DIE GROOT VERLANG

Was jy al daar waar dit gevoel het jy verlang so baie dat jou hart bloei? Nee, nie pyn nie, man, ek sê mos bloei!

Soms, wanneer die heimwee jou vat, kan jy dit met ‘n skud van die kop of ‘n veeg van die hand afmaak. Jy besef dit is ‘n seer area waar jy liewer nie moet gaan nie. Jy draai jou gedagtes net daar om en jy gaan aan met jou dag.

Maar soms...!

Ek weet nie of dit net ek is nie, maar dis ‘n ding wat so seer maak dat dit sowaar bloei. Die bloed loop ‘n stroom uit jou hart uit tot op die grond. Maar nee, jy hou nie op met grawe nie, o nee. Jy krap en krap al dieper. Vir een keer WIL jy onthou. Jy wil voel. Jy wil hoor. Jy wil wees.

Jy pak hulle een vir een uit en bekyk hulle. Jy stof hulle af en vertroetel hulle. Dis nou die gedagtes, die onthou! En nou is daar niemand om voor te sê ‘Onthou jy nog?’ nie. Dis net jy...en die groot onthou.

Onthou jy hoe dit gevoel het in die aande met die olielamp op die bedkassie? Almal slaap, maar jy lees jou geliefde storieboeke. En onthou jy hoe moeg was jy môreoggend as Ma roep het dat jy moet opstaan. En as jy buite kom, is die wasgoeddrade vol wasgoed en ou Fien is besig om die witgoed uit te spoel in die blouselwater. En natuurlik, die wit skoolsokkies wat ingeseep staan en wag dat jy hulle kom was.

As Ma vanaand brood knie, weet jy môreoggend kry ons lekker warm broodjies saam met die pap en worsie. Hoe Ma dit reggekry het op die koolstoof, weet ek sowaar nie, maar as die Landy by die hek indraai, is die kos op die tafel.

Onthou jy Pa se musiek? Pa se mooi, mooi musiek...! Jy soek hulle een-een op Youtube en luister na elkeen asof vir die heel eerste keer.

Jy luister en luister en jou hart bloei tot op jou voete. Jy luister want jy wil bloei. Vir een maal laat jy jouself toe om sommer net te laat gaan daar waar jou hart jou lei. (of is dit daar waar jou hart jou laat ly?)

Onthou jy toe ons Duine toe getrek het? Die opgewondenheid was groot. Nadat Pa vir vyf jaar gehuur het, het ons nou ons eie plaas gehad. Pa was trots. Ma was bly. Onthou jy dat Ma self die binnemure van ons huisie geverf het? Ja, sy het op die drom gestaan om daar hoog by te kom. Jacobus, klein ou seuntjie wat hy was, se reaksie: “Tannie Aggie, nou sal my ma sê, ‘My sissster, maar nou is julle darem grint!” En hoor vir my, grint was ons grint!

En onthou jy hoe ons in die somer saans buite geslaap het? Pa en Ma op die groot kliptafel en ons op ons bedjies langsaan. Die lekker koue nagte! Maar onthou jy hoe die son jou vroegoggend onder daardie komberse uit gekook het? Onthou jy die nag wat die hondjie ‘n muishond onder daardie einste kliptafel beetgekry het? Onthou jy hoe die muishond se spuitsels gestink het in die windlose nag? Die muishond moes later die aftog blaas, want hond se kind wou nie laat los nie.

Onthou jy die Sondag wat ons net poeding vir middagete wou hê? Ma het regtig uitgehaal en alles wat lekker is gemaak, maar helaas, dit was toe glad nie so lekker soos wat ons gedink het dit sou wees nie.

Onthou jy die sussie se orrelspel op die meelbin in die kombuis teen die muur? Grietjie Loubser, die kerk se orreliste, was haar heldin, haar alles. Wanneer sy haar stoel daar gesleep het, het sy verander in Grietjie Loubser en het sy haar hart uit gespeel.

Kersfees was op Oupa en Ouma se plaas, maar Oujaar en Nuwejaar was ons by die huis. Onthou dat ons Oujaar by die oom en tannie gaan braai het? Onthou jy dat hulle môreoggend weer vir teetyd na ons toe gekom het? Dit was elke keer vir my so ongewoon, maar so baie, baie lekker om so te kuier.

Onthou jy van die keer wat ons op die donkiekar na die oom en tannie toe gery het? Ons was mal van opgewondenheid daaroor. Pa was skepties - die goed is wild, hulle kon aan die hardloop gegaan het met julle.

Onthou jy Ma se mooi tuin? Onthou jy Estelle se pophuis wat toe ons spens geword het?

Onthou jy? Onthou jy?