Skielik is sy nie meer so tuis in haar eie vel nie. Vir die laaste hoeveel jaar is sy rustig en tevrede – sy voel gemaklik met haarself – eintlik baie trots op wie sy is. En nou? Wat het dan nou verander? Waarom voel sy dat sy haarself (weereens!) moet bewys? Waarom voel sy (weereens!) so vreeslik common (met ‘n hoofletter K) en onwaardig?
Sy kom ‘n ver pad met hierdie gevoel. En sy het regtig gedink dit is iets van die verlede. ‘Ek weet wie ek is en wat het jy daaroor te sê?’ Haar motto. Haar opstaan en gaan slaap. En dan nou?
Sy probeer dit ontrafel, maar dit werk nie. Sy voel uiters bedreig. Deur wie? Deur wat? Sy kan nie sê nie. Sy probeer die deurmekaar drade mooi glad vee om daaruit sin te maak, maar hulle hou aan om rond te spring. Buite beheer. Wanordelik. Sy kan nie orde skep in die chaos in haar kop nie. Demmit tog! Kan niemand dan help nie?
Sy kry iemand wat (so hoop sy) sal hoor wat sy sê. Sy praat. Sy tjank snot en trane. Wat gaan aan in my kop? Hoekom is ek so bang?
Jy sien, hierdie ding kom nie van gister af nie. Op skool was sy was maar altyd die ‘loner’ – nie goed genoeg vir die res van die groep nie.. Glad nie akademies sterk nie. Glad nie ‘n atleet nie. Glad nie ‘n goeie hokkiespeler nie. Glad nie ‘n gesellige mens nie. Glad nie geld om mee te maak aan skooltoere en ontspanning nie. Lelik. Vet.
En hier kom stort alles weer op haar neer. Ongevraagd. Onnodig. Sy word teruggeruk na daardie tyd. Sy wil nie daar wees nie, maar sy moet. Die lot wil reünie hou. Dit gesels oor en weer dat die spoeg spat en sy word doodsbenoud. Daardie stokou minderwaardigheid kom sit netjies op haar kop en druk haar oë toe vir die hier en die nou. Sy wil dit nie sien nie. Sy wil dit nie hoor nie. Waarom moet sy so voel? Vlug is die beste opsie. Hardloop vinnig en hardloop ver!
Haar man is mooi. Hy praat rustig en met groot oortuiging. ‘Kom ons kyk ‘n bietjie weg van die ander mense af. Kom ons kyk waar jy voorheen was en waar jy vandag is. Kom ons kyk na die oorwinnings op jou pad. Wie was jy? Wie is jy nou? Hoe het jy gekom waar jy vandag is?’ Sy wil nie. Hy doen dit vir haar. Sy kyk deur sy oë na die beeld in die spieël en sowaar, eintlik hou sy van dit wat sy daar sien.
En die slotsom van dit alles?
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking