HERODUS OF JESUS?

Hoeveel maal in 'n mens se lewe doen jy 'n ding sonder om die gevolge vooraf te beredeneer. Wanneer dinge dan skeef uitdraai, gee jy iemand anders die skuld daarvoor. Dit is die noodlot wat jou nou getref het. Dit is omdat jy altyd ongelukkig is in die lewe, daarom dat dit nou met jou gebeur. Niemand wil die son vir jou sien opkom nie, daarom sus of so. Of erger nog, dit is die Here wat jou so straf vir wat ookal.

Op hierdie manier het ek jare gelede gesukkel om 'n groot verlies te hanteer. Ek het eers veel later besef dat ek eintlik vir die Here kwaad was daaroor. Die stukkie wat volg het homself geskryf in my swaarkrytyd.

Sy sit net daar.  Vir dae lank al is dit al wat sy doen.  Sy sien niks.  Hoor ook niks.  ‘n Vriendin kom hoor hoe dit gaan.  Sy prewel ‘n paar woorde, maar die vrou se oë is genael op die baba wat saamgekom het.  Haar Josef was ook so groot.  Hy kon al lag en kraaigeluidjies maak.  Hulle’t hom van haar bors af gegryp.  Hy het nog nie klaar gedrink gehad nie.  Hulle wou nie wag nie.  Haar man was by Herodus se klipgroewe.  Hy’t eers laataand kom hoor hulle seun is ook gevat.  Hy was mal van opstand.  Toe vat hulle hom ook weg.  Hy wou ‘n soldaat versmoor in die sand.  Hy’s ook nog nie terug nie.  Sy sit maar so en wag vir haar Josef en sy pa.  Sy moet hier wees as hulle kom.  Hulle sê dis die Jesus-baba se skuld.  Sy weet nie of dit so is nie.  Sy wag maar.