EK EN MY WIT GRAFFIES

Ek het ‘n groot probleem. Jy sien, wanneer ek kwaad word, raak my woorde weg. Hoeveel maal het ek al by myself gedink: ‘Martha, jy kon mos dit en dat geantwoord het, man. Maar toe staan jy met jou bek vol tande ...’

Klink dit vir jou bekend?

As ek kwaad word, is daar een van twee reaksies: Of ek byt op my tande en gee voor dat dit my nie raak nie, of ek is so ontsteld dat ek liewer aan die tjank gaan en omdraai en loop. Teen slapenstyd is ek so boos vir myself oor my papbroekigheid dat ek weereens kook van woede.

Ken jy daardie een? Jy weet, leer kan ek ook nie leer nie – dit is elke keer weer dieselfde storie oor en oor. Hoe meer ek besluit ek sal volgende keer my man staan, hoe minder kry ek dit reg. En wanneer ek jou weer sien, verkies ek gewoonlik om die ding van gister as afgehandel te beskou en nie weer daaroor te praat nie. My ma het altyd gepraat van die graffies wat agter haar lê. Hierdie graffies is waar sy al die onregverdighede teenoor haar begrawe en (probeer) vergewe het.

Ek weet op aarde is daar net twee soorte mense:

·        * Die eerste groep is hulle wat hulle man staan en onmiddellik reageer en nie ‘n duit omgee vir die ander ou se gevoelens op daardie stadium nie. (Jy het my seergemaak, nou moet jy vat wat jy kry!)

·       *  Die tweede groep is hulle met die graffies agter hulle.

Ek glo jy ken die storie van die slang en die saag, maar ter wille van hulle wat dit nog nie gehoor het nie, vertel ek dit.

Op ‘n dag is Slang op soek na kos. Hy gaan by ‘n timmerman se werkswinkel in op soek na muise. ‘n Vorige keer het hy hom lekker dik geëet aan hulle en vanaand is hy ekstra honger. Hy storm vervaard die werkswinkel binne.

Ongelukkig kyk hy nie mooi waar hy seil nie en hy skuur teen ‘n saag verby. Die saag maak hom baie seer en hy is onmiddellik woedend! Hy laat nie met hom mors nie, hoor. As jy met Slang sukkel, moet jy weet jy kry dit dubbeld en dwars terug. Ja, dis nou maar Slang, daai.

Hy draai om en byt die saag met mening. Natuurlik kry hy weer ‘n keer seer en nou is hy opgecharge vir ‘n lekker oorlog met die saag. Hy reken dat as die saag so onredelik wil wees en hom sommer so uit die bloute wil kom staan en aanval, sal hy vandag vir hom wys wie’s baas.

Slang draai homself om Saag en druk vir al wat hy werd is. Ja, vandag is dit die einde van Saag. Hy wat Slang is gaan die lewe uit hom uit druk ...

Nodeloos om te sê dat Slang die stryd teen Saag verloor het. Slang het te laat besef dat dit nie die moeite werd is om so te oorreageer nie.

Toe ek nou so sit en lees van die ontydige heengaan van oorlede Slang, besef ek dat alles ook nie regtig altyd lyk soos wat ons glo ons sien nie. Ek het hierdie storietjie al weke terug gelees, maar hy wil my nie los nie. 

Dus! Ek loop die pad vorentoe, my lam. Wat netnou en gister en voor dit gebeur het, gaan my regtig nie (meer) aan nie. Ek besluit om nooit terug te kyk of daar (dalk) ‘n graffie of twee is wat ek kan gaan oopmaak en lykskouing hou nie. Ha-a, ons los dit vir die ander ouens wat hou van derms ryg.

Nou vra jy my nou wat as ek weer teen Saag vasloop en die velle waai? Weet jy, ek hoop ek sal weereens my woorde verloor en maar net aanhou loop ... altyd vorentoe!