tweetjies elke aand en tel stene op van plek na plek. Aan die einde van die
week messel Oompie die oes van die week mooi vas op hulle plek.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">En ja, sewe
jaar later trek Oompie en sy liefde in by hulle nuwe huis – ‘n huis waarvoor
hulle dag vir dag “gewerk” het.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Net soos Oompie
en sy liefde, tel ons ook dag vir dag stene op en bou dat die spoeg spat. Stappie
vir stappie begin dit huiserig lyk. Of ek kans sien vir sewe jaar, weet ek nie,
maar vir nou is dit vir my goed om te sien ons vorder met elke steen.<o:p></o:p></span></p></div><p><br /></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-22999518354860472952023-01-15T20:36:00.000+02:002023-01-15T20:36:44.284+02:00Ons groot 'n groot gees.<p> <span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">Ons vriendskap kom ‘n hele paar jaar
terug. Dis so ‘n lekker storie dat ek dit sowaar nie sommer net onder die mat
kan vee nie.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">My oudste wil trou. Sy woon in anderland en
Ma kry die order: “Ma, ons wil onder ‘n boom trou. Ma moet asseblief vir ons
daardie boom kry. En dit moet asseblief nie in die dorp tussen ander geboue
wees nie.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Goeie, aller aarde! ‘n Boom? In
Keetmanshoop se vlaktes? In my verbeelding sien ek daardie vaalgroen boom. Hy
staan verstok en verlate tussen ‘n paar graspolle. Elke nou en dan warrel die
wind ‘n papier teen hom vas – die enigste kleur wat die boom ooit in sy bestaan
sal beleef. Ek sien hoe sit die gaste tussen die klippe en stof. O nee! Help my
dat ek liewers iets anders as ‘n mooi boom in Keetmanshoop se velde moet soek.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Met genoeg dryfkrag (van die kind) en uithouvermoë
(van ‘n ma wat weet hier is nie uitkomkans nie), kry ons toe die boom. En is
dit ‘n mooie boom! Die enigste probleem is nou dat Boom ‘n hele paar kilometers
uit die dorp uit is en “Ma moet sommer iemand kry om te <i>cater </i>ook, hoor.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">My enigste hoop en vertroue is dierbare
Christie Dry. Op daardie stadium het ek haar regtig maar net van sien in die
straat geken.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek bel haar en sy is dadelik vuur en vlam.
Regtig? Om soveel kos met jou motor aan te ry? Om te sorg vir tafels en stoele
en wat als en dis alles daar doer uit die dorp uit? Kan ‘n mens uitsien na so ‘n
optog?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ons ontmoet mekaar by die boom. Die baas
van die plaas is nie daar nie, maar ons het toegang tot die kombuis en die
allerlekkerste stoep.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Nou, om ‘n lang storie kort te maak – twee
potte tee en baie gesels later het ons die hele ding beplan en kan ek daardie
aand rustig slaap, want Chrisie is in beheer.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">En vandag het onse Christie ons gelos ... Sy
is vooruit na ‘n veel beter plek as wat ons hier het met baie mooi bome op die
regte plekke en baie potte warm tee.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek weet dat daar vanaand bitter baie mense
is wat presies soos ek voel: ‘n kosbare vriendin is weg ... ‘n staatmaker ... ‘n
voorvatter ... ‘n mens met ‘n hart van goud ... ons is voorwaar vanaand ‘n
bietjie armer.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Nou sit ek en bedink alles. Toe ek haar
die laaste maal gesien het, was ek so haastig en kon ek nie sit vir ‘n koppie
tee nie. En dit terwyl ons mekaar altyd belowe het ons sal weer ‘n alleenstoep
kry en baie potte tee sit en drink en alle prate wat agterstallig is, inhaal.
Maar ja, daardie dag het toe nooit gekom nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">En daar gaan my kop! Wanneer laas het ek
my buurman gesien? Want, jy sien, ons bou mos mure so hoog soos die berge
rondom ons. Daardie groet oor die draad het verdwyn, en saam daarmee goeie buurmanskap.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek dink aan al my baie mooi vriendinne. Ek
kan nie onthou wanneer laas ek vir elkeen ‘n woordjie geskryf het nie. In vergange
jare was dit moeite om kontak te hou. Jy moes ‘n brief skryf en poskantoor toe
loop om hom te gaan pos. Vandag vat dit ‘n minuut of twee van jou om daardie
hartsvriendin te laat weet jy dink aan haar.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Skuldig! Ek is vir altyd skuldig wat dit
betref. Want jy sien, ons lewe mos asof dit vir altyd en altyd gaan wees. Nóú
is ek besig, maar dalk sal ek môre tyd hê of lus wees vir ‘n kort oproep of
boodskap.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Tot ‘n dag soos vandag jou tref en jy
besef ... ek wou nog so en ek wou nog sus. Maar helaas, nou sal ek dit nie meer
kan doen nie, self al hét ek tyd of lus daarvoor.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Al wat ek nou kan sê, is Ek groet jou
Christi Dry, dit was ‘n voorreg en seën om jou te kon ken.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOnCUN6-PryqF5i7uMY-ptxZ0xqdgTlHFNbDM5kJ8ZZ7k2jkc79y71pciW_pYOFIkWZt-nkss1o2Z5DkObMTqEy-_NupQ7_rTTZj5S5XyD4icoiy6EciL6OfYWfolkdtO9-8Dpw4BYtPdlRn8wUjMIAtVDnE_jjt4FcjVKgfKz_8RjThZgEHAF69XC/s1280/christie%20dry.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOnCUN6-PryqF5i7uMY-ptxZ0xqdgTlHFNbDM5kJ8ZZ7k2jkc79y71pciW_pYOFIkWZt-nkss1o2Z5DkObMTqEy-_NupQ7_rTTZj5S5XyD4icoiy6EciL6OfYWfolkdtO9-8Dpw4BYtPdlRn8wUjMIAtVDnE_jjt4FcjVKgfKz_8RjThZgEHAF69XC/s320/christie%20dry.jpeg" width="180" /></a></div><br /><o:p></o:p><p></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-50263279965290199352023-01-01T11:16:00.000+02:002023-01-01T11:16:11.427+02:00Die dag van die rooi beursie<p> <span style="font-family: "Franklin Gothic Book", sans-serif; font-size: 12pt; text-align: justify;">Vir
jare praat ek en die man al daaroor: Die huis is te groot, ons het dit nie meer
nodig nie. “Ja, dis so,” sal die ander dan beaam en die gesprek daar los. Want,
jy sien, dis een ding om te weet jy het dit nie meer nodig nie, maar ‘n ander
ding om tot aksie oor te gaan.</span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Julie
2022 is dit weer so: “Jy weet, ons het nie hierdie groot huis meer nodig nie.
Ons sal ‘n plan moet maak,” kom dit ernstig van Pappabeer.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Mammabeer
wag al lank vir hierdie gesprek! “Nou wat gaan ons daaraan doen, dink jy?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">En
sowaar! “Ons verkoop en ons gaan bly in die woonstel in Walvisbaai.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">My
maag trek onmiddellik op ‘n knop. Dis nie van vandag af wat ek wonder oor die
dag wat ek jare der jare se opgaargoed sal moet opruim nie. Ek kan nie eens
voorgee dat ek dit nie verwag het nie, want ‘n mens lewe mos saam met jou goed.
Ek is baie bewus daarvan dat ek kompulsief goed opgaar en nooit, maar nóóit
weer daarna kyk nie ... dit moet maar net daar wees!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ons
begin met die nodige papierwerk en ek skud my vere reg vir die groot opruim.
Dit kan nie te moeilik wees nie, kan dit?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek
gaan slaap die aand met die vaste voorneme om môre ten minste die linnekas leeg
te maak. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Die
oggend is ek slaggereed en dit pak uit, sorteer en maak hopies: weggooi,
weggee, verkoop, vat saam (die kleinste hopie). Die spoed waarteen ek dit doen,
maak dat ek nie regtig oor dingetjies kan dink nie. Hier en daar skree ‘n
handdoek op my: “Jy het my by die en daai gekry, jy kan my nie weggee nie!” Dan
druk ek hom ‘n oomblik teen my hart en sit hom op die verkoophopie. Sonder
emosie, sonder nadenke, sonder simpatie moet hulle uit en weg!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Teen
die middag is die vier kaste linne verminder tot een kas. Ek voel goed, man! Hoeveel
maal in die verlede het ek gewonder oor wat sal gebeur as ek die pad moet vat
en my kinders moet hier kom opruim. Sulke tyd het ek my kop geskud in skaamte en
‘n oomblik van stilte gehad in simpatie met my kinders.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek
besef dit is lekker om op te ruim, uit te sorteer, weg te gooi, weg te gee, of
dalk te verkoop. Dis ‘n gevoel van geweldige bevryding wat kom nesmaak in my
hart. “Mooi so, Martha. Wel gedaan!” prewel ek elke aand vir myself.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">‘n
Koper daag op! Nou begin dinge spoed optel, hoor. Jy weet nou waarom jy besig
is om weg te gooi, weg te gee, of soms te verkoop. Dit smaak soet op my tong!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Die
huis wil my laat dink aan ‘n klein dogtertjie wat haar tande verloor het – oral
waar meubels was, is gate en oral waar skottelgoed was, is gate.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek
visualiseer gereeld oor die eerste oggend wat ek in daardie woonstel wakker
word. Ek kan reeds die sug van genoegdoening smaak: “Uiteindelik is ons hier!”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">En
dan, op ‘n dag ...!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Hy
kom by my met die Ouma se rooi beursie wat nog al die tyd veilig weggebêre was.
‘n Groot vraagteken op sy gesig toe hy dit voor my neersit.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">En
dis toe daar wat die werklikheid my tref: Ek is besig om álles wat tot nou toe
vir my belangrik was, van ontslae te raak. Ouma se beursie, Oupa se blou
koffiebekertjie, die suster se laaste tissue ... alles wat my nog aan die
verlede herinner het. Alles!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Want
sien, in die woonstel is daar nie plek vir gister nie!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Die
trane stroom ongevraagd oor my wange. Die gedagtes (is dit verwyte?) dwarrel
deur my kop. Wat is ek besig om te doen? Ek is mos wragtag besig om my hele
verlede uit te wis! Hoe durf ek? Hoe durf ek jare en jare se harde werk net so
op die ashoop gooi? Hoe durf ek elke kosbare herinnering aan my ouers en ander
sommer net so weggooi?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">My
kop maak my mal en die trane hou nie op met loop nie. Die gedagtes (nogal direk
uit die Bybel uit!) voel soos sekelhoue op my seer hart.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Alles
kom tot niks, sê die Prediker. Alles kom tot niks!<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Tevergeefs
dat jy vroeg opstaan en laat gaan slaap om met moeite ‘n bestaan daarmee te
maak ...<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Alles
tevergeefs, sê die Prediker, alles tevergeefs, dit is alles tevergeefs!<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Daar
is geen nagedagtenis van die voorvaders nie; en ook van die nageslagte wat kom,
sal daar geen nagedagtenis wees by die wat later sal wees nie.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><i><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Watter
voordeel het die mens van al sy moeite waarmee hy hom vermoei onder die son?<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Sjoe!
hoor ek jou sê.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Maar
ja, die genade is dat ‘n mens kan praat oor die dinge wat jou pla. Soms sien jy
later self dat jy op ‘n dwaalspoor is, of soms help iemand anders jou daarmee.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ek
kry ‘n video van ‘n goeie maat van my. Ék wat nie sommer goed oopmaak wat ‘geforward’
is nie, maak dit oop en lees elke woord met aandag.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Dis
Nuwejaar en die Oujaar is iets van die verlede. Gaan jy met die ou dinge voort,
of begin jy nuut? Jy moet vandag nog daardie besluit neem! Jy is nooit te oud
om nuut te begin of nuwe drome te hê nie. Voor jou lê ‘n boek met 365 skoon
blaaie – wat gaan jy daarop skryf? Dis nooit te laat om oor te begin en
gelukkig te wees nie. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">En
nou? Wat van die rooi beursie? Wat van al die onthou? Is alles nou sommer net
weg?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">My
hart sing, want ek besef niemand kan ooit my onthou van my af wegvat nie. Niemand
kan dit koop nie. Ek kan dit vir niemand weggee nie. Ek kan dit ook nie weggooi
nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Want
sien: Ek is wie ek is as gevolg van al die mooi en lekker en kosbaar in my
lewe.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Nou
kan ek met vrede in my hart vra: Wie wil die rooi beursie hê?</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgizi0SaBphw1v6uDrQGq5490_o4VJJM747AyTRNCOqsJ2NsBFW35AHY-6tH-YpQI_IZYrowkaeKEUeIYqPGega4gho5H3GknAGs4c7bPik1a_mg4X3YP4AWgT09dDvFqsvgUWneOHBpWHdKFCKdwjBuYG2rNH6nlYEMxG1dbPn9SoaVABp78kCRaPA/s1000/beursie.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="1000" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgizi0SaBphw1v6uDrQGq5490_o4VJJM747AyTRNCOqsJ2NsBFW35AHY-6tH-YpQI_IZYrowkaeKEUeIYqPGega4gho5H3GknAGs4c7bPik1a_mg4X3YP4AWgT09dDvFqsvgUWneOHBpWHdKFCKdwjBuYG2rNH6nlYEMxG1dbPn9SoaVABp78kCRaPA/s320/beursie.jpeg" width="320" /></a></div><br /><o:p></o:p><p></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-39985738150012310542021-12-17T16:06:00.001+02:002021-12-17T16:06:33.687+02:00OU AAND SE DINKDINGE: EK IS DOM ...<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtWFWdewr8ox_ma4TP-ucpUi78yEmiDYwrWz4jpj1amZrBzDQ4cbkECrOtNjUVCcndTIuFVniCZv22PmQzVtgDCXeNH45uuLjrD2v7gUN7Ju_Uvv1WcCa014vb1BB946mgeDkW_uwc-qw/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="381" data-original-width="324" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtWFWdewr8ox_ma4TP-ucpUi78yEmiDYwrWz4jpj1amZrBzDQ4cbkECrOtNjUVCcndTIuFVniCZv22PmQzVtgDCXeNH45uuLjrD2v7gUN7Ju_Uvv1WcCa014vb1BB946mgeDkW_uwc-qw/" width="204" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">So ‘n week of twee was dit weer dáárdie tyd van die jaar:
Rapporte kom van die skool af huis toe ...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">My seun stuur sy dogtertjie se rapport vir Ouma en dit is te
mooi om te sien hoe sy deur die jaar gegroei en verbeter het. Ouma is opreg
trots op die kleine kind!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Toe badtyd kom, is my gedagtes oral behalwe by rapporte,
glo vir my. Ek meen te sê, ek is oud genoeg om nooit weer ‘n rapport te kry nie
en my kinders ook. So, waarom sou ek my verknies oor so ‘n bose ding soos ‘n
rapport?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Maar helaas, met die salige waters so rondom my, wil my kop
nie vanaand maak soos ‘n hom wil laat maak nie. Hy wil al weer skuins neuk
rapporte se kant toe ... en toe los ek hom maar dat hy gaan waar hy wil gaan.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Jy sien, Martha Maria was nooit die skerpste potlood in die
pakkie nie en géén onderwyser het ooit die kans verby laat gaan om my nie
daaraan te herinner nie. En hoor vir my, ek lieg nie nou vir jou nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">My ma het ons rapporte getrou gebêre en aan die einde van
elke liewe kwartaal, skryf elke liewe onderwyser dieselfde ding: Martha doen
goed, maar sy kan baie beter doen.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">So, daar het jy dit nou: Martha het haar lewe lank lyf
weggesteek ... of het sy?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Dit was in die jare toe die IK-toetse die begin en die
einde van alles was. Elkeen wat in daardie jare in die skool was, het geweet
dat jou hele menswees gemeet is aan die uitslae van hierdie toetse. Is daar ‘n klomp
vrae waarvan jy die antwoorde nie weet nie, gaan al die onderwysers glo jy is
dom.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek het op Mieliestronk.com gaan kyk wat presies die
intelligensie-kwosiënt nou rêrig is. Hier is hulle antwoord daarop: <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><b><span lang="NL-BE" style="background: white; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 107%;">I</span></b><b><span lang="NL-BE" style="background: white; font-family: Arial, sans-serif;">K of Intelligensie-kwosiënt
is ’n syfer wat die verhouding uitdruk tussen ’n persoon se verstandelike
vermoëns en dié van die normale, gemiddelde persoon. Dit word deur middel van
toetse met ’n reeks vrae vasgestel. Die eerste toetse is in 1905 deur Binet en
Simon ontwerp, en die doel was om kinders te identifiseer wat spesiale onderwys
sou kon nodig hê weens hul lae intelligensie.<o:p></o:p></span></b></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Al die jare loop ek gebuk onder die las wat op my gelê is:
Martha is dom! Vreemd dat ek nooit besef het dat hulle my eintlik beskuldig dat
ek lui is nie, ha?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Mettertyd het ek egter die insig ontwikkel om te weet dat
dit nie regtig waar is nie. Ek weet dat ek weet dat ek weet dat ek altyd my bes
gedoen het. Die feit dat ek elke keer met die rapport langs Pa moes staan en
verduidelik waarom ek nie my beste gee nie, het ek al min of meer verwerk en
vergeet – Pa het nie geweet nie, daarom het hy nie deel daaraan gehad nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Dan lees jy die volgende stelling deur wie weet wat raak en
dit slaan jou teen die voorkop: Almal was verkeerd! Almal wat hulle vingers na
jou toe gewys het, kan maar los, want hulle was te dom om self te weet.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span class="muxgbd"><span style="background: white; color: #70757a; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"> </span></span><span style="background: white; color: #4d5156; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">“Everybody is a genius. But if you judge a fish
by its ability to </span><em><b><span style="background: white; color: #5f6368; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; font-style: normal; line-height: 107%;">climb a tree</span></b></em><span style="background: white; color: #4d5156; font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">, it will
live its whole life believing that it is stupid.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Nou wonder jy seker waarom ek die tyd gemaak het om hierdie
seer storie vir jou te vertel?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek vertel dit vir jou sodat jy daardie las van jou skouers
af kan gooi soos ek dit gedoen het. Gooi hom af en leef jou lewe in vrede.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Nie goed genoeg nie? Nie mooi genoeg nie? Nie slim genoeg
nie? Nie maer genoeg nie? Nie ... nie ... nie ... nie! NIE!!!!!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Hei, my maat! Wie het die standaarde bepaal waarvolgens jy
jouself meet? Jy? Jou ma? Jou juffrou? Jou man?<o:p></o:p></span></p><p>
</p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek vra maar net.<o:p></o:p></span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-62051002729453569642021-12-13T21:11:00.003+02:002021-12-13T21:11:52.982+02:00OU AAND SE DINKGINGE: EK WIL(!) ONTHOU<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaS5AU1KiM3H-WKj2BKW2jpfXLJl9BDhq1Qly90aMY4WfTjufnJYVSW7VOZ_8GvQ6cP_lII2Ee4BuyrXs8T4OMMWrK4-yK8ZjzrUY6XPsVOt29Y1gPRqGkzwJbUI0-w3mf4HjnbWkxwuU/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="183" data-original-width="275" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaS5AU1KiM3H-WKj2BKW2jpfXLJl9BDhq1Qly90aMY4WfTjufnJYVSW7VOZ_8GvQ6cP_lII2Ee4BuyrXs8T4OMMWrK4-yK8ZjzrUY6XPsVOt29Y1gPRqGkzwJbUI0-w3mf4HjnbWkxwuU/" width="320" /></a></div><br />Gisteraand was weer een van dáárdie aande – so saam met die terug sak in die saligheid, stroom die gedagtes soos ... soos wat? Nie die wilde perde nie, ook nie soos stormwaters nie ... rustige ... salige ... warm om die hart gedagtes.<p></p><p>Ek lees anderdag iets raak. Die persoon skryf hy wil tog nie hierdie tyd van die jaar dink en onthou nie. Jy sien, die sentiment en die hartseer en alles van die verlede is net te veel vir een persoon om te dra.</p><p>Ha-a! Nie ek nie. Ek WIL onthou! Ek WIL daar gaan loop waar die spore al half toegewaai het. Ek WIL die mooi en die lekker SAAM met die seer en die sleg onthou. Ja, ek wil!</p><p>Ek hoor jou mor: Ag nee wat, Martha! Vir wat wil jy by die seer en die sleg loop skuur? Dis dinge wat ‘n mens wil vergeet en wat jou tog in elk geval nie goed doen wanneer jy vir gedagtetjie uit die boks uit haal en afstof en oopmaak en bekyk en bedink nie.</p><p>Ek is mos maar ‘n anderster siel, jong! My kop werk op vreemde maniere en vreemde laat my op vreemde tye so geborge en tevrede voel. </p><p>Maar terug na daardie dinkdinge wat so kom nesmaak het ...</p><p>Die ou wat nie wil dink nie ...!</p><p> Kersfees op die familieplaas. Ses volwasse kinders van die Oupa en Ouma, met hulle gades en kinders. Weet jy hoe klink so ‘n huis met soveel mense op een slag? Weet jy hoe kan dit raas? Weet jy hoe kan dit eet?</p><p>Vir ons as kinders was dit die lekkerste lekker wat jy kan beleef. Die ooms speel saam met ons blik aspaai, die tannies kook kos en die Oupa en Ouma sit salig en slaan alles gade. Na al die opwinding van die, soos ons dit geken het, Oukersaand, het ‘Ou Vader’ doer uit die veld uit gekom met die groot, koperklok en sy flitsie. Dan storm ons sitkamer toe en sing kersliedjies en wag vir die ou gryse om sy opwagting te maak. </p><p>Die samesyn. Die liefde. Die ‘behoort’ tussen jou eie mense. Die wete dat hierdie lekkerte nooit, ooit sal ophou nie. Wat meer kan ‘n kind vra?</p><p>En tog het die lekkerte mettertyd opgehou. Die oues is dood. Die kinders is groot. Hulle kinders is ook al groot en van hierdie kinders en hulle kinders is ook al dood. Hartseer, ja. Maar onthou, wil ek onthou! Ek wil daardie warm liefde van my eie mense onthou en koester en bewaar in my hart.</p><p>Ons Koppie en oom Peter wat Ein treuer Husar sing as Nanna die klavier speel. Ouma wat in haar gasvryheid vir ‘n Duitse besoeker probeer verduidelik watter deel van die pastei die lekkerste is: “Skep hier waar dit so braun iess.” Magata en Josef wat altyd vir Kersvader verduidelik het watter soet kindertjies hulle deur die jaar was. Lida en Koeks en Adri wat Ouma se kosbare roklap stukkend sny om vir hulle bikini’s te maak. Ons kleintjies wat Ouma se sitkamermeubels spring dat hoor en sien vergaan. Vanaand se gaan slaap in die krismisbed saam met die niggies met jou geskenkies styf teen jou hart. Oupa wat laat namiddag langs die koeler roep dat ons moet kom waatlemoen en turksvye eet.</p><p>Ek kan aan- en aan- en aanhou tot in lengte van dae. Jy sien, ek WIL onthou en ek WIL dit beleef ... saam met die einas wat intussen gekom het.</p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-73977877297600804852021-12-07T11:54:00.000+02:002021-12-07T11:54:09.315+02:00OU AAND SE DINKDINGE - ONS JAAG BIDUUR TOE!<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwm3YhQcsAUWDJrXXEY6B9WXKqiYLp26c4pZYmQhn1DHYKc9oVu9h7be4datAqZjqqs9Me5tDYpbvailOIlJT7WSuOxqnOtKy_Quz1CcwJBkiQadvcvrQIc-Ctoqdp_0m-tsQPN1RxCGk/s293/PLAASPAD.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="172" data-original-width="293" height="172" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwm3YhQcsAUWDJrXXEY6B9WXKqiYLp26c4pZYmQhn1DHYKc9oVu9h7be4datAqZjqqs9Me5tDYpbvailOIlJT7WSuOxqnOtKy_Quz1CcwJBkiQadvcvrQIc-Ctoqdp_0m-tsQPN1RxCGk/s0/PLAASPAD.png" width="293" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Om saam met my pa op
die plaas te ry, was ‘n belewenis. Onthou nou net, ‘plaas’ beteken binne-in die
Namib met sy mooi, rooi duine.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Geen duin, geen
opdraand of afdraand was vir Pa te veel nie. Ek moet byvoeg dat as ‘n mens
daardie paadjies wat jy (die meeste van hulle) self uitgery het en pad gemaak
het, dan sal dit seker nie ‘n probleem wees nie, sal dit? Pa het hulle gery met
die selfversekering wat dit ‘n meester van alle paaie betaam. Dit het soms vir my gevoel of hy nooit gerem of
stadiger gery het nie – met die spoed wat hy wegtrek, jaag hy voort tot waar
ookal en weer terug.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">‘n Dag wat ek nooit,
ooit sal vergeet nie, was die dag wat ons op pad was na ‘n ander plaas toe waar die
dag biduur gehou sou word. Maar kyk, daardie dag was ons so ‘n effentjies laat
en moes ou Adderjan so ‘n klein bietjie ekstra natgooi.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Die paadjie is
klipperig en vol slote, maar ons storm voort. Hy swaai en swenk ... om die
klippe ... oor die klippe ... deur die rivierlopie ...oor die bulte en deur die
laagtes. Soms is die bosse gevaarlik na aan die pad en moet hy mooi mik om nie
sy kar te krap nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Ma was nie daardie dag
in ‘n baie goeie bui nie. Wat gepla het, maak seker nou ook nie meer saak nie. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Sy sit voor langs Pa –
stokstyf en gespanne met die onderlip vasgebyt. Ek het haar dopgehou en het
geweet dit gaan een of ander tyd te veel raak vir haar.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Opeens bars die bom: “Moenie
so jaag nie!”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Hy vra doodluiters,
sonder om stadiger te ry, natuurlik: “Nou hoeveel jaag ek?” <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Hy het baie goed geweet
dat sy nie daar waar sy sit die spoedmeter kon sien nie! Daarom dat hy so ‘n
vermakerige vraag kon vra.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Al wat Ma kon sien, was
die aantal revolusies van die motor en sonder huiwering antwoord sy: “Twee
duisend!”<o:p></o:p></span></p><p>
</p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-left: 17.85pt;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">“Ek het so gedink, ja,”
antwoord Pa doodluiters.<o:p></o:p></span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-16006822800720189422021-12-04T21:32:00.002+02:002021-12-04T21:32:48.373+02:00OU AAND SE DINKDINGE - DIE DAG VAN DIE SONDE<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQhy8COs3H_AW5uxgzourKQyQ4SiZss6OjZAxEViTo1Vmle4DhdZm71e3mJRJCEHcpzTj5knbQpgZhSWvJUBe_0XdJrMJbFneiFL2yrJkhs0FXi8suscLL1kWx_OC4e8WEiKER0nxZDXU/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="234" data-original-width="167" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQhy8COs3H_AW5uxgzourKQyQ4SiZss6OjZAxEViTo1Vmle4DhdZm71e3mJRJCEHcpzTj5knbQpgZhSWvJUBe_0XdJrMJbFneiFL2yrJkhs0FXi8suscLL1kWx_OC4e8WEiKER0nxZDXU/" width="171" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Ek wonder darem wat het van Meneer H en die
tannie geword? Sou hulle dalk nog lewe? Hy was darem regtig baie goed vir my,
dink ek met ‘n sug toe ek terug lê in die salige waters.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">En toe tref <i>die dag met die sonde</i> my
mos!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">As jy weet wie <i>Suster Theresa</i>, <i>Mark
Condor</i> en <i>Ruiter in Swart</i> is, weet ek hoe oud jy is. As dit nie ‘n
klokkie by jou lui nie, moenie te veel daaroor wroeg nie, hoor. Dit maak nie so
baie saak nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">In elk geval, dit was in die jare voor TV,
selfone, rekenaars en alles wat die lewe beter en vinniger en makliker maak. Ons
het buite gespeel, heeldag fiets gery, skelm in die bure se dam gaan swem ...
en baie gelees! Hoe anders kry jy die tyd om? Jy lees alles wat jy jou oë op
kan sit.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Op ‘n dag kom een van die koshuismaatjies van
die huis af ná die uitnaweek. O, wat ‘n wonderlike, heerlike gebeurtenis was
dit nie. Sy haal hierdie boekie met groot fanfare uit haar koffer uit en wys
dit vir haar beste maatjie. Ons ander staan op ‘n afstand en begeer om ook te
kan sien ... ook die boekie in ons hande te kan hou ... ook net een woordjie
daarin te kan lees.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Dit was die begin van die era van die
fotoverhaal boekies.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Nou moet ek net eers vir jou vertel van hierdie
boekies. Om een of ander rede het die meeste van ons begeer om dit te lees,
maar sou dit nooit ruiterlik erken nie. Want, jy sien, hierdie boekies was so
half as ‘’n sonde’ gesien. Moenie vir my vra waarom nie, want ek sal jou nie
kan antwoord nie. Ek weet net dat ek so nooit as te nimmer vir my ma of pa sou
vra om vir my so ‘n boekie te koop nie! Dit was in die selfde kategorie gesien
as om te swem op Sondag of jou hare te was op Sondag – jy doen dit eenvoudig
net nie!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Mettertyd het hierdie sonde-boekies meer en
meer geword in die koshuis, maar die geleentheid om een van hulle te kon lees,
was baie, baie min. Tot op ‘n dag ...!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Daardie jare was dit glad nie snaaks dat twee
standerds in een klas is nie. Ek was in standerd 3 en ons was saam met standerd
4 in die klas. As Meneer met standerd 4 besig is, moet ons ons werk doen en
omgekeerd. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Op ‘n goeie dag kry ons weer werk om te doen
terwyl Meneer met die standerd 4 klas besig is. En wat gebeur? Die kind wat
langs my sit, het wonderbaarlik so ‘n sonde-boekie in haar tas en is so wragtag
bereid om dit vir my te leen.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Ek vergeet van die wêreld rondom my. Ek sit vir
sonde op my skoot en begin lees. So, so, so vreeslik mooi is hierdie Mark
Condor en nog mooier is die meisie in sy lewe. Ek vergeet van alles rondom my. Ek
vergeet om asem te haal. Ek vergeet om te luister wanneer Meneer weer met ons
groep praat. Ek vergeet van die hele mensdom rondom my.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">En toe tref die ellende my!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">“Martha!”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Meneer staan langs my bank met sy hand
uitgestrek na my om <i>sonde</i> vir hom te gee.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">My hele wêreld gaan staan. My ore slaan toe. My
hart hou op met klop. My lewe het nie meer sin nie. Want sien, nou sal ek nooit,
ooit die einde van hierdie storie kan lees nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Meneer praat nie. Hy vat die boekie in die een
hand en wys vir my ek moet opstaan. Presies daar waar ek so pas gesit het, sit
hy sy een voet op die stoel. Hy tel my oor daardie been van hom en gee my drie ordentlike
houe op my sondige ‘behind’. Hy tel my weer af van sy been af, draai om en loop
na sy tafel toe.<o:p></o:p></span></p><p>
</p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">En ek? Ek kan sowaar nie onthou hoe ek weer op
my plek gaan sit het en wat die res van die klas se reaksie was nie. My enigste
wete was dat ek nou vir altyd en ewig sou moes wonder of Mark Condor toe die slegte
ou uit die weg geruim het of nie.<o:p></o:p></span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-92227142605702842352021-12-03T19:18:00.003+02:002021-12-03T19:18:33.018+02:00OU AAND SE DINKDINGE<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvkcHthQxcqgSz5yXRIrJi_dwYIETdo2CIouodiih-L83W2sthJrVdVhr7_hURcnkmCI0g_tmBab1U_a8RK4cgR2wu2siG_VXT7Ns2NhqYve7t8OPXR1LA-4E0CWudlGhsCukM7DV9XOU/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="225" data-original-width="225" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvkcHthQxcqgSz5yXRIrJi_dwYIETdo2CIouodiih-L83W2sthJrVdVhr7_hURcnkmCI0g_tmBab1U_a8RK4cgR2wu2siG_VXT7Ns2NhqYve7t8OPXR1LA-4E0CWudlGhsCukM7DV9XOU/" width="240" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><br /></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Jy kan met my saam praat oor daardie laatnag
ure wat die gedagtes jou pak en net nie wil laat los nie. Wat jy ook al doen of
nie doen nie, jou kop het sy eie pad wat hy wil loop en jy kan net sowel maar
saam loop ... <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Ek hou daarvan om te gaan bad net voordat ek
bed toe gaan. Is dit twaalfuur of eenuur in die nag, dit maak nie saak nie. Ek
kry net eenvoudig nie my lê in die kooi as ek nie eers deur die waters is nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Ek sien jy skud jou kop – jy bad in die oggend
en voel vars en fris vir die dag. Maar ja, dit maak nie baie saak hoe ons dit
doen nie, skoon kom ons mos darem skoon.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Dis nou as ek so terug gaan lê in die salige
waters, dat die gedagtes mos soos wille perde op my af storm. Soms is dit mooi
wille perde, ander kere is dit wille perde wat moeilikheid en trane soek.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Jy ken hom mos ook, man. Dis nou daai ding van
die onthou van hoe jy jou kind amper verongeluk het omdat hy nie ore het nie. Neuk
hom dat hy ore kry! het jy daai tyd geglo. Vandag glo ek so ‘n bietjie anders,
maar helaas! Dit is nou te laat om te probeer verander daaraan.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Die bad en die salige waters en die lampie met
die <i>lavender</i> kersie op die rand van die bad – niks help om die wille,
moeilike onthou-perde weg te gejaag te kry nie. Jy lê stokstyf in daai waters
en beleef en herleef en wat alles elke oomblik van daardie drag slae wat die
kind (so dink jy nou!) nooit moes gekry het nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Klim jy more-aand in die waters, is dit perde
van ‘n ander kleur. Jy onthou die mooi en die goed en die lekker en die waters
raak sag om jou. Jy sweef in jou onthou-wêreld en lag later kliphard vir die
lekkerte van die onthou.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Sulke tye wens ek dat daar nog ‘n siel saam met
my wakker is sodat ek kan vra: Onthou jy dié en daai? Onthou jy hoe lekker dit
was? Onthou jy die siel saligheid van daardie tyd?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Maar ja, naguile is alleen uile, my maat. Die onthou
moet ek maar alleen onthou en (soms) alleen wroeg en (ander kere) alleen
geniet.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Ek wil graag in die weke wat kom sommige van
hierdie ounag se onthou met jou deel ... maar nét as jy belowe om dan jou ounag
onthoue met ons ook te deel.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">Laatnag groete<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;">M<o:p></o:p></span></p><p>
</p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal;"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt;"> </span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-10912163570890610632021-10-05T11:34:00.002+02:002021-10-05T11:34:45.042+02:00VREEMDELING. HOOFSTUK 2<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgNSHSBc2v6OGI3FfTp8BKW5x9XmRUUZCjh7yc0OhSbJT-QV8Tb4iAX20fYpXsS_U9YczA7zw4Shvj5PBJkUu8PomtuZfojNeQEWKjUv9ziUOlvwv626AV6hkKFBzyUOc-0jV-7uikjcU/s960/watercolour-4796516_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgNSHSBc2v6OGI3FfTp8BKW5x9XmRUUZCjh7yc0OhSbJT-QV8Tb4iAX20fYpXsS_U9YczA7zw4Shvj5PBJkUu8PomtuZfojNeQEWKjUv9ziUOlvwv626AV6hkKFBzyUOc-0jV-7uikjcU/s320/watercolour-4796516_960_720.jpg" width="320" /></a></div><br /> <p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus
storm by die klas in. Hy sopnat gesweet en moeg. Hy prewel ‘n verskoning in die
rigting van die onderwyser en gaan sit op die enigste oop stoel in die klas.
Moet dit nou wragtag heel voor die in die klas wees? Hy hoor vaagweg hoe die
kinders agter sy rug sit en giggel.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“As dit mý eerste dag in ‘n nuwe skool was, sou ek ten
minste betyds probeer wees het,” brom die onderwyser. “Maar, ja, ons is mos nie
almal dieselfde nie, is ons? Hier het jy so pas bewys dat jy nie soos ek dink
nie.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Nou lag almal kliphard. Petrus smyt sy tas langs hom neer,
maar antwoord nie. Hy kyk nie op nie, anders sou hy sien dat die onderwyser
eintlik met hom ‘n grappie probeer maak het. Sowaar, as dit nie vir sy ma was
nie, het hy nou sy goed gegryp en geloop. Hy weet egter dat sy ma sommer die
polisie op hom sal sit as hy dit durf waag om weg te loop. Ja, sy ma is nie ‘n
antie om mee te sukkel nie, daarvan is hy deeglik bewus.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">‘n Maand terug ... nee, hy wil tog net nie nou daaraan dink
nie. Kan dit regtig net ‘n maand wees? Daar het soveel intussen gebeur dat dit
liewer voel soos ‘n jaar of langer. <i>Shit</i>, as Pa net nie ...! Hy skud sy
kop verwoed en probeer fokus op die onderwyser wat intussen met sy les begin
het. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Mense, Graad nege is nie ‘n grap nie. Die tweede kwartaal
is al fluks aan die gang en julle weet nog niks! Ek verwag van jou om jou
formules te leer en jou huiswerk daagliks te doen. En,” hy kyk die kinders
een-een in die oë, “vra tog maar as jy nie verstaan nie, man! Vra was nog nooit
‘n sonde nie.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Die man se stem gaan aan en aan, maar Petrus hoor hom nie.
Sy kop het nou eenmaal ‘daardie’ pad gekies vanoggend en niks kan hom nou keer
nie. Hy skud sy kop en vryf sy oë in ‘n poging om op die onderwyser te probeer
fokus, maar dit is ‘n vrugtelose poging.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Dit was een van daardie aande wat almal gelag en gesels het.
Pa was in ‘n goeie bui en hulle het sit en bordspeletjies speel op die gras. Ma
het gaan koeldrank ingooi en Pa het nog lag-lag gekerm dat hy eerder ‘n bier
sou wou hê.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Skielik het Pa stilgebly en spierwit om die mond geword. Ma
wou nog vra wat’s fout, toe hoor hy dit ook: sirenes. Eers het niemand daaroor
getraak nie, want hulle hoor dit dag in en dag uit. Die sirenes het nader en
nader gekom en was vir ‘n oomblik oorverdowend. Ma het vies gekla dat dit darem
nou heeltemal te erg raak op straat, maar toe spring Pa op en hardloop die huis
in.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Eers dog hy Pa maak grappies en gaan aan die lag. “Pa,
moenie vir jou laf hou nie, man.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Hou jou bek, Petrus, hierdie is nie grappies nie. Kan jy
nie sien die <i>cops</i> staan in ons voorhek nie?” het Ma gesnou.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hulle het nie baie gepraat nie. Hulle het Pa uit ‘n hangkas uit
gaan sleep. Hulle het alles in die kaste op die vloer gegooi. Dit was duidelik
dat hulle na iets soek, maar na wat?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Los uit my goed, julle varke!” het Ma geskree.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Die grootste polisieman het haar aan die arm gegryp en
gedreig: “As jy nie nou ophou nie, is jy vanaand saam met hom in die tronk,
vroumens!”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Die wit sakkies poeier was in sy pa se kerkpak se sakke
weggesteek.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Fok, Pa! Hoe kan jy dit aan ons doen?” het hy gegil. “Is jy
bedonnerd?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy wou sy pa aan die keel gaan gryp, maar het homself
bedwing en op ‘n afstand bly staan.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">O, liewe Here, hulle het hom met die knuppels geslaan en
geslaan en geslaan. Sonder einde het die houe geval. Die kasdeur wat heen en
weer swaai, het geklink soos geweerskote. Pa se gille. Pa se verskriklike
gille. Hulle wou nie ophou nie. Selfs toe hy wat Petrus is, bo-oor hom gaan
val, het hulle nie opgehou nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Toe sy pa stil word onder om, het hy eenkant toe gerol. Pa
se oë was toe. Die asem het geroggel uit sy bors uit. Hy wou hom help. Hy sou
so graag wou help, maar hulle het hom gesleep-dra tot by die <i>van.</i> Hy kon
nie self inklim nie. Hy wou nie kyk hoe hulle hom ingooi agterin nie. Hy kon
nie kyk nie. Hy was te veel van ‘n sissie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy het staan en kyk hoe ry die motor met die blou ligte af
met die straat en om die draai. Hy sou so graag liewer dood wou wees. ‘n
Ellende, so groot en geweldig soos die hele aarde, het in hom kom nesmaak.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Pa. Is. In. Die. Tronk. Pa. Is. ‘n. Dwelmsmous.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ma het verstar bly staan en Dorene het soos ‘n maer kat aan
die skree gegaan. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Hou donnerswil net op met tjank!” was al wat hy vir haar
kon sê. Eintlik het hy begeer dat hy ook soos sy kon gil en skree en tekere
gaan.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Een of ander tyd moes die klok gelui het. Hy kyk op en sien
hy is alleen in die klas. Net hy en die onderwyser. Hy staan verleë op en maak
sy goed bymekaar om te loop.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Net so ‘n oomblik,” keer die onderwyser hom. “Dit lyk mos
vir my iets pla jou. Wil jy met my daaroor praat?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus trek sy skouers regop en antwoord astrant: “Ek het
g’n probleme nie. Wat laat Meneer so dink?” Hy draai om deur toe en antwoord
oor sy skouer: “Ek is <i>fine</i>, Meneer. Ek is <i>fine</i>.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Nee, Meneer, eintlik is ek nie<i> fine</i> nie, maar dit sal
ek nooit vir jou sê nie. Eintlik sal ek nooit weer <i>fine</i> wees nie, maar wat
traak dit jou hoe ek voel? Wie traak oor hoe dit voel om te weet jou pa, jou
held van alle helde, sit in die tronk? Nee, Meneer, uit my uit sal jy dit nooit
kry nie. Jy kan maar daarvan vergeet.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Die dag draal verby. In elke klas besef hy net meer en meer
dat dit byna onmoontlik is om op hierdie stadium van die jaar die verlore werk
te probeer inhaal. Dit sou soveel beter gewees het as hy daar in die Kaap kon
bly en eers die jaar voltooi, maar verdomp of sy ma wou toegee!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Die klok lui aan die einde van die laaste periode en ‘n seun
stamp liggies aan hom. “Kry jou buite by die hek.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Vir wat?” vra hy agter die seun aan. Die kind antwoord hom
nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus is nie van plan om enigiemand by die hek te kry nie.
Hy is haastig om weg te kom van hierdie plek af. Vanaand is die aand wat hy en
sy ma sal moet praat. Waarom moet hy skool toe gaan as hy in elk geval weet hy
gaan druip? Die laaste rapport wat hy in die Kaap gekry het, was vol rooi
kringe. Wat verwag sy ma van hom? ‘n Wonderwerk? Gmf!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy sien die seun by die hek staan en wag vir hom, maar hy
ignoreer hom. Hy het nie lus vir geselskap nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Hei, ek het mos gesê jy moet vir my wag,” kom hy agterna
gedraf.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“En ek het jou nie geantwoord nie, het ek?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Ek is Djoster<a href="file:///C:/Users/User/Documents/nuwe%20stories/petrus%20lambert%20se%20storie/vreemdeling.docx#_ftn1" name="_ftnref1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: AF; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>
Wat is jou naam?” vra die kind vriendelik. Dit is duidelik dat hy Petrus van
naderby wil leer ken.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus gaan botstil staan en kyk die lastige seun in die oë.
“Ek is Petrus Lambert. So, nou weet jy wie ek is. Noudat jy weet, wat wil jy
daarmee maak?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Afgehaal draai Djoster om en kies sy eie koers. Watter vlieg
sou oor hierdie ou se lewer geloop het? <i>Stupid</i> ding!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus loop koponderstebo die straat af. Dis die mislikste
plek met die mislikste skool wat sy ma uitgekies het om in te kom bly. Liewe
hemel, kon sy nie aan ‘n ander plek gedink het om te gaan bly nie? Daar is
soveel plekke in Suid-Afrika waar hulle sou kon gaan bly, maar nee, ‘Keetmanshoop
is ons toekoms, my kind.’ <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Toekoms? Watter toekoms?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus stap by hulle nuwe blyplek in. Hy is op die
oorlogspad. “As Ma net probeer werk kry het daar in die Kaap, maar nee! Nou
moet ons hier kom vergaan van ellende. Besef Ma hoe dit voel om hierdie tyd van
die jaar in ‘n nuwe skool te begin? Nee, natuurlik nie. En wie gee nou eintlik
om?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy ma antwoord hom nie; dit sal tog nie help nie. Sy wonder
self waarom sy hom nie maar ook by die familie in die Kaap gelos het soos vir
Dorene nie. Maar sy weet hoekom nie: Dorene is die stil een; die harde werker.
Dit is baie meer as wat sy van Petrus kan sê.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Hier is vir jou ‘n broodjie en koffie, my kind,” bied sy aan.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy ignoreer die skinkbord wat sy na hom toe uithou. “Is dit
hoe ons etes van nou af gaan lyk, Ma? In die oggend is dit koffie met brood en
in die middag is dit brood met koffie. Dis nou ‘n wonderlike spyskaart wat Ma
uitgedink het, sowaar. Wat is daar vir vanaand? Koffie of brood?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy kan sien dat hy sy ma kwets met sy woorde, maar dis asof
hy homself nie kan keer nie. Hy is kwaad en hy wil hê dat almal dit moet weet.
Iemand moet betaal vir hierdie mislike gevoel wat hy saam met hom in sy hart
dra.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Toe sy ma uiteindelik die lig afsit, hoor hy dat sy huil. Al
wat hulle twee van mekaar skei, is ‘n bont gordyn. Die kamertjie is te klein
vir meer meubels – die twee beddens, ‘n klein kombuistafel met ‘n tweeplaatstofie
en ‘n paar stoele. Die stort en toilet is, dank Vader, apart. Dit is nou wel
buitekant op die stoep, maar dit is beter as niks.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Die plek ruik benoud. Sy ma is paranoïes oor rondlopers en
vreemdelinge, dus staan die deur nooit oop nie. Die enkele klein venstertjie
wat daar is, is te min om genoeg vars lug te voorsien. Jig! Hoe slaap ‘n mens
in so ‘n benoude plek?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Ma, kan ons asseblief die deur oopmaak? Ek kan nie slaap nie,
dis te bedompig hier binne,” kla hy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Petrus, wat wil jy maak as jy vannag wakker word en hier
staan ‘n mens met ‘n mes voor jou bed? Nee, natuurlik gee jy nie om nie, ek
weet. Meer nog, wat wil jy maak as jy opstaan en ek lê dood hier?” antwoord sy
temerig.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy antwoord haar nie. As sy klink soos sy nou klink, kan sy
maklik aanhou kerm tot die son opkom. Hy staan saggies op en gaan sit ‘n rukkie
buite op die trappie. Die nag is warm en drukkend. Dit lyk of dit gaan reën.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy snork soos sy slaap toe hy terug in sy bed klim. Dankie
tog daarvoor. Hemel, hoe kon sy in ‘n paar weke so verander het? Hy het die
vriendelikste, mooiste ma in Kaapstad gehad en hy was intens trots op haar. En
nou? Al wat oorgebly het van haar, is hierdie kermende, klaende wese wat niks
goeds in die lewe sien nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus staan vroeg op sorg dat hy meer as betyds by die
skool is. Hy is nie van plan om weer in elke klas heel voor te gaan sit nie.
Dit vol kompleet vir hom of al die onderwysers net vir hom raaksien en net op
hom pik so heel voor.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy wag nie tot die klok lui nie. Hy storm by die eerste klas
in en gaan sit by die heel agterste bank. So ja, dis nou baie beter.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Dis my plek, staan asseblief op,” kom dit effens onseker
van die meisie langs sy bank.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Is dit so?” vra hy smalend. “En wat gaan die vettie aan my
doen as ek nie haar bank vir haar gee nie?” Hy kyk Maria minagtend op en af
terwyl hy sy boeke doodluiters sit en uitpak.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Sê askies!” Sy steek haar hand uit om hom aan die skouer te
vat, maar hy klap dit weg.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Askies? En waarvoor nogal, Vettie?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy bars in trane uit en gaan sit op ‘n ander plek. Die
volgende een gaan sit weer op die volgende een se bank, tot groot frustrasie
van die onderwyser. Die hele klas is in chaos, want skielik het niemand meer
die bank waar hulle gereeld op sit nie. Petrus hoor en sien niks, want hy het
sy bank agter in die klas gekry. Hy glimlag tevrede.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">In elke klas is dit min of meer dieselfde gesprek: “Waar is
jou huiswerk, Petrus?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Ek het dit ongelukkig nie gedoen nie, Meneer. Ek het nog
nie boeke nie. Ek is mos nuut hier, onthou Meneer nie?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Sorg dat jou huiswerk môre alles gedoen is, of anders ...”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Of anders wát, Meneer?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Net een onderwyser het hom geantwoord: “Of anders bliksem ek
vir jou, mannetjie.” Die res van die onderwysers het verkies om hom liewer te
ignoreer.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Die klok lui vir pouse. Petrus is honger, maar hy het ‘n
plan. Hy staan net buite die deur en wag. Uiteindelik kom Maria uit. Hy vat hy
haar hardhandig aan die arm. “Nou hoe lyk dit, gaan die vettie vir my haar
broodjie gee? Jy het mos nie nodig om dit te eet nie, het jy?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sonder ‘n woord gee Maria haar brood vir hom. “Baie dankie,
Vettie, dit is nou baie vriendelik van jou.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">In die Afrikaanse klas gaan die onderwyser die boeke een-een
na. Hy loop nie die banke na nie. Elkeen word vorentoe geroep sodat hy hulle huiswerk
by die tafel kan merk. Dit is Petrus se beurt, maar hy staan nie dadelik op
nie. Hy is blykbaar onbewus van die onderwyser se vraende blik. Die kind agter
hom stamp hom in die ribbes. “Vat jou boek, jong.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy wag totdat die onderwyser anderpad kyk en staan dan
stadig uit sy stoel uit op. Hy vat doodluiters die meisie oorkant hom se boek
en stap daarmee na die onderwyser se tafel toe.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Meneer!” wil sy beswaar maak. Petrus gryns vir haar en trek
sy vinger stadig dwarsoor sy nek. Sy verstaan baie goed wat hy daarmee bedoel.
As sy een woord verder praat, sal hy haar keel afsny. Beangs hardloop sy uit
die klas uit terwyl Petrus met ‘sy’ boek by die onderwyser se tafel gaan staan.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Na skool stap Petrus stadig huis toe. Dit was nou ‘n lekker
dag! Die onnies wat hom uitgevang het, moet maar net geduldig wees totdat hy
lus voel om sy huiswerk te doen. Hy vertel vir sy ma van al die vriendelike
kinders en onderwysers. Daar is selfs ‘n meisie wat haar kosblik met hom gedeel
het, kan jy dit nou glo! Sy ma luister verlig na al sy stories. Dankie, Vader,
die kind het baie gouer aangepas as wat sy in haar wildste drome kon dink.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Slapenstyd sit Petrus op sy bed en blaai deur ‘n lêer met sy
musieksertifikate. Vies vee hy die trane van sy wange af. <i>Sissie! Wil jy nou
tjank omdat jy na jou klavier verlang? Sissie! Watter seun speel in elk geval
klavier? Sissie! Sissie!</i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Wanneer hy uiteindelik aan die slaap raak, is sy drome
deurmekaar en onsamehangend. Sy pa is by die huis, maar hy het nog altyd sy
tronkklere aan. Hy weier om dit uit te trek, want die ander mense moet hom nie
sien nie. Sy ma het skielik in ‘n padda verander wat aanhou kwaak, kwaak,
kwaak. Hy speel nou selfs rugby en die hoofmeisie is verlief op hom.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy word moeg en gefrustreerd wakker. Watter snert om van te
droom! Alhoewel, Ma klink nogal baie soos ‘n padda met haar ewige gekwaak oor
sy skoolwerk en sy vuil klere wat op die vloer bly lê as hy klaar gestort het.
Hy grinnik by homself oor die padda en sy ma.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy groet hom by die deur: “Tatta, Petie. Jy moet soet wees
vandag.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Ma! Moet my asseblief nie alewig ‘Petie’ nie. Ek is g’n
blerrie ‘n <i>baby</i> nie. Kan Ma dit asseblief nou in Ma se kop kry? En as Ma
vir my ‘Petie’ voor ander mense, so wragtag sal ek Ma ignoreer, hoor. Ek is
Petrus, Ma.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Ma’ Petie ...” probeer sy verdedig, maar hy kyk nie links
of regs nie. Stywerug stap hy straat af.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy staan hom handewringend agterna en kyk. Wat het van haar Petie-kind
geword? Gister was hy nog Petie, vandag is hy ‘n hardegat kind wat glo Petrus
genoem moet word.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Gmf!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">As die kind maar net met haar wil praat oor sy pa en al die
ander dinge wat hom pla, maar hy is stom. Sy bid soveel keer dat sy asseblief
in die oggend wakker moet word en dat alles net ‘n nare droom was. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 200%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1.0cm;"><span style="font-family: "Franklin Gothic Book",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 200%; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Andries Lambert, weet jy wat jy aan my en die kinders gedoen
het?<o:p></o:p></span></p>
<div style="mso-element: footnote-list;"><!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText"><a href="file:///C:/Users/User/Documents/nuwe%20stories/petrus%20lambert%20se%20storie/vreemdeling.docx#_ftnref1" name="_ftn1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri",sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%; mso-ansi-language: AF; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>
Rondloper<o:p></o:p></p>
</div>
</div>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-75653785480534175532021-10-01T21:19:00.002+02:002021-10-02T11:49:34.079+02:00VREEMDELING. HOOFSTUK 1<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBO1k-Ubv4YZ0lOoiN97_8Js-ySrEn7BXvQjfYSu_eoIaomoIVSBNhEkKy8xlT211rE_oupkE3hf7vYXEOc4bbAD4eTuWzvLKoW2YZ_jnqZ7wQm9ZJ-LNpAJLO51qqbnKKbJo_PbiYELA/s960/watercolour-4796516_960_720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="960" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBO1k-Ubv4YZ0lOoiN97_8Js-ySrEn7BXvQjfYSu_eoIaomoIVSBNhEkKy8xlT211rE_oupkE3hf7vYXEOc4bbAD4eTuWzvLKoW2YZ_jnqZ7wQm9ZJ-LNpAJLO51qqbnKKbJo_PbiYELA/s320/watercolour-4796516_960_720.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Hy sit
wydsbeen op die man se borskas. Sy vingers boor in die ou man se strot. Hy wag
al so lank vir hierdie kans ... “Vrek, bliksem, vrek!”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Die
man onder hom hyg na sy asem en spartel onbeheers om los te kom, maar hy kan
sien dit gaan nie meer lank wees nie. Eintlik moet hy ‘n stadige dood sterf,
maar daarvoor is Petrus te ongeduldig. Hy wil die man dood hê, en die tyd
daarvoor het uiteindelik aangebreek.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">“Jy het
gedink jy gaan loskom, ha?” grom hy bloeddorstig in Andries Lambert se beangste
gesig ... ‘n gesig wat nou blouerig begin skyn. “Jy het gedink jy sal vir altyd
kan hardloop, ha?” smaal hy terwyl hy sy greep om sy slagoffer se nek verstewig.
Hy grinnik toe hy sien hoe die gesig onder hom van blou na byna swart verander.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Mettertyd
raak die spasmas minder en die liggaam verslap onder hom. Hy lig die ou man se
kop, maar verslap nie sy greep op sy strot nie. Hy kap en kap en kap die kop op
die teer totdat die bloederige pappery uit sy hande glip. Nou is hy tevrede dat
hy gedoen het waarvoor hy gekom het. Hy staan van die dooie man af op en stap
argeloos af met die straat.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Petrus
skrik natgesweet en verward wakker. Hemel, hoeveel keer moet hy nóg sy pa
vermoor? Hoeveel maal moet hy nóg die satisfaksie daarvan smaak voordat dit
genoeg is? As die drome net wil ophou ...!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Hy kyk
op sy horlosie en besef dat dit byna opstaantyd is. Daar is geen nut in om weer
te probeer slaap nie – hy sal dit in elk geval nie regkry nie. Hy kon nog nooit
gewoond raak daaraan dat dit nooit regtig stil is in ‘n hotel nie. Hy staan dus
op en maak vir homself ‘n koppie koffie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Hy sit
bedremmeld met sy kop in sy hande. Goeie genade tog, vandag is ‘n groot dag met
belangrike onderhandelinge, hy durf nie voel soos hy voel nie. Hy skud sy kop
driftig in ‘n poging om die mislikheid af te skud, maar dit het geen effek op
hom nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><i><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Fokkit
tog! Kom net reg, Petrus Lambert! Die lewe skuld jou niks.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Na ‘n
derde koppie koffie sien hy min of meer kans vir die dag. Daar is ‘n ligte
kloppie aan die deur. “<i>Room service.”</i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Hy
strompel deur toe en maak dit oop. “Baie dankie vir die ontbyt, maar ek sal dit
nie vanoggend eet nie.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">“<i>But
you ordered it last night</i>,” keer die kelner.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="color: black; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-themecolor: text1;">Hy
stuur hom met ‘n fooitjie in die hand weg. Hy weet hy gaan later jammer wees
omdat hy ontbyt gemis het, maar die naar gevoel op sy maag laat hom gril as hy
dink hy moet nou ‘n eier in sy keel afwurg. As hy net kan ophou droom! Hy gaan
was sy hande oor en oor, want hy is seker daardie bloederigheid is nog steeds
daar.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Toe die straler uiteindelik laat die
namiddag vanaf die O R Tambo Lughawe sy neus in die lug steek, stuur hy vir Ina
‘n sms: <i>Sien jou netnou, my lief. Ons is op pad.<span style="color: black; mso-themecolor: text1;"><o:p></o:p></span></i></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy leun terug teen die weelderige
sitplek en trek sy das los. Ina se beeld verskyn voor hom – die vrou van sy
lewe! Hy kan hom nie ‘n lewe sonder haar voorstel nie. As daar een konstante
faktor in sy lewe is, is dit Ina. Hy weet dat hy nêrens sou kom sonder Ina in
sy lewe nie. Die lewe is inderdaad baie goed vir hom.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy voel in sy sak na die klein pakkie
en knik tevrede dat dit nog daar is. Sowaar, sy sal hom dit nie vergewe as sy
die idee moet kry dat hy vergeet het nie. Die ring het ‘n redelike gat in sy
beursie gemaak, maar hy gee nie om om geld op sy vrou te spandeer nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ina is nie ‘n vrou vir fieterjasies
nie, maar sy het ‘n oog vir ‘n goeie ding. Hy kan hom telkens verbaas wanneer
sy met ‘n stokou meubelstuk by die huis kom. Hy het al geleer om nie te vra wat
sy daarmee wil maak nie, want hy weet dan is hy in die moeilikheid. By al haar
dinge, het sy die vermoë om ou meubels te restoureer dat dit lyk soos nuut.
Waar sou sy dit geleer het?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus glimlag wrang. Ina het haar
hande vol met hom gehad aan die begin. Hy wou alles koop wat sy oë sien. Hy en
sy ma moes met so min oor die weg kom, dat selfs ‘n lekker groot kombuistafel
en -stoele vir hom ‘n luukse was. Ina het hom ‘n slag terug winkel toe gestuur
om ‘n sitkamerbank wat hy gekoop het, terug te gaan gee. Hemel! Dat hy hom nie
dood geskaam het daardie dag nie!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Toe hulle in Kaapstad land, kan hy nie
gou genoeg buite die lughawegebou kom en motor toe draf nie. Dit was ‘n lang
week sonder Ina. Hy glimlag as hy dink dat die besigheid in Johannesburg een
van die dae verkoop sal word. Hm, dit sal dinge darem baie makliker maak,
sowaar. As hy nie so gereeld tussen Kaapstad en Johannesburg hoef te pendel
nie, sal dit hom soveel meer tyd by die huis en saam met Ina gee.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Soos gewoonlik verwag Petrus die
getroue Cassie by die motor. Hy frons liggies toe Cassie nie uitklim om hom te
help met sy bagasie nie, maar hy maak nie ‘n bohaai daaroor nie. Cassie sal wel
‘n rede hê waarom hy nie op sy pos langs die motor is nie. As dit net nie weer
die ou se rumatiek is nie! Laas keer het die dokter hom mos sommer ‘n maand
afgeboek ...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy sit sy tas in die kattebak. “Ou
Cas-man ...” begin hy terwyl hy inklim.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Meneer wou gesê het?” vra Ina
glimlaggend.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“My lief! Wat ‘n verrassing! Jy is die
mooiste ding wat nog vandag met my gebeur het. Waaraan het ek die eer te danke
... en waar is Cassie?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy leun oor om ‘n soentjie te bedel.
“Ek het geweet jy sou vergeet watter dag dit is, daarom het ek Cassie vanaand
afgegee. Ek het gekom om jou te herinner aan ons groot dag.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy frons gemaak verward en krap sy kop.
“Hmm, help my reg?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy trek haar asem diep in om hom te
antwoord en frons verontwaardig.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus bars hy uit van die lag.
“Dommies, natuurlik weet ek dat dit vandag ons troudag is. Hoe sal ek ooit kan
vergeet?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy leun oor na haar toe en druk sy kop
in haar hare. “Aah, jy ruik lekker,” sug hy in haar oor. “Nou weet ek hoekom ek
so haastig was om by die huis te kom – jy bly maar my roos van die Namib, my
lief,” sug hy behaaglik.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy druk hom speels weg. “Kom, ons
tweetjies het ‘n afspraak, jong ... of is jy baie moeg?” voeg sy half huiwerig
by. “Ons kan die ete altyd uitstel na môre of oormôre?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Natuurlik is ek moeg, maar nooit te
moeg om saam met jou te kuier nie, my lief. Ek is so honger, ek kan ‘n bees
verslind. Kom ons ry dat ons daar kom.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ina kyk bekommerd na Petrus. Hy lyk
regtig moeg en glad nie homself nie. Sy oorweeg om hom daarna te vra, maar
bedink haarself. Hy sal wel die een of ander tyd uitkom daarmee, sy weet. Sy
brand ook om te hoor of die onderhandeling om die besigheid te verkoop, goed
verloop het, maar dit kan ook maar wag tot môre. Vanaand wil sy net met haar
liefde kuier, niks anders nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus haal sy selfoon uit en skakel
dit aan. Ina murmureer luidkeels daaroor: “Ag nee man tog, kan ons nie net vanaand
sonder die foon kuier nie?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus wil haar antwoord, maar die
selfoon maak hom stil. Die boodskappe wat deurkom, moet ten minste tien wees,
besef hy. Verontwaardig probeer hy die foon weer afskakel, maar hy sien dat al
die boodskappe van dieselfde nommer af is.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Ai, nou wat dan tog nou?” kla hy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ina draai na hom toe: “Dit is presies
waarom ek nie wou hê dat jy die foon aansit nie, Petrus. Dit is hoe dit altyd
gaan – eers kom die werk en jou foon, dan ek en heel laaste dalk nog Junior
ook.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy weet hy is nou in die moeilikheid by
sy vroutjie, maar maak in elk geval die boodskappe oop. Hy laat sy oë vlugtig
oor die skerm gaan. Hy steek vas by die laaste een: <i>Meneer Lambert, skakel
ons asseblief dringend. Ouma Lambert is vanoggend vroeg oorlede.</i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“En?” vra Ina, die ongeduld hoorbaar in
haar stem.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy sug swaar en vee deur sy hare. “Dis
my ma ... sy vanoggend is oorlede.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sonder ‘n woord verder skakel Ina die
motor aan en ry huis toe. Hy sit verwese langs haar. Hulle praat nie – wat is
daar om nou te sê? Sy kan hom verwyt met “Ek het jou mos ‘n duisend maal gesê
kom ons ry na haar toe,” maar sy doen dit nie. Nou is nie die regte tyd
daarvoor nie, dit weet sy.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">By die huis klim hy woordeloos uit die
motor en strompel die donker tuin in. Ina parkeer die motor en gaan staan in
die voordeur. Sy krimp ineen toe sy hom hoor gil van ingehoue emosie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Nee, los hom dat hy homself uitwoed,
dit is die beste, besluit sy. Maar opeens ruk sy regop: Wat nou as hy weer aan
die suip gaan? Hoe gaan hulle dit oorleef as hy net weer aangaan waar hy ‘n
paar jaar gelede opgehou het?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy storm op die drankkabinet af en soek
naarstigtelik na die sleutel. Ja, sluit die ding, dan kan jy gerus wees. Of? Wat
was dit nou weer wat hy daardie laaste dag, glas in die hand, vir haar gesê
het? Sy versteen voor die drankkabinet toe sy daardie dag onthou.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy het laat geslaap en eers by tienuur
uit die kamer uit gekom. Tot haar skok het hy op die sonstoep gesit met ‘n glas
drank.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“En dit nou, Petrus?” wou sy, so kalm
as wat sy die woorde kon uitkry, by hom weet.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Nou mag ‘n man nie meer by sy eie huis
doen soos wat hy lus is nie? Van wanneer af is jy toe die polisie om my dop te
hou?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ina het gestol in haar spore. Petrus
was nog altyd lief vir sy drankie, maar by tye het dit buite beheer geraak. As
hy hierdie tyd van die dag reeds met ‘n sleeptong praat, kan jy nou maar net
weet die moeilikheid is op pad.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Vandag weet sy dat sy dit nie moes doen
nie, maar op daardie oomblik het sy alle beheer verloor. Sy het op hom af
gestorm en die drankbottel probeer gryp.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“En dit nou?” het hy ysig gevra, terwyl
hy haar aan haar arm beetkry. “Jou wou sê?” het hy uittartend gevra.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy het los geruk en, in plaas van om
die bottel te gryp, het sy sy glas omgestamp. Hy was sopnat van die drank, maar
dit het hom nie gepla nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Luister nou mooi vir my, Ina’tjie, jy
mag dit nooit weer doen nie. Het jy my gehoor? ‘n Mens mors nie so met drank
nie,” het hy gedreig en vir hom nog ‘n glas geskink.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Petrus, ek ken jou mos nie so nie!”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Nou hoe ken jy my dan? Ek en jy het
mos ontmoet toe ek op my beste was, dan nie? Onthou jy dan nie, my liewe
vroutjie? Onthou jy nie meer die dae toe jy vir my en Goliat kom kuier het nie?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy het stil omgedraai en uitgestap. Die
Petrus wat sy nou gesien het, was nie die man met wie sy getroud is nie.
Hierdie is ‘n vreemde skepsel wat saam met die brandewyn by haar huis ingekom
het.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy het kamer toe gegaan en sy roes af
gaan slaap. Sy was dwalend, maar het besef dat sy iets drasties sou moes doen
as sy haar huwelik wou red. Sy wou toe ook die kabinet sluit en hy het haar
daar betrap.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Ina,” het hy met ‘n hartseer stem en
geboë skouers gefluister, “as jy my nie kan vertrou nie, wat maak ons dan nog
in dieselfde huis ... kamer ... bed? Jy sal saam met my moet glo dat ek die
drankduiwel kan oorwin, anders veg ek ‘n verlore stryd.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Maar jy ...” het sy begin verweer.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Nee, ek niks nie, my vrou. Ek vra jou
dat jy my moet vertrou,” het hy oor sy skouer gesê toe hy reeds amper by die
deur uit was.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy het hom in die kombuis voor die
wasbak gekry. Die reuk van alkohol het swaar in die lug gehang. Sy was net
betyds om te sien hoe hy die laaste bietjie van die brandewyn in die wasbak
uitgooi. Hy het gemaak of hy haar nie sien nie ... dalk wou hy haar nie sien
nie? Eers het hy die bottel buite in die asdrom gaan gooi en toe die glas
tydsaam onder die kraan kom staan en was. Sy het die glas by hom gevat, dit
afgedroog en in die kas gebêre.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Teenstrydig met wat in haar hart aan
die gang was, het sy hom getroos: “My lief, my sterk man, my <i>hero</i>!
Natuurlik vertrou ek jou. En ja, natuurlik sal ek hierdie pad saam met jou
stap.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hoe lank gelede was dit? Ina skud haar
kop en trek haar skouers vasberade regop. <i>Ina Lambert, jy sal hierdie een
ook kan oorwin. Niks was nog ooit groter en erger as die liefde tussen jou en
Petrus nie. Kalmeer net en wees rustig ...<o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Buite, in die tuin, worstel Petrus met
hewige selfverwyt en hartseer. As hy net asem kan kry! Hy wurg die das af en
laat dit net daar op die grond val. Hy sukkel-sukkel met sy boonste knoop en in
‘n desperate poging om dit los te kry, pluk hy die hemp oop dat dit met ‘n
skeurgeluid meegee onder die geweld waarmee hy dit doen.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy liggaam ruk vooroor in ‘n pynlike
spasma. Hy word naar op die gras en val in sy eie braaksel neer. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><i><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Here! Hoe kon ek dit toelaat dat sy
alleen sterf? Waarom moes dit so gebeur? Sy was tog immers my ma, Here!</span></i><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy krul hom op in ‘n klein bondeltjie
op sy sy en snik sy selfverwyt en magtelose hartseer uit. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy raak snikkend aan die slaap en skrik
wakker met die voëls wat kwetter in die bome. Die son gooi ‘n sagte gloed oor
die tuin.<span style="color: #8eaadb; mso-themecolor: accent1; mso-themetint: 153;"> </span>Vir
‘n oomblik is hy totaal en al gedisoriënteerd en probeer hy uitmaak waar hy is
... tot dit hom met ‘n hamerhou tref: Ma is dood! Hy bly eers so lê en luister
na die voëls. Hoe wens hy nie vandag dat hy ook so vry in die bome kon sit en
kwetter nie. Maar helaas, daardie soort vryheid was hom nog nooit gegun nie. Hy
staan styf-styf op en stap stadig huis toe.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ina wag in die kombuis. “Kom, hier is
vir jou ‘n koffietjie, my man,” bied sy aan. Sy byt op haar tande om nie
histeries aan die huil te gaan nie. Kyk hoe lyk haar groot, sterk man.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy het ophou tel hoeveel koppies koffie
sy deur die nag gedrink het. Sy kon eenvoudig nie gaan slaap terwyl haar man
daar buite in so ‘n toestand is nie. Sy wou hom gaan wakker maak vroeg
vanoggend, maar het daarteen besluit – hy moet self opstaan en huis toe kom
wanneer dit vir hom reg is.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Dit verstom hom dat sy so kalm kan wees
terwyl sy kop so deurmekaar is. Het sy hom dan nie gehoor dat Ma dood is nie?
Hoe kan sy so normaal optree op so ‘n dag?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Jy het seker baie lekker geslaap, ha?”
vra hy sarkasties.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ina antwoord hom nie. Hy hoef nie te
weet dat sy nie geslaap het nie. Hy sal ook nou nie verstaan dat sy baie jammer
is vir hom en alles moontlik sou doen as sy hom net asseblief hierdie hartseer
kon spaar. Sy gaan stilweg haar gang in die kombuis.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Opeens besef hy dat hy totaal en al
onredelik is. Ina het Ma net skrams ontmoet voor die troue en daarna nooit weer
gesien nie. Kan hy regtig van haar verwag om emosioneel betrokke te wees?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy leun met sy elmboë op die tafel. Hy
kyk nie op toe hy met haar praat nie. “Ek sal begrafnis toe moet gaan ... of ek
wil of nie ... ek wens dit was nie nodig nie.” Hy vryf ingedagte oor die
litteken op sy wang.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy gaan staan langs hom en vryf sy rug
soos ‘n mens ‘n baba tot kalmte sal probeer bring. “Liefde, ek sal saam met jou
gaan. Jy hoef nie hierdie ding alleen aan te pak nie.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy val haar hard in die rede: “Ina, jy
moet asseblief mooi verstaan dat hierdie nie een of ander sosiale geleentheid
gaan wees nie. Ek moet my ma gaan begrawe ... en ja, ek moet Keetmanshoop weer
in die oë gaan kyk.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Petrus, jy is mos nou baie onredelik,
dink jy nie so nie?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy slaan hard op die tafel met sy oop
hand. “Hemel, vroumens ...” sis hy, “los my liewer net uit, asseblief. Ek raak
dalk dinge kwyt wat kon gebly het.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy draai geraak weg van hom af. Sjoe,
sy is mos nie so onnosel om te dink hy wil gaan ontspan op Keetmanshoop nie! Sy
byt haar lip vas om die woorde wat dreig om uit te kom, te keer. As hy in
hierdie bui is, los jy hom doodstil uit, dit weet sy uit dure ondervinding.
Haar oupa het mos altyd gesê: “My kind, ‘n toe bek is ‘n heel bek.” As daar nou
al ooit wyse woorde was, dan was dit hierdie sêding van daardie liewe ou korrelkop.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy maak die ontbyt in stilte. Af en toe
hoor sy Petrus sug, maar hy praat ook nie. Sy geboë figuur is ‘n stil getuie
van die wroeging in sy hart.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Hier is jou ontbyt. Ek het omelet
gemaak soos wat jy daarvan hou.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy skud sy kop ‘n slag voordat hy
opkyk. “Ek is nie honger nie, dankie.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Petrus?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Ek moet gaan inpak. Ek ry Keetmanshoop
toe. Daar is baie wat gedoen moet word voordat die begrafnis kan plaasvind.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy stap tot by die gangdeur en steek
vas. “Ina ...”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy stap in sy arms in en klou soos ‘n
drenkeling aan hom. “Petrus, moenie my uitsluit nie, my man. Ek het jou te lief
om jou nou te verloor.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">“Ek is binne ‘n week weer terug, jy sal
sien. Laat my net asseblief toe om hierdie pad nou op my eie te loop, Ina. Ek
het jou lief en niks kan ooit daaraan verander nie.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy hoor sy voetstappe met die gang af
en dat hy met iemand op die foon praat. Opeens is haar geliefde Petrus ‘n
vreemdeling vir haar.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">‘n Halfuur later staan sy hom verslae
agterna en kyk. Hy was so haastig, dit het kompleet gevoel hy weet nie eens dat
hy haar groet nie. Sy strak gesig het darem ‘n oomblik versag toe hy haar
skrams op die wang soen.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><i><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sal hy ooit weer huis toe kom? Wat as
hy weer ... Sê nou maar hy doen dit weer? Nee, asseblief tog, Here, net nie dit
nie! Help asseblief my Petrus dat hy kop sal hou en huis toe kom as alles klaar
is.<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ina stap tuin toe. As sy voel soos sy
nou voel, moet sy haarself besig hou. Dit was nog altyd haar behoud – om besig
te bly en nie te veel te top oor dinge nie. Petrus het vanoggend sonder sy
skoene, baadjie en das huis toe gekom. Sy moet dit optel voordat die hond dit
in die hande kry, weet sy. Sy tel die baadjie op en skud die dooie grassies af.
Sy verbeel haar dat sy iets hoor val iewers, maar steur haar eers nie daaraan
nie. Dis eers toe sy voel dat sy op iets trap, dat sy af kyk en die klein
boksie op die gras sien lê.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">En dit nou? wonder sy. Sy wil dit eers
net weer terug in die baadjie se sak sit, maar besluit om tog te loer wat dit
is. Die ring laat haar snak na haar asem. Sy maak die boksie toe en sit dit
terug in die baadjie se sak. Petrus het nog altyd goeie smaak gehad, maar
hierdie keer oortref hy homself, knik sy met ‘n teer glimlag.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus kyk op sy horlosie toe hy die
buitewyke van die stad bereik. Hy behoort teen laat vanaand reeds in
Keetmanshoop te wees. Hy sit die radio aan, maar byna dadelik sit hy dit met ‘n
ergerlike gebaar af. Hy het stilte nodig, nie die geklets van mense wat nie
weet waaroor die lewe gaan nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hy laat homself geen tyd toe om af te
trek en ‘n bietjie te rus nie. Wanneer hy brandstof ingooi, koop hy ‘n koppie
koffie en sigarette. Hy glimlag wrang by die gedagte oor hoe Ina sal reageer as
sy moet weet dat hy sit en rook. Sy het hom jare terug oortuig om op te hou,
maar vandag het hy ‘n bietjie meer nodig as net ‘n koppie sterk, swart koffie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Toe hy Keetmanshoop se liggies in die
verte sien, trek sy maag op ‘n knop. Sowaar, hy het die hele pad tyd gehad om
homself voor te berei op hierdie ding, maar nou is dit opeens vir hom te erg. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><i><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus Lambert, jy is mos nie ‘n sissie
nie. Wat makeer jou nou? Ruk jou reg, man. Papbroek wat jy is ... kan nie eens
‘n ou plattelandse dorpie met plattelandse mense face nie. Sies, man, sies vir
jou!<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Sy voet is swaar op die rem as hy in ‘n
stofwolk van die teer af trek. Hy gooi sy kop op sy hande wat krampagtig om die
stuurwiel klou.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><i><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ek het meer tyd nodig om te dink, ek
kan nie hierdie ding doen nie. Ek kan nie die mense in die oë gaan kyk nie ... en
dan is daar nog Ma in die lykshuis ook ...<o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Op langelaas besluit hy om in ‘n gastehuis
net buite die dorp te oornag. Dit skep darem nog ‘n klein bietjie afstand
tussen hom en die ... die wát? Ergerlik skud hy sy kop. <i>Jy is eintlik niks
beter as jou sleg pa nie, weet jy? Jy het drooggemaak en net soos hy, het jy
die pad gevat en aanhou hol.</i><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Petrus kry ‘n wrang trek op sy gesig.
Hy slaan met sy handpalms op die stuurwiel en skree op homself: “Jy is ‘n man,
Petrus Lambert, nie ‘n muis nie. Ruk jou reg en <i>face</i> jou verlede. Hier
sit jy en grens en sanik oor <i>stupid</i> mense en wat hulle mag dink, maar
wie sê vir jou dat hulle ooit nog in die dorp is? Vir al wat jy weet, het die
hele ou spulletjie al lankal hulle goed gevat en getrek ... wie wil nou in elk
geval lewenslank in so ‘n gehuggie bly?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Maar slapenstyd is die spoke terug in
sy kop. Ten spyte van die feit dat hy eintlik baie moeg behoort te wees, is
daar geen sprake van slaap nie. Hy gaan sit buite op die kamer se trappie en
staar die donker nag in. Dit is hier in hierdie dorp waar sy lewe vir altyd en
altyd verander het. Dit is hier wat hy die wrede kant van die lewe leer ken
het. Dit is hier wat hy geleer het dat liefde nie regtig deel van sy woordeskat
is nie. Dit is hier wat hy geleer het dat jou vriende toe eintlik jou vyande
is.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Hoeveel kan nou eintlik in dertig jaar
verander? Dit is ongelooflik hoe kort dit voel, maar aan die anderkant voel dit
ook soos eeue gelede ...<o:p></o:p></span></p>
<span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="font-size: 11pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: AF; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;"><br clear="all" style="break-before: page; mso-special-character: line-break; page-break-before: always;" />
</span>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 2.0cm; text-align: justify; text-indent: 1cm;"><span face=""Franklin Gothic Book",sans-serif" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-25301588949881431272021-09-12T21:30:00.000+02:002021-09-12T21:30:53.684+02:00EK IS 'N MANGOBOOM<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwAC-YkR0Ld-Tuz-7qyU1fPhZKK4KdleEDsUBpsBPL0Nocvn6PFj-MtiymlRJDh8a3unf77V3B8q0jfck0-ewxEN-fnPCu4T91coIbuV0Y4hXI3cIY3TlTNmFaNTddOHktZ1cznD58KV4/s276/boom.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="276" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwAC-YkR0Ld-Tuz-7qyU1fPhZKK4KdleEDsUBpsBPL0Nocvn6PFj-MtiymlRJDh8a3unf77V3B8q0jfck0-ewxEN-fnPCu4T91coIbuV0Y4hXI3cIY3TlTNmFaNTddOHktZ1cznD58KV4/s0/boom.jpg" width="276" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Het jy al na ‘n mangoboom, oorlaai
met blomme, gekyk? Nee, ek bedoel nou nie of jy so in die verbygaan gesien het
hoe oorlaai die boom is met blommetjies nie. Ek bedoel, het jy al gaan staan by
die boom en daardie swaar vrag aanskou? ... en ook soos ek gewonder waarom dan?
Waarom so ‘n magdom blommetjies as net ‘n klein deeltjie daarvan uiteindelik ‘n
vrug in jou hand sal wees?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Wou jy al by Boom weet of sy
wéét hoe onnodig dit is om so swaar te dra? Ek bedoel nou maar net, die helfte
blommetjies minder ... die helfte minder hoef sy dan kos te gee, nie waar nie?
Of is dit nou net ek wat ‘n bietjie dommerig redeneer?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ons het drie mangobome in
ons erf – al drie nou in die pronk! Hulle lyk vir my kompleet soos ‘n vierjarige dogtertjie wat ‘trou-trou’ speel.
Jy weet mos hoe hulle maak, ha? Alles wat lap of valletjie of blink is, moet om
die nek en oor die kop en sommer om die lyf ook gedrapeer word. Vir hulself lyk
hulle al te pragtig, maar ai! Jy ander moet maar die lag inhou en ewe sedig
beaam “Jy lyk pragtig, Ma se kind. Ja, Ma sien jy gaan trou.”<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Dis toe wat ek onse vriend
Google gaan raadpleeg. Nee, reken hy, al daardie blommetjies is glad nie met
die doel om soveel vrugte te dra nie. Nee, daardie 2 000 tot 4 000
blommetjies is bloot om die moontlikheid van bevrugting te vergroot. Met ander
woorde, die boom is toe veel slimmer as wat ek gedink het. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Sy laat niks aan die toeval
oor nie, hoor. Sy maak vrek seker dat daar iewers genoeg bye, motte, miere, of
wat ook al sal wees om darem ‘n goeie aantal blommetjies te kan bestuif. En so
gaan die storie voort tot Boom uiteindelik die lekkerste, soetste, mooiste
vrugte dra. Maar ja, dit is nie ‘n tiende van die aantal blommetjies waarmee sy
haarself oorspronklik getooi het nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">En net daar gaan my kop weer
aan die loop. Smaak my mos nou ál ek en die mangoboom is eie, bloedsusters!
Regtig, hoor. Ek dink my derde of vierde naam is iets wat met ‘n mango te doen
het. Sowaar soos vet, hoor!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Die enigste verskil tussen
my en Boom is dat dit my ‘n hele leeftyd gevat het om te bereik wat Boom
jaarliks bereik. Maar kla sal ek nie kla nie, ek is knus-tevrede met my tooiseltjie
vrugte, baie dankie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Jy vat die lewe aan en
kleintyd wil jy ‘n dit of ‘n dat word. Jy wend selfs bewustelike pogings aan om
jou doel te bereik, maar iewers besef jy dan later dit gaan nie werk nie. Soms
maak jy dit nog af as onsinnig of dom of sommer net kleintyd se drome.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">So wou ek so bitter graag ‘n
omroepster op die radio word. Ja, regtig! Maar helaas, dit het nooit realiseer
nie. Dis nou behalwe vir ‘n praatjie hier en daar, wat ek uit my hart uit
geniet het. Maar ek het besef: hierdie een is nie regtig vir my nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ek het my hand aan naaldwerk
gewaag en, al moet ek dit nou self sê, dit was nogal soms iets waarop ek trots
was. Maar weereens – nie die vrug vir die seisoen (lees: my lewe) nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Altyd het ek geweet dat moet
daardie <i>iets</i> wees wat die ding gaan doen ... maar wat? Ek wou myself
soms hard teen die kop klap as ek sien hoe ander ‘n ding begin en net eenvoudig
aan en aan en aangaan en ‘n groot sukses daarvan maak. En ek dan? Wat is daar
wat ek regtig my eie kan noem en kan gedy daarin? <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Ek het aan die skryf gegaan
en my hart bloot gelê aan elkeen wat wou of nie wou lees nie. Ja, ek moet erken
dat dit nog steeds die passie van my hart is, maaaaar! Moenie vir ‘n oomblik
dink dat dit ‘n romantiese pad is wat noodwendig tot groot sukses en ewige roem
lei nie. Hoegenaamd nie! Om te skryf is, soos met enige ander
projek/werk/onderneming, baie harde werk ... baie harde, ondankbare werk, as jy
my sou vra. Hier moet jy my mooi verstaan: ek het nooit gedroom oor potte vol
geld uit ‘n boek of twee nie, maar het, soos menige jong skrywer, ook geglo dat
kits roem dalk om die volgende boekwinkel se rak vir my sou wag. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Die stryd gaan voort met ‘probeer
dit’ en ‘probeer dat’, maar die groot, aardskuddende oomblik breek nooit aan
nie. Jy bly maar net jy, al probeer jy ook hoe hard. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">En so val Boom se
blommetjies die een na die ander grond toe – sommiges vinniger, ander ‘n
bietjie stadiger. En nou begin wonder jy oor die doel van dit alles. Was jou
lewe dan verniet? Gaan jy regtig, egtig niks noemenswaardig vermag in hierdie
lewe nie?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">En dan, in die laat ure van
die nag, kom die openbaring helder en duidelik: Wanneer Boom kaal gestroop is
van haar vrugte en sy staan daar so half verdwaas, bly dit nog die mooie boom
wat jy sien groei het, sien blomme dra het, sien vrugte dra het, sien
voortbestaan het. Sonder Boom sou die tuin net nie meer Tuin wees nie.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">Boom het nie haar plek in
die tuin verdien deur vrugte te dra nie, sy was lank reeds daar voordat die
eerste piepklein vruggies verskyn het. Juis omdat sy Boom was, het sy haar
plekkie in die tuin gekry.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">En ek dan?<o:p></o:p></span></p><p>
</p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm; text-indent: 1.0cm;"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Arial",sans-serif;">So eenvoudig, maar so
moeilik om aldag te aanvaar – nie wat ek doen nie – nie wat ek voortbring deur
al my gesloof en geploeter nie – net maar omdat ek EK is!<o:p></o:p></span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-14539907557630105102021-09-10T12:24:00.002+02:002021-09-10T12:24:20.182+02:00MAANLIGSONATE<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqwKLwA1JuN_uEO_GmJuoFQ8oQ3_CdcmPYetgU4CH6R_1oBrV1UTKasP2l0wfmFLBGP_24B1iRig0DxyeSntzVPo_nzjBWIcR_HTD9MECpHblh3NIe9dDajORRejdq5hbD-Q0zz0PS-9M/s602/maanlig.jpg" imageanchor="1" style="background-color: white; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center; white-space: pre-wrap;"><img border="0" data-original-height="402" data-original-width="602" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqwKLwA1JuN_uEO_GmJuoFQ8oQ3_CdcmPYetgU4CH6R_1oBrV1UTKasP2l0wfmFLBGP_24B1iRig0DxyeSntzVPo_nzjBWIcR_HTD9MECpHblh3NIe9dDajORRejdq5hbD-Q0zz0PS-9M/s320/maanlig.jpg" width="320" /></a></div><p> </p><p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Ek brand vir jou ‘n kersie vanaand, my lief. Ek vier die lewe wat sou wees, maar toe nie was nie. Ek brand vir jou ‘n kersie vanaand, my lief. Weet asseblief dat ek jou diep in my hart bewaar.</span></p><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Die woedende gedreun van die branders kort by haar huisie is skaars hoorbaar bo die intense vioolmusiek waarna sy luister. Dit het ‘n daaglikse ritueel geword – een waarsonder sy nie kans sien om te lewe nie...twee glasies wyn op die tafel, die brandende kers op die verste hoek, die musiek, en die een leë stoel.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Toe sy vyf jaar gelede hier kom intrek het, het sy besluit dat sy niemand hier sal toelaat nie. Hierdie is haar vesting, haar heilige skuilplek teen die aanslae van die lewe. Niemand sal hierdie heiligdom kom versteur voordat Len dit nie betree het nie. Len...! Bedags is sy in haar blomwinkel, maar as die winkel gesluit is, wil sy niemand sien of hoor nie.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Lydia en haar laatlamsussie, Emsie, is op pad fliek toe. Pa en Ma en wie almal stel nie belang om fliek toe te gaan as hulle hier by die see is nie. Pa is hier vir die vis. Ma is hier om te rus. Rus? Die res van die familie speel nie ‘n rol nie, dus is hulle ook nie saamgenooi nie. Emsie het die idee dat sus Lydia asseblief tog net ‘n man moet raakloop en tot trou moet kom, want genade! is sy nie al (so halfpad) op die rak nie?</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Van die fliek kon die twee agterna niks onthou nie, want voor hulle het die mooiste man (Pa sê altyd g’n man is mooi nie, maar hierdie een was wragtag mooi!) gesit. Hy was onbewus van die tweetjies agter hom, maar het ooglopend geen aandag aan die fliek gegee nie. Dit het selfs op ‘n stadium gelyk of hy sit en slaap – en dit terwyl die held toe uiteindelik die heldin in sy arms neem! Kan jy dit glo! </div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Dis toe die fliek klaar is, dat die ongeluk die twee tref. Die rooi skedonkie het al sy beste dae gehad en hy besluit toe om daar, reg voor die fliek, te weier om aan die gang te kom. Emsie wil nog vir Pa bel, toe die mooie man aanbied om te help.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">“Ek sien julle twee het probleme; kan ek help?” Sonder ‘n glimlag, sonder om homself voor te stel. Sommer net asof dit iets is wat hy asseblief tog so gou as moontlik moet afhandel. Emsie wil nog oeee en aaaa, maar die meneer het nie lus vir gesels nie. Hy help hulle om die motor aan die gang te kry en draai om en loop.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">“Hoe durf hy loop sonder om homself aan ons voor te stel? Weet hy nie dat ons vir jou ‘n man soek nie?” mor Emsie kliphard. Lydia is al gewoond aan die sussie van haar se dinge, dus steur sy haar nie daaraan nie. Sy is regtig gelukkig op haar eie en sy dink sy doen goed genoeg vir haarself en geen man is nodig om haar aan die lewe te hou nie, dankie! Om ‘n man te vat beteken waarskynlik dat sy haar blomwinkel sal moet verkoop en daarvoor sien sy glad nie kans nie. Nee, die manne moet tog maar hulle eie vrouens trou en haar los waar sy is.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Dis nog donker en almal slaap. Iets het haar vannag gejaag. Iets het haar wakker gehou. Iets...iemand se donker oë, dalk? Onvergenoeg gooi sy die komberse van haar af en staan op. Sy trek haar drafskoene aan en sluip by die huis uit. Sy kon nog altyd die ‘spoke’ verdryf met ‘n vinnige draffie langs die see.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Toe die son opkom gaan sit sy moeg langs die see. Die silwer sonstrepe op die water verblind haar sodat sy met toe oë sit. Sy skrik toe iemand skielik langs haar praat: “Dit is deesdae gevaarlik om so alleen rond te loop, weet jy?” </div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Sy maak nie haar oë oop nie. Haar hart klop in haar keel. Sy ken hierdie stem – sy weet dit behoort aan die man met die donker oë. Sy antwoord gemaak vererg: “Jy besef natuurlik dat jy my vrede kom onderbreek, hm?”</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">“Jy het my vrede reeds gisteraand onderbreek toe jy agter my in die fliek gaan sit het. Ek het vannag van jou gedroom en ek hou nie daarvan om van vreemde vrouens te droom nie,” antwoord hy net so rustig terug. “My vrou sal glad nie daarvan hou as sy moet weet ek en jy het in my drome gedans op die mooiste vioolmusiek nie.”</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Hy is dus getroud. Dit kom nou daarvan om jou sussie fliek toe te sleep. Maar nog erger, om na haar te luister dat hy die man van almal se drome is. Vervlaks!</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Sy staan op en wil verskoning maak om te loop, maar hy keer haar. “Moenie loop nie, asseblief. Ek sal nie byt aan jou nie. Wees asseblief deel van hierdie mooi oggend. Ek sal mooi soet wees, ek belowe.”</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">“Ek is Lydia en baie dankie dat jy mooi soet sal wees. Ek hou nie van wolwe en ander vreemde gediertes nie.”</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">“Len. My naam is Len en ek is nie ‘n wolf nie,” antwoord hy gemaak ernstig. “Dit is my huis daar anderkant...met die blou dak.”</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Vir die res van die drie weke wat Lydia en haar mense by die see is, sit hulle twee elke oggend ‘n halfuur, soms langer, daar op die bank. Dit is nie nodig om altyd te praat nie, die blote feit dat hulle daar kan sit en mekaar geniet is genoeg vir albei. Hy vertel haar van sy mooi vrou wat op die oomblik in Europa met ‘n vriendin toer – hulle is gelukkig getroud. Hoekom laat dit haar hart so pyn om dit te hoor?</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Op ‘n vreemde manier het albei die vrymoedigheid om hulle diepste gedagtes met mekaar te deel. Dalk is dit omdat albei weet het hulle sal mekaar nooit weer sien nie? Dalk is dit omdat hulle siele nog van altyd af dieselfde taal praat, wie sal weet?</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">“My mense is vroeg vanoggend terug huis toe. Ek ry môre terug Johannesburg toe,” sê sy een oggend. “Ek moet Maandag by die werk wees.” Sy praat sonder om na hom te kyk. Haar hart huil, maar haar gesig bly emosieloos.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Hy vat haar hand. Sy beur nie weg toe hy haar nader na hom toe trek nie. Hulle sit vir ‘n oneindige paar oomblikke styf teen mekaar. “Kom drink vanaand ‘n glas wyn by my. Ek sal soet wees, ek belowe jou.”</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Sy staan op en stap weg sonder om hom te antwoord. Sy weet sy speel met vuur. Sy weet sy is die enigste een wat seer gaan kry. Maar sy weet ook dat sy nie huis toe kan gaan sonder om net hierdie een keertjie so ‘n klein bietjie nader aan hom te kom nie. Sy begeer dit om net een verbode oomblik die warmte van sy lyf te ervaar. Sy wil dit ervaar en in die dieptes van haar hart wegbêre vir later se onthou.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Sy wag tot die son byna onder is voordat sy die deur agter haar sluit. Die see is spieëlglad en stil – asof in afwagting op ‘n groter gebeurtenis. ‘n Verlate seemeeu vlieg laag oor haar kop verby. Sy sien nie die see nie, sy hoor nie die seemeeu se skree nie. Sy weet dat hierdie die begin van ‘n pynlike einde in haar pad is. Na vanaand sal niks ooit weer dieselfde wees nie.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Hy wag vir haar in die straat. Sy stap agter hom aan deur die donker huis. Hulle praat nie. Buite op die patio staan twee glase wyn reeds geskink. Daar is geen ander lig behalwe die een kers op die verste hoek van die tafel nie. Van iewers af hoor sy die sagte klanke van die Maanligsonate. Die vioolklanke huil saam met haar hart.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Hy gaan sit in die leunstoel en wag dat sy langs hom moet kom sit. Sy doen dit nie, want sy is bang vir haarself. Sy weet dat sy hier die sterker een moet wees vanaand. Die wyn is soet op haar tong, byna soos die liefde in haar hart vir die man wat dit geskink het.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Toe hy agter haar kom staan, draai sy om en druk haar kop in sy bors. Hy maak haar toe met die warmte van sy arms. “Bly vannag by my, my lief,” sug hy in haar hare.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Sy het gebly. Vir daardie een stormagtige nag was dit sy en hy in die lig van die kers. Iewers het die vioolmusiek opgehou. Die branders het stil geraak. Die kers se lig het doodgegaan. Later was dit net die liefde wat brandend gebly het tot die oggend se lig oor die see kom skyn het. Sy het woordeloos opgestaan en by die huis uit gestap. Iewers het haar skoene en trui bly lê, maar dit het nie meer saak gemaak of dit warm of koud of wat ookal is nie.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Lydia en haar familie kom ‘n jaar later weer by die stranddorpie aan. Voor Len se huis is ‘n ‘Te Koop’ bordjie. Sy hoor in die kafee dat sy vrou oorlede is. Hy het iewers heen gevlug, niemand weet waarheen nie. Die groot huis sonder sy lieflike vroutjie het te veel vir hom geraak en hy het die pad gevat. Niemand het hom weer gesien nie.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Sy koop die huis. Sy maak dit haar eie veilige vesting. Sy maak dit haar heilige skuilplek teen die verlang en alleen in die lewe. Hier voel sy veilig en die naaste aan die liefde wat sy in haar hart dra. Op die patio staan die tafel en die twee stoele en het sy haar daaglikse ritueel – een waarsonder sy nie kans sien om te lewe nie...twee glasies wyn op die tafel, die brandende kers op die verste hoek, die musiek, en die een leë stoel waarop niemand ooit sal sit nie.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Die blomwinkel is onmiddellik ‘n sukses. Haar kliënte kom van die stad af om haar te ondersteun. Volgens almal is daar net ‘iets’ in haar werk wat hulle by niemand anders vind nie. Wanneer hulle haar vra wat haar geheim is, antwoord sy met ‘n breë glimlag: “Dalk is dit maar die liefde wat sulke dinge aan ‘n mens doen, jong.” En almal lag dan lekker, want Lydia het nog nooit eens ‘n vaste verhouding gehad nie, het sy?</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Daar was al mans in haar lewe, ja. Hulle was goeie vriende en dalk goeie troumateriaal, maar Lydia kon nie die belofte aan Len, die belofte dat sy vir altyd vir hom sal wag (het sy dit ooit hardop vir hom gesê?), verbreek nie. Hoewel hulle albei geweet het dat daardie een nag verkeerd was, kon sy dit nie vergeet nie. Len het geen beloftes aan haar gemaak nie, maar haar siel was vir altyd en altyd vas aan hom geweef.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Dit is laat Saterdagnamiddag. Dit was ‘n lang en besige week. Sy sien daarna uit om haar skoene uit te skop en ‘n ver end langs die see te gaan stap. Die see is haar boesemvriend, haar vertroueling, haar enigste toevlug wanneer dit alleen raak in die groot, stil huis.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Toe sy aankom huis toe, is sy dadelik opstandig. Voor haar huis staan ‘n motor. Wie is dit? Hoe durf hulle haar privaatheid so skend? Sy het niemand genooi nie en sy is ook nie van plan om iemand ooit te nooi nie. Sy stap stadig nader – skielik te bang om haar eie voordeur oop te maak, want wie ookal met die motor daar gestop het, is nêrens te sien nie. Sy hoor weereens haar vriende se vermanings dat ‘n mens nie jou huis so kan laat oopstaan nie, dit is glad nie veilig vir ‘n alleenloper soos sy nie.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Sy maak die deur oop en stap stadig in. Eers sien sy niemand nie, maar sy weet iets is anders, iewers is iemand. Sy voel die teenwoordigheid van nog ‘n mens aan. Buite op die patio staan twee glase wyn reeds geskink. Daar is geen ander lig behalwe die een kers op die verste hoek van die tafel nie. Van iewers af hoor sy die sagte klanke van die Maanligsonate. Die vioolklanke jubel saam met haar hart.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-40675351250481122462021-09-10T11:05:00.000+02:002021-09-10T11:05:07.452+02:00ONS HOU BASAAR<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtRQocYMI_tvlT1mP69QuYOaukg0cyj1SrjXZIlGr9HZSCFPTxhe1nF__qRJn4hgEbhJWcSj0eYOsMcQxU7AcFixoKEg3zsf8H6cAxN009dkwgxVd6MsuuuqXU1Ry6pw-I7vFOvO4yoCE/s259/basaar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="259" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtRQocYMI_tvlT1mP69QuYOaukg0cyj1SrjXZIlGr9HZSCFPTxhe1nF__qRJn4hgEbhJWcSj0eYOsMcQxU7AcFixoKEg3zsf8H6cAxN009dkwgxVd6MsuuuqXU1Ry6pw-I7vFOvO4yoCE/s0/basaar.jpg" width="259" /></a></div><p></p><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Petrina en Gesina is twee susters van die plaaslike gemeentetjie van so kort by die honderd. Almal ken vir almal en almal is lief vir almal ... of so lyk dit gewoonlik. Hulle woon almal elke nagmaal, elke kerkbasaar, elke debat van die kinders, elke wat ookal van wie ookal by.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">‘n Regte gesellige ou lotjie, hierdie gemeentetjie!</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Maar die gemeente nou daar gelaat. My kop staan na Petrina en Gesina en hulle dingetjies met/agter/sonder/by mekaar. Want, jy sien, die twee verskil soos dag by nag ... of wit en swart ... of chocolate en suurklontjies. Elkeen is goed op sy eie, maar saam kan dit nie altyd werk nie.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Om vir Petrina te ken en te WEET jy ken haar, is ‘n wens wat in baie se koppe is, maar net nooit bewaarheid sal word nie. Petrina is ‘n eiesoortige, half steeks, half moedswillige skepsel. Haar vriende is lief vir haar, maar (so reken ek) ook maar redelik ligvoet vir haar. ‘n Mens weet nooit wat om volgende van haar te verwag nie. ‘n Regte opsternaat mens, sou my oorlede oupa gesê het.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Want, jy sien, Petrina lewe in boksies. Vir elke oomblik van elke dag bou sy haar eie boksies. Sy vat die stukkie karton, meet hom tydsaam en presies af, trek lyntjies waar die voue moet wees, knip mooi op die lyntjies, vou hom dan versigtig toe, smeer die lym en plak baie mooi vas. Maar nee, nou is sy nog glad nie klaar met boksie nie, hoor. Sy moet hom eers mooi sit en betrag en besluit dan wat presies moet in hom kom. Sy pak alles mooi langs die boksie en begin dan meet en pas om alles mooi presies in te kry. Eers as sy tevrede is dat haar berekeninge reg is, sal sy die dit en dat vat en in die boksie pak. En moet net nie dink sy gaan haar steur as jy vir haar wil vertel dat dit en dat nie hoort in die boksie nie, hoor. Dit is HAAR boksie en sy sal vir hom pak soos SY wil. </div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">By die tyd wat boksie nommer een gepak en toegeplak en weggebêre is, is dit al lankal tyd vir boksie nommer twee en drie en vier, en, en, en!</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">As Petrina die slag haar sê wil sê, moet jy luister en gou luister. Sy hou g’n niks daarvan om ‘n ding oor en oor en oor te moet sê nie. As jy nie mooi gehoor het die eerste keer nie, sal sy ‘n tweede keer probeer en dan maar los. Vir ewig en altyd sal jy nie weet wat presies sy jou wys wou maak nie. Een groot sonde wat sy sukkel om te vergewe, is as jy haar woord in twyfel trek, hoor. Sy reken sy het nou nie juis geld en goete nie, maar sy het ‘n naam wat sy hoog hou en jy moenie kom skuins neuk en haar verdink dat sy nie die waarheid praat nie.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Gesina, aan die ander kant, is ‘n mens wat hou van die oopte. Sy is min of meer soos ‘n ... soos ‘n WAT? Ek weet nie, maar iewers moet daar ietsie wees wat ook soos sy lewe.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Sy steur haar nie aan ruimtes en beperkings en wat alles nie. Waar Gesina is, kan jy weet dit is so ‘n klein bietjie soos ‘n orkaan. Hoe meer ek dink, hoe minder kan ek dink wat in die natuur skarrel so rond soos onse Gesina. Dit vat hier, pik daar, hol dan waarheen en vat weer en pik weer en hol weer. Nooit is daar ‘n stopteken of ‘n punt aan die einde van die sin nie. Nee, Gesina storm voort en word nie moeg of deurmekaar of bang vir haar eie spoed nie.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Wanneer Gesina aan’t gesels gaan, klink dit min of meer so: “Ek moet nog vir Kleinkoos dokter toe vat met die toon wat hy so nerwe af geval het. Hy wil mos nie hoor as ek vir hom ... net die anderdag hoor ek mos dat Willemina van annerkant die spoor glo ‘n kleintjie anie kom het. Genade, mens! Hoeveel is genoeg vir die twee arme ... ek moet nog die kool op die stoof kry – Egbertus hou nie van rou kool nie, maar gee hom koolbredie ... wanneer laas het ek ‘n baba so hoor skree soos daai een wat nou daar op die hoek sit ... og, hierdie somer gaan ons weer dood brand in hierie son!”</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Nou vra ek jou: Wat om dese aarde is dit wat vir Gesina en Petrina so onlosmaaklik van mekaar gemaak het? Om hulle saam te sien, is om van moeg te word! </div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">So hou die gemeentetjie toe laasjaar kerkbasaar. En, soos jy seker nou ook al kon raai, staan die twee se tafels langs mekaar ... nee, teen mekaar ... nee, amper OP mekaar! Petrina se tafel is vol boksies – boksies met lekkers, boksies met koekies, boksies met biltong, boksies met alles onder die son. Die tafel is oorlaai met boksies van alle kleure onder die son. Dis net dat niemand weet wat in die boksies is nie, want Petrina het alles mooi netjies toegeplak!</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Gesina se tafel is ‘n fees vir die oog! Dit kreun onder die koeke, lekkers, biltong, koeldrank, chips en wat nog als. Kort-kort moet sy keer, of ‘n bondel val van die tafel af. Die mense is mal oor haar tafel en koop dat dit klap.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Na ‘n tydjie kan Gesina dit nie meer hou dat haar vriendin se tafel so stil is nie. Sy vra iemand om ‘n bietjie haar tafel dop te hou en skuif langs Petrina in. So met die gaan staan slag gryp sy die eerste boksie en ruk hom oop. Dis net kraletjies wat spat oor die aarde.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Petrina gil in ontsteltenis: “Kyk wat het jy aangevang!” </div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Sonder om verder aan Gesina aandag te gee, begin sy die krale optel en terug in die boks te sit. Die aarde vergaan om haar, maar hierdie boksie moet heel kom en mooi kom en toe kom ...</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Dis eers toe sy vir boksie terug op die tafel sit, dat sy sien Gesina het al die ander boksies ook verwoes, sodat die inhoud nou alles op die tafel lê. Die hele gemeente staan asemloos en wonder wat nou gaan gebeur. Gaan sy Gesina te lyf gaan? Gaan sy histeries aan die gil gaan? Wat gaan sy doen?</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Petrina het een kyk na die chaos op haar tafel gegee en met ‘n sug in ‘n floute verval – natuurlik plat op die stowwerige vloer. ‘n Groot gehyg gaan deur die gemeente, want wat nou?</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Die dokter kom. Oom Kerneels met sy klein bakkie met die kappie op en die matras agterin – die plaaslike ambulans. Die brandweer. Die suster van die kliniek. Die enigste ‘speedcop’ van die dorp. Ja, almal staan om Petrina en elkeen probeer om haar uit haar floute te kry, maar verniet.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Opeens klink die geweldige stem van Gesina tussen die skare op: “Petrina Petoors, laat staan jou twak en staan op! Jy het ‘n tafel vol goed wat die mense wil koop!”</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">En ja?</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Petrina vlieg orent en vee die stof van haar rok af. “En wat soek julle almal hier? Het julle nie werk om te doen nie?” snou sy al die barmhartige Samaritane toe.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Nodeloos om te noem dat haar goed toe ook verkoop het – amper beter as Gesina s’n. Dit het haar ‘n week of twee geneem om Gesina te vergewe, maar daaraan het ou Gesie haar min gesteur.</div><div dir="auto" style="animation-name: none !important; background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; transition-property: none !important; white-space: pre-wrap;">Nou staan die gemeentetjie weereens voor ‘n basaar en almal wonder: Waar gaan Gesina en Petrina se tafels hierdie jaar staan?</div><p> </p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-301306568049348094.post-43495801217633674212021-01-04T19:50:00.000+02:002021-01-04T19:50:21.520+02:00STROME VAN SEËN VAN BOWE<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNwSIYH-h54sW3sEeIhx9_RpBkOUqlVWXWYMjReCZvvdTGirejPSkKFk8EQmCqfAXL7USwAVNHfDmBAxjmlyM-yurBAhxlFeCxsmI2OEAYe6cPdme35bBlHba2_o25g415B2Rxx4rIXUY/s1032/395c974f-8b9d-437d-9b6e-8843bc3d45ec.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="774" data-original-width="1032" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNwSIYH-h54sW3sEeIhx9_RpBkOUqlVWXWYMjReCZvvdTGirejPSkKFk8EQmCqfAXL7USwAVNHfDmBAxjmlyM-yurBAhxlFeCxsmI2OEAYe6cPdme35bBlHba2_o25g415B2Rxx4rIXUY/s320/395c974f-8b9d-437d-9b6e-8843bc3d45ec.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Vreemd hoe ‘n mens se gedagtes met jou kan loop! Die
heerlike, milde reen wat nou al dae so val, laat my telkens dink aan ‘n kraan
wat iemand oop vergeet het. Dit val so egalig en sonder ander bygeluide uit die
hemel – so sonder om van klank te verander, sonder donderslae en blitse.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">En meteens onthou ek ‘n geselsie van baie, baie jare gelede
met my oudste, wat toe nog sommer baie klein was.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Sy het vir die eerste keer reën gesien en was eers heel
verskrik oor die water wat so op haar koppie val. Toe die grootste skok verby
is, het sy hierdie slim redenasie gehad.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">“Mamma, ek weet waar kom die reën vandaan!”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">“Regtig, Ma se kind, waar kom dit vandaan?”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">“Dis liewe Jesus wat ‘n kraan oopgedraai het en toe vergeet
het om dit weer toe te draai.”<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ek het haar nie probeer reghelp nie, want hoe verduidelik ‘n
mens aan so ‘n klein mensie van water en kondensasie en wat alles?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Vandag, nou hier waar ek sit, besef ek dat sy ‘n punt beet
gehad het. Dit is weliswaar liewe Jesus wat die krane van oorvloed oopgedraai
het, ja. Dit kan ons nie mee stry nie, kan ons?<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Die enigste verskil is dat Hy nie die kraan met lopende
water oop vergeet het nie, dink ek. Hy het dit oopgedraai oor ‘n aarde wat, amper
soos voor die skepping, woes en leeg is – geen weiding, niks groen en geen rede
om oor bly te wees nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Hy het dit oopgedraai uit die goedheid van sy genade, sodat
ek en jy kan weet dat Hy <b>ons</b> nie vergeet het nie.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Stem jy saam?<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial",sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Die ou Halleluja liedjie, <b><i>Strome van seën
van bowe</i></b> kom spontaan by my op en ek is diep dankbaar oor krane wat
oopgedraai is.</span></p>Martha, Walvisbaaihttp://www.blogger.com/profile/11550068635468873227noreply@blogger.com0