SKOONSKRIF

Hierdie skryfseltjie doen ek sommer met ‘n potlood en so half tong in die kies. Ek is in die laerskool – ons skryf skrif. Ons het anderdag eers begin om vas te skryf en dit vat tyd om regtig mooi te skryf. Ek weet nie of dit vandag nog gedoen word nie. Seker maar?

Ek skryf stadig en versigtig. Vandag is die dag wat ek hulle gaan wys! Sowaar as vet, vandag staan ek nie weer heel agter in die ry nie. Vandag skryf ek mooier as ooit, jy sal sien.

Toe die meneer sien ons is almal klaar, staan hy nader. Elkeen wys vir hom sy/haar boek en jy kry ‘n posisie in die ry. Hoe mooier, hoe verder voor in die ry staan jy. Ek het nog nooit heel voor gestaan nie, maar ek het al ‘n paar keer heel agter gestaan.

Ons staan op en elkeen wys sy boek. Ek is baie opgewonde om myne te wys, want ek het wragtag mooi geskryf vandag. Hy kyk na my boek so half bo-oor sy bril. “Jou letters speel dan konsertina, man!”

Ek kan nie onthou waar ek daardie dag gestaan het nie, maar ek weet dit was weer redelik agter. En so begin ek kleiner en kleiner skryf, want my letters sal g’n weer konsertina speel nie. Ek sal hulle wys ek kan ook mooi skryf. Nodeloos om te sê, dit het nie gewerk nie. Op ‘n dag het dieselfde meneer my weer laat agter staan omdat ek te klein skryf.

Ek was in standerd nege toe my pa een hele vakansie spandeer het om my te laat skrif oefen. My skrif was vir hom 'n doring in die vlees, want hy het ‘n standvastige en leesbare skrif gehad. Hoe kan een van sy kinders dan so lelik skryf?

Het jy my al sien skryf? Dan sal jy weet dat geen onderwyser of my pa se pogings ooit vrugte afgewerp het nie. Is ek nog skaam om te skryf voor ander mense? Ja, gewis! Maar daar is nou een verskil – dit bepaal nie meer my posisie in die lewe nie. Ek hoef nie meer heel agter in die ry te staan nie.