MY GOUE PEN

Hierdie skryfding van my kom nie van nie van gister of eergister af nie. Tóg snaaks hoe elke mens gemaak is vir sy eie ding, is dit nie?

Ek is in standerd ag en nege. Ek kan om die dood toe nie Rekeningkunde doen nie. Slaan my dood, maar daardie proefbalans wil eenvoudig nooit klop nie. Maar gee vir my ‘n opstel en ek wys jou wat maak ek met hom. Dit is in daardie tyd wat ek toe ‘n kitsoplossing vir my proefbalans ontdek: Ja, ek sal vir jou ‘n opstel skryf, maar nét as ek jou proefbalans mag afskryf.

Natuurlik het ek gedink dit is ‘n goeie oplossing, sou jy nie ook nie? Die probleem is net dat ek tot vandag toe nog nie die triek van die proefbalans bemeester het nie.

My storievertellery kom al baie ver. ‘n Vriendin herinner my anderdag aan die aande in die koshuiskamer in standerd ses (ons was seker so tien in die kamer) wat ek vir hulle stories moes vertel. Ek wonder wat ek alles kwytgeraak het! Ek kan onthou hoe daar eers ‘n debat was oor die soort motor en die kleur van die man en meisie se hare voordat ek kon wegval. En dan, as ek uiteindelik die einde van die wonderverhaal aankondig, kom ek agter dat die hele ou lotjie al lankal slaap.

En so het ek nog maar altyd gewroeg om te kan skryf. Dit was asof ek van iewers af die toestemming daarvoor moes kry. So dom kan ‘n mens wees, maar nie dommer nie!

In 2011 pak die ‘Annelie Botes-koors’ my beet. Ek verslind die boeke van haar wat ek in die hande kan kry. En ek weet – sy is die persoon wat my gaan help om te kan skryf. Ek begin haar volg op facebook en ek sien dit is ‘n liewe mens. Ek vra haar ewe vrypostig om my te help om te kan skryf.

Haar eerste antwoord: Martha, mens hoef nie die know how te hê nie. Mens hoef maar alleenlik die wilskrag te hê. Die Amerikaners sê: Don't get it right; get it down.

Op ‘n dag skryf ek weer en vra haar of ‘n boek so of so mag lyk. Sy weet mos hoe, dan nie? Sy antwoord weereens baie vriendelik, maar beslis: Liewe Martha, jy mag maak soos jy wil. Elke boeke het sy eie siel en sy eie senuwees. Die oortollige feite sal hulleself later as oortollig bewys. BEGIN net. Jy mag dalk later van tyd vind dat dit waarmee jy begin het, uiteindelik in die middel van die boek beland. Of heeltemal wegval. Moenie bang wees nie ... moenie bang wees nie ... móénie bang wees nie. Onthou wat ek vroeër gesê het van get it down ... Sterkte!

En dit neem my tog na alles nog ses jaar voordat ek uiteindelik begin. Sjoe, hoeveel woorde kon ek al in ses jaar geskryf het? ‘n Jaar gelede begin ek toe so half versigtig aan my eie skryfsel, maar ek kom nie lekker op dreef nie. Dan vat ek hom, dan los ek hom.

En toe gaan die ouma dood. Almal vra vir my wat gaan ek nou met al my tyd maak? Ek was so gereeld daar dat my eie huishouding soms redelik ver agter in die ry gestaan het, sien. En die halfpad-storie raak ‘n obsessie by my. Ek moet, ek kan, ek sal, ek wil hom klaarmaak!

En klaar het ek hom klaargemaak.

Sela!https://www.facebook.com/