SPIERE VERJAAR

Spiere kan nie slaap nie. Dit voel vir hom hy kan in die donker in hardloop sodat die son gouer kan opkom. Hy is baie haastig dat hy moet verjaar. Hy wonder hoe voel dit om te verjaar? Maar sê nou maar net sy ouma het nie regtig bedoel hy verjaar nie? Hy is seker sy het dit sommer maar net gesê om te kan ophou sing. Sy het mos toe al gesê dis slaaptyd, maar hy wou nog ‘n keer vir Jesus roep my vir ‘n sonstraal gesing het. Ag, wat maak dit tog nou ook saak?

“Boetatjie, jy moet nou opstaan, Ouma se kind.”

Is dit dan al oggend? Sjoe, nou kan hy voel hoe dit voel as ‘n mens verjaar. Hy kyk rond om te sien of Kerrie en Jannas al daar is, maar dis net hy en sy ouma in die kamer. So wraggies het sy vir hom gejok. Ja, hy moes haar nooit geglo het nie. Dit sal hom nou leer om bly te raak oor ‘n storie van jou ouma. Sies, hy is baie vies vir haar.

Hy staan dikbek op. Hy wil nie pap eet nie. Sy het mos vir hom koek belowe, man. Hy sal nie die blerrie pap eet nie. Hy gaan nooit weer pap eet nie, hy sal haar wys.

Maar die ouma steur haar nie aan sy kwaai gesig nie. Sy is die ene laggies en gesels land en sand met hom. Hy antwoord haar nie. Hy sal ook sommer nooit weer met haar praat nie. As dit weer donker is... Ja, as dit weer donker is, loop hy weg. Hy en die hond sal wegloop kinderhuis toe. Hy sal weer by Kerrie en Jannas gaan bly.

Hy gaan sit met die hond onder hulle boom. Die hond weet ook hy is kwaad. Hy lek-lek aan sy oubaas se hande om hom te troos. Dit laat Spiere ‘n bietjie beter voel. Hy wonder wat doen sy ouma nou daar in die huis. Het sy ooit gesien hy het buitekant toe geloop? Miskien traak sy nie eens nie.

Toe hy ‘n slag opkyk, staan Kerrie en Jannas in die agterdeur. Eers dink hy dat hy dalk droom en hy vryf ‘n slag oor sy oë. Maar nee, hulle twee staan sowaar daar in die deur. Hy staan stadig op en loop na hulle toe. Hy is so bly om hulle te sien, sy oë wil sommer huil. Ai tog, dis oor hy so lank al by sy ouma bly dat hy ook sommer wil grens oor niks nie. Hy vee sy oë droog met sy hempsmou en hardloop na sy maters toe.

Miskien het sy ouma nie gejok oor verjaar en die koek nie, ha? Hier is sy eie, eie maatjies dan nou by hom. Maar hy weet ook nie, dit voel dan nie soos verjaar nie. Maar presies hoe voel verjaar? Hy weet ook nie... Miskien moet hy sy ouma vra hoe voel 'n mens as jy verjaar.

Ouma roep hulle binne-toe. In die kombuis ruik hy iets waarvan hy niks hou nie. Hy kan sweer dis alweer daardie antie met die stink goed aan haar lyf. Nee man, hy wil haar nie sien nie. Nie vandag nie. Nooit weer nie.

Sy sit in die sitkamer. Ouma het die sitkamer vreeslik mooi skoongemaak gister. Op die tafeltjie staan daar nou ‘n groot koek en glase met koeldrank. Hy is baie lus daarvoor, maar hy is nie lus om naby die antie te kom nie. Sy klou mos so aan hom en los hom nie weer nie. Sy hou mos aan tot jy voel jy kry nie meer asem nie. En dan stink jy agterna net soos sy. Sies.

Kerrie en Jannas is eerste by die koek. Hy staan nog in die deur en besluit wat om nou te doen. Maar dit lyk nie vir hom of die antie vandag weer so gaan maak nie. Sy sê net hallo en gesels verder met sy ouma. Hy stap stadig nader en gaan saam met sy maatjies op die mat sit; elkeen het ‘n groot stuk van die lekker koek en ‘n groot glas koeldrank. Jis, dit is lekker om te verjaar. Hy wonder wanneer kan hy weer verjaar?

Skielik staan die antie op. Sy lyk of sy nou gaan ry. Sy hoef nie te ry nie, dis eintlik lekker as sy so met Ouma gesels. Hy hou baie daarvan as sy ouma met iemand gesels en lag. Haar gesig is vir hom baie mooi as sy so lekker lag.

“Spiere, daar is iets wat ek en jy nog moet regmaak, jong,” sê die antie hier langs hom. Ai tog, wat is dit wat sy nou wil regmaak? Dis mos ‘n baie lekker dag en sy maatjies het kom kuier. Hy wil hulle nog gaan wys waar hy paaie gebou het daar onder die boom. As hulle karretjies gebring het kan hulle mos daar gaan speel.

Die antie traak nie dat hy nie wil opstaan nie. Sy trek hom liggies aan die arm op. “Kom, ek wil vir jou iets gaan wys.”

Ouma en Kerrie en Jannas staan ook op. Nou moet hy seker saam met die antie loop. Hy is nie lus nie. Hy het nog nie sy koek klaar geëet nie. En hy wil nog van die rooi koeldrank ook hê, dis baie lekker saam met die koek. Ouma sien dat hy na die koek kyk en belowe hom dat hy nog baie kan kry as hy klaar saam met die antie geloop het.

En daar staan sy fiets! Sy eie, eie fiets! Hy kyk na die antie en hy kyk na die fiets. Is dit nou hierdie keer regtig syne? Of gaan sy weer wegry met hom? Hy het nog glad nie vergeet dat sy anderdag die fiets gegee het en toe nie gegee het nie.

“Spiere, Ma se kind, kyk wat het ek vir jou gebring. Jy kan hom hier hou en elke dag met hom ry.”

Hy draai stadig om en loop na die antie toe. Hy gaan staan styf teen haar. Snaaks, maar sy stink ook nie meer so baie nie. Hy dink hy hou van hierdie antie wat sê sy is sy ma.