Ek wil weet wanneer kom my ouma huis toe, maar simpel Daisy antwoord my nie. Ek wil dit weet, want ek moet dit weet. Daisy kla elke dag dit raak nou vir haar te lank om hier te bly, want wat van haar verlof en wat van haar verloofde? Ek traak mos nie as sy wil ry nie. Sy kan maar ry. Ek en hond sal hier bly en vir Ouma wag.
Om en om en om die huis. Ek probeer om loshande te ry, maar dan raak ek bang ek val. Ek wil nie val nie, my klere moet skoon wees as Ouma huis toe kom. Om en om en om die huis.
"Spiere!"
Maar dis mos nie Daisy wat daar roep nie, is dit? Nee, dit klink soos die ander tannie se stem. Dit klink soos tannie Susan se stem. Het sy my kom haal dat ek by haar huis kan gaan speel? Ek is nie vandag lus vir by haar huis gaan speel nie. Ek wil hier bly en wag vir my ouma. Sy moet maar ry. Ek traak ook nie as sy dalk kwaad vir my is omdat ek nie saam wil gaan nie.
Ai, nou staan sy sowaar in my pad. Ek is te skaam om sommer so verby haar te ry. Gelukkig lyk sy nie kwaad vir my nie. Die beste ding is om nou maar af te klim en te hoor wat pla haar. Ek moet nou nie so lelik wees dat sy later by my ouma daaroor kla nie. Nee, ek mag nie my ouma se hart seer maak nie. Nooit nie.
Maar die tannie het my nie kom haal om te gaan speel nie. Ons twee gaan sit onder my boom. Jis, sy dink nie sy is te mooi om op die grond saam met my te sit nie. Sy is nou regtig 'n mooi tannie. Ek wens sy was my ma ook. Ek moet onthou dan vra ek volgende keer vir Petrus en Gertjie of dit baie lekker is om so 'n mooi mamma te hê.
Dit lyk dan nou so half of die tannie wil tjank. Ai, wat is dit met die vroumense dat hulle altyd wil tjank? Maar nee, dalk het hy hom verbeel, want nou is die tannie weer vriendelik.
"Spiere, jy moet nou mooi luister na wat ek jou wil vertel. As jy ietsie nie verstaan nie, moet jy vir my vra. Sal jy?"
Nou wat nou? Ek knik net en wag vir haar storie. Sy praat en praat en praat en ek kan nie alles onthou nie. Ek weet nie wat dit is wat ek vir haar moet vra as ek nie verstaan nie. Daar is 'n snaakse knoppie op haar wang. Die tannie se een tand is skeef. Sy vat aan my hand. Haar hand is lekker sag. Ouma se hande het plooie. Ek wonder of ons vanaand na Ouma toe gaan.
"Seun, hoor jy vir my?" O gatta, ek het nie gehoor nie. Ek weet nie wat ek moes gehoor het nie. Ek vra die tannie moet eers weer sê.
En toe luister ek baie mooi. Ouma kan huis toe kom, maar sy sal nie vir ons kan kos maak en ons klere was nie. Ouma se been sal nog baie lank vat voor sy weer kan loop. En nou wil die tannie sowaar dat ek by hulle moet gaan bly. Ek sal dit mos nooit doen nie! Wat moet van my ouma word as sy hier alleen moet bly? Nee, daarvan kan hierdie tannie so wraggies maar vergeet. Ek sal dit nooit ooit doen nie.
En dis toe dat ek soos 'n meisiekind aan die grens gaan. Ek sweer ek wou nie, maar dit het sommer self gebeur. Ek wil nie soos 'n meisiekind tjank nie, maar ek kan ook nie ophou nie.
Die tannie vat my op haar skoot. Ek dink ek sit haar bene plat, maar sy hou my styf vas en ek kan nie wegskuif nie.
"Hoekom is jy dan nou so hartseer? Ek dink jy het nie mooi gehoor nie, my liefie. Ons gaan vir Ouma haal en dan kom jy en Ouma by ons in die woonstel bly totdat alles weer beter is. Daisy kan nie langer hier bly nie en ons wil nie dat julle tweetjies so alleen wees nie."
Ek sit eers lank en dink. Ek traak nou ook nie meer of ek haar bene in die grond in sit nie. Ek wil nie te gou bly word nie. Het ek reg gehoor? Gaan ek en my eie ouma by die tannie-hulle bly? Jis, maar dit klink mos baie lekker.
Daisy kom ook by ons staan. Siestog, nou traak niemand met haar nie. Ek sit lekker by die tannie en Daisy moet maar daar staan. Maar ek traak nie, ek hou nie van Daisy nie al het sy by my kom bly. Ek wonder wat sal my ouma van hierdie storie dink.
Toe ek vir die tannie vra of sy lekker pap kan maak, lag sy baie hard. Sy lag so hard dat ek glads skrik. "Dit sal jy maar by Petrus en Gertjie moet hoor, jong," is al wat sy sê.
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking