Vandat Spiere en sy ouma terug is
by hulle eie huis, gaan dit alles voor die wind. Ouma is weer haar ou self en
Spiere en die hond is baie bly daaroor. Spiere gaan nog elke dag saam met sy
maatjies skool toe, maar hy kan smiddae nie wag om huis toe te kom nie. Hond
wag altyd vir hom by die hek en Ouma wag vir hom by die kombuistafel met baie
lekker kos.
Hy het al gewonder hoe is dit dan
nou dat hulle skielik nie meer net winkel toe gaan vir suiker en bietjie meel
nie, maar hy vra maar liewer nie. Hy weet daar is sekere goed wat sy ouma boos
maak, en om te praat van geld en sulke soort van dinge, is een van daardie kwaadmaak goed. Al wat
hy weet is dat dit nou baie lekker is om huis toe te gaan na skool.
Ouma het iemand gekry om plek te
maak vir ‘n groentetuin. Sy wil groente hê, maar nou moet hy dit natmaak. Hoe
werk dit dan nou? Hy het mos nie gevra hy wil groente hê nie, het hy? Maar hy
sal nie kla nie, want sy eie ouma se huis is nog altyd die heel, heel beste
plek op die aarde.
Iewers, so kom Spiere agter, broei
weer iets. As Ouma so begin skrop en skratel en oor alles skel, is daar iets
wat pla. En moenie praat van skoonmaak nie! Dis al vandat hulle Sondag van die
kerk af gekom het dat Ouma nie ophou nie. Sy het haar hoed in die kas gaan bêre
en haar kouse sommer daar op die bed gelos en toe begin sy die lappe en emmers
bymekaarmaak.
Ai, hy en hond bly in die
moeilikheid want hulle bly in sy ouma se pad. Hy was gister lus en bly sommer
by die skool, maar die tannie het hom uit die klas uit kom haal en sommer nog
met hom geraas ook oor hy haar so lank laat wag. Toe dink hy miskien sal sy
juffrou hom help om daar te bly, maar sy is toe ewe skielik te besig om te sien
wat gaan aan. Simpel.
En nou is hy weer by die hek en
hond het klaar hallo gesê. Hy wens net hy kon vir hond vra wat die dinges is
aan die gang in hulle huis. Gisteraand wou hy nog dat hy en sy eie ouma ‘n
slaggie weer sing, maar nie eens ‘Jesus roep my vir ‘n sonstraal’ kon haar aan
die sing kry nie. Dan moet jy nou net weet dat dit ernstige goed is wat in sy
ouma se kop aangaan. Ouma sing altyd vir ‘Sonstraal’ en dan sommer so net met
die draai van die liedjie gaan sy aan met ‘Ek kan hoor my Heiland roep my’.
Maar nee, daar is nie ‘n woord gesing gisteraand nie.
Nou wat de ongeluk...! Wat het nou
met sy eie ouma gebeur? Hier kom sy dan nou aan met ‘n hele klomp koekblikke opmekaar.
‘n Mens kan haar nie eens sien nie! Wat wil sy dan nou gaan maak met die
blikke?
O gatta toggie toggg! Die een blik
gly van die hoop af en val op die grond. Ouma skree ‘n vreeslike skree. Sy ore
het nou sowaar baie seergekry. Hy hardloop om vir Ouma te help, maar sy het al klaar
die ander blikke op die grond neergesit. Hy sien sy gaan nou huil, want die
mooi koek lê nou so half met sy lyf op die deksel en die ander stuk lyk of hy
lus voel om in die sand te gaan lê. Maar sy eie ouma is baie slim en sy skuif
die deksel mooi onder die koek in. Ouma sê iets van ‘...as hulle dan nou sand wil
eet...’ maar hy kan nie mooi hoor nie.
Die tannie het nou gekom en sy help vir Ouma om die koeke op die tafeltjie langs die huis neer te sit. Hy sien nou eers hoe mooi het Ouma alles gemaak met die mooi tafeldoek en blomme en alles. Sjoe, Ouma is regtig slim.
En ewe skielik is daar 'n hele klomp tannies wat hy nog nooit gesien het nie. Hy wonder of die hele dorp se tannies gekom het omdat sy ouma vandag verjaar. Hy dink hulle is ook vir haar so lief soos wat hy vir haar is. Hy en die maatjies kry eerste koek en koeldrank
sodat hulle kan gaan speel. Ouma is vir hom baie, baie mooi, want sy lag die
hele tyd.
Ouma het vir die tannies gevra om
elkeen vir haar ‘n foto te post op facebook sodat sy ‘n album van haar
verjaardag kan maak. Nou wonder hy net of hulle dit ooit sal doen?
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking