Saterdag 26 Augustus 2017

DIE STUKKENDE WINDPOMP

Jy sien die prentjie van die pomp vir die eerste keer en slaan jou hande saam omdat dit so mooi is. Sjoe, dit is werklik so, so mooi.

Maar dan begin jy wonder. Hoekom is dit so mooi? Dis maar net ‘n windpomp; ‘n stukkende windpomp. En jy wonder wat presies is dit wat jou trek.

Moertoegepomp. Regtig? Ek glo nie so nie. Kyk na die res van die pomp en jy sien dit is honderd persent heel en stabiel. Nou wat het dan nou hier gebeur? Waarom lyk hy soos hy lyk? Is dalk die werk van een geweldige stormwind? (Pa wou altyd weet of die pomp vasgedraai is as ‘n storm dreig.) Of is dit langdurige agterlosigheid en kan nie traak oor die pomp nie? Hoe sal ek weet? Al wat ek weet is dat dinge nie goed uitgewerk het vir die stomme ding nie. Ma sou gesê het: Oud en sat der dagen. My opinie is dat hy nie so oud is nie, maar sat der dagen, definitief!

Maar toe kom iemand en maak van hierdie nuttelose pomp ‘n pronkstuk. Hy kry ‘n naambord op, word staangemaak by die grenshek van die plaas en siedaar! Die pomp kan met trots daar staan en elke vriend of vreemdeling verwelkom plaas toe. Die pomp word ‘n landmerk. Jy weet, hier kan jy afdraai na jou mense toe – aan die einde van hierdie pad is daar rus en vrede.

En jy dink aan jou vriendin. Sy is nog jonk en is veronderstel om vuur en vlam vir die lewe te wees, maar haar kop hang en die stukke dreig ook om grond toe te val. Hoekom tog? Was dit een onbedagsame daad of dalk langdurige kan nie traak nie van haar geliefdes? G’n mens sal ooit regtig weet nie, maar sy is op en sat der dagen.


En iemand kom, so terloops, en tel hierdie stukkende mens op. Versigtig vat sy hierdie stukkende mens en loop 'n pad met haar. Sy doen dit saggies, stadig, onopsigtelik. 

En dan! Op 'n dag...

Sy lyk nog soos sy lyk, ja. Sy het nie eintlik verander nie, maar sy staan nou regop en trots. Sy kyk die lewe vierkantig in die oë en haar hele menswees nooi jou uit na haar warmte en liefde. Sy het alreeds vergeet van die dinge wat agter is, sy dink nie meer aan die kannie traak van die verlede nie. Sy weet wie sy is; sy sien rykhalsend uit na die toekoms.

 (foto geleen op facebook)






Geen opmerkings nie:

Plaas 'n opmerking

OUJAAR EN SY DINGE

  Die ure Nuwejaar toe stap nou vinnig aan. As Kersfees verby is, is dit asof die hele mensdom en die natuur skielik asem ophou … waarvoor? ...