Maandag 12 Maart 2018

DIE ONSIGBARE DOGTERTJIE


Van kleins af was sy hierdie alleen, ‘onsigbare’ wesentjie. Die enetjie wat almal altyd aangespreek het met ‘n ‘tjie’ agter haar naam. Maar as sy nou daaraan dink, daar is nog altyd ‘n ‘tjie’ agter haar naam. Hoekom? Omdat sy ‘n klein mensie is? Beslis nie. Omdat sy bejammerenswaardig is? Beslis ook nie. Omdat sy ‘ag, askies tog dat ek lewe’ is? Beslis ook nie. Nou hoekom dan? Ek weet nie. Sy weet vir seker ook nie hoekom nie.
            Het jy al gevoel asof jy so half onsigbaar is? Nee, dalk is dit die verkeerde woordgebruik hier. Dis meer soos... om soos ‘n spook te wees? Jy weet, jy loop en beweeg en slaap en eet en praat en is net in jou eie ‘bubble’. Die mense rondom jou is bewus van jou, hulle hoor jou (of hulle hoor jou nie), hulle praat met jou (of hulle praat nie met jou nie), maar hulle weet nie regtig van jou nie. Hoe kan hulle weet van jou? Jy weet dan nie eens self (altyd) van jou nie.
            Dis soos om heeltemal alleen op die aarde rond te dwaal. Daar is niemand wat jou sien en hoor en verstaan nie. Jy loop met hierdie ontsettende vrees in jou rond – elke oomblik van elke dag. Vrees? Vir wie? Vir wat? Ek weet nie, man. Sommer net daardie ontsettende vrees. En die alleen. En die ding dat niemand eintlik weet wie jy is nie. Jy weet self ook nie wie jy is nie.
Die Engelse het ‘n uitdrukking wat perfek pas in hierdie kind se lewe – ‘feeling disconnected’. Niks maak regtig saak nie. Niks maak regtig bly nie. Niks maak regtig seer nie. Sy ervaar dit vir ‘n oomblik of twee en dan is dit sommer net... WEG! Sy dink dit nie weg nie, dit is sommer net weg.
            En jy is altyd so half hartseer. Die lewe is ‘n hartseer ding. Jy is so gebore om hartseer te wees. Niemand anders weet dit nie. Jyself weet dit ook nie regtig nie, want jy weet nie dat ‘n mens eintlik anders moet voel nie. Dit is hoe jy van die begin van die aarde af gevoel het.
            Om een of ander rede voel jy altyd skuldig. Later, toe jy ouer word, het jy daarmee gespot. Jy het gesê jy is skuldig gebore, daarom neem jy vir alles die skuld. Maar die dogtertjie was skuldig oor alles. En omdat sy skuldig was aan alles, was sy so ontsettend skaam. Nie skaam soos in teruggetrokke nie, hoor. Skaam soos in ‘Ek skaam my vrek’ vir hierdie of hierdie ding. Ek skaam my vrek oor alles wat ek dink of doen of sê. Want sien, ander mense dink of doen of sê alles beter as jy.
            En groot asseblief tog, sy wil niemand kwaad maak nie. Sy wil niemand hartseer maak nie. Sy wil niemand teleurstel nie. Groot asseblief tog nie! Nou bly sy liewer stil, dan kan dit niemand skade doen nie. Ja, los haar net uit dat sy nie hoef te praat nie. Haar kop se dinge is haar eie dinge. Los haar uit en moenie altyd so grawe en grawe in die kind se kop nie. Wat wil jy in elk geval daarmee maak? Jy wil net weer ontevrede wees oor dit of dat en sy hou nie daarvan dat jy ontevrede is nie.
                        Nou is sy oud. Eers probeer sy hierdie lewe van haar ‘n naam gee. Want sien, sy het begin besef dat ander mense nie ook so voel nie. Ander kindertjies het met tevrede hartjies gaan slaap en opgestaan. Of ja, sommige het met hartseer hartjies gaan slaap en opgestaan. Maar om so in die niks te lewe, dit weet sy nou, is nie die tendens nie. Dit is nie hoe ‘n mens aanmekaar geskroef is om te wees nie.
            Sy lees en soek na ander mense wat ook so gevoel het. En sy sien, sowaar, daar was ander ook wat so gevoel het. 
            Maar vandag is sy hartseer dat hierdie klein dogtertjie so ‘n verderflike lewe gely het. Sy is hartseer dat daar nie iemand was wat hierdie kindjie kon help in haar algehele afgeslote lewetjie nie. Dalk net iemand wat kon sê: Kind, kom staan hier onder my arm, ek verstaan jou hart. Ek is lief vir jou.


Kid, Child, Portrait, Happy, People, Children, Young
En voel sy nou eintlik anders noudat sy oud is? Dit, my vriend, is 'n vraag wat jy haar self sal moet vra.

Geen opmerkings nie:

Plaas 'n opmerking

OUJAAR EN SY DINGE

  Die ure Nuwejaar toe stap nou vinnig aan. As Kersfees verby is, is dit asof die hele mensdom en die natuur skielik asem ophou … waarvoor? ...