WAAROM SKRYF JY, MARTHA?

Iemand vra my anderdag waarom skryf ek? Vir wie skryf ek? Met ander woorde, is daar ‘n doel agter my skrywery?

Dis glad nie so ‘n eenvoudige vraag nie, hoor. Dit het my vir ‘n oomblik laat frons, want wat dan nou? Waarom sou iemand so iets vir my vra?

En toe weet ek!

Ek skryf omdat ek eintlik hopeloos verslaaf geraak het daaraan binne ‘n week of twee. Dit voel soms vir my die baie goeters in my kop is net eenvoudig te veel en hulle roep, nee hulle skree op my om asseblief uit te kom.

Vir jare en jare het ek goed op papiertjies en toe later op die rekenaar geskryf en gebêre. Op ‘n stadium het ek ‘n boek gehad vir die skryfseltjies, maar dit het ook nie lekker gewerk nie. Waar ek ookal geskryf het, die goed het later verlore geraak. Dit laat ‘n mens so half ‘leeg’ voel, want waar is al die gedagtes dan nou heen?

Riana, my oudste, karring al baie lank aan my om ‘n blog te begin. Vir ‘n dag of twee het ek dit dan oorweeg, en dan maar weer gelos. G’n mens weet waarom ek nie haar raad van dag een af gevolg het nie. Vandag is ek innig dankbaar dat sy nie moed opgegee het met my nie.

Die tweede deel van die vraag was vir wie ek skryf. Het ek iemand in gedagte wanneer ek skryf? Ja, beslis het ek. Hoe dan nou anders? ‘n Mens kan tog nie met niemand gesels nie, kan jy? Wanneer jy gesels, is daar altyd iemand wat moet hoor; iemand wat moet verstaan.

Nou, vir wie skryf ek dan nou eintlik? Iewers in die groot heelal is ‘n siel soos myne - amper soos 'n tweede 'ek'.  Daardie siel verstaan hoe ek dink en wat ek voel. Daardie siel ken die woorde van my hart nog voordat dit regtig op skrif is. En ja, dit is vir daardie siel wat ek dit skryf. 

Jy sien, sommige van ons is groepmense, ander is 'loners'. Jy is 'n 'loners' bloot omdat jy nooit weet wie verstaan regtig die draadwerk wat jou hart en siel en kop aan die gang hou nie. Jy wil nie altyd 'n 'loner' wees nie, maar jy weet nie hoe om anders te wees nie. Maar die meeste van die tyd geniet jy dit in jou eie hoekie met jou eie gedagtes.

Jy sien dus, hoewel ek dit graag met ander mense ook deel, is dit vir my belangrik dat ek altyd getrou sal bly aan daardie wese iewers in die heelal wat my ken en verstaan. En nee, dit beteken nie dat ek nie traak wanneer iemand my skryfsels geniet nie, geensins nie. Ek is mens en ‘n mens het dit nodig om nou en dan so ‘n klappie van bemoediging op die skouer te kry. En dan geniet ek dit net soos enige ander mens dit sou geniet. Maar, en dit is ‘n groot maar, selfs al sou niemand dit geniet nie, sou ek nie kon ophou nie en sou ek ook nie probeer om te skryf om iemand anders bly te maak nie.

Die slotsom van dit alles is dus om altyd en altyd getrou te bly aan wie ek is en aan dit  waarin ek glo.