OUMA BAK KOEKIES - 'N STORIE MET 'N SLENTER

Oupa en Ouma kom van die plaas af. As hulle kom, is dit ‘n aardigheid. Jy moet weet, hulle kan nie sommer in die kar klim en ry nie. O nee, daar is dinge wat gedoen moet word voor hulle kan gaan kuier – baie dinge! Belangrike dinge!

Oupa moet vir Ouma ten minste twee weke voor die tyd waarsku as hy die gier kry om by die kinders te gaan kuier. En hy moet ook g’n in die aand met slaaptyd daaroor praat nie, dit werk glad nie so nie. O nee, daarvoor het hy te slim geword so met die jare.

Een aand met slaaptyd – hy’t al gelê en Ouma was nog aan die klaarmaak, roer hy toe mos die onderwerp aan. “Vrou, ek wil na die kinders toe gaan. ‘n Mens weet nooit wanneer is dit die laaste keer nie.”

Ouma ruk haar regop uit haar gebukkende houding uit. Siestog, sy het staan en sukkel met die stywe goedjies wat sy dra om darem respektabel te kan lyk. “Wat praat jy nou? Hermaans, wat is dit van gaan kuier by die kinders?”

Oupa skrik hom heel wakker. Demmit, hy kan ook net leer om sy mond te hou! “Nee, ek het maar net gedink daaraan. Ons kan môre daaroor praat.” Maar dit het nie meer gehelp nie, want Ouma was terug in die stepping en die orders het gerol. Hulle het glad nie daardie nag geslaap nie. Oupa moes opsluit opstaan en die mense roep dat hulle ‘n slagding kan gaan kry en slag. Ouma het begin bak. Ouma bak nie effentjies nie, hoor. Ouma bak om klaar te bak!

In elk geval, die storie gaan nie oor Oupa en Ouma en hulle dinge nie. Die storie kry sy begin daar in die dorp by die kinders. Laat middag, dis amper sononder, trek die bakkie by die werf in.

Oupa vra hulp om alles afgelaai te kry. Dit lyk kompleet of die twee op pad is om uiteindelik in te boek by die ouetehuis. Soveel van koffers en sakke en wat alles word afgelaai dat die kleinkinders later begin kla omdat hulle nou moeg gedra is. Heel laaste laat klim Oupa die oudste tweetjies op die bakkie om die groot kis af te laai. “Wat is dit, Oupa?” Oupa antwoord met ‘n snork en beduie na Ouma toe. 

Hulle sleep-sleep die kis kombuis toe op Ouma se orders. Koekies! Blikke en blikke vol koekies. Hulle ma en Ouma wil nog keer, maar hulle hoor nie. Elke blik word oopgemaak en van elke blik se koekies moet geproe word.

Die eerste blik is gemmerkoekies. Jakkie en Poenie, die tweeling, trek hulle neuse op. "Sies, Ouma, dit brand my mond, Ouma." Ouma het by hierdie tyd 'n koppie tee en steur haar nie aan die lotjie nie. Sy weet dat elkeen iewers iets sal kry wat na sy of haar smaak is. Sy roep die pa nader: "Kom, Seun, Ma het vir jou iets baie spesiaals gebring hierdie keer."

Die tweede blik lyk maar valerig vir die kinders en hulle staan langtand en kyk daarna. "Aaaiii!" sanik Soenatjie, want sy het gedink dit gaan iets baie lekker wees. Moeder kom loer in die blik en is in haar noppies. "Ma het sowaar vlakoekies gebak! Dankie, Mamma. Dit is nou sowaar baie bedagsaam om ('n slaggie) aan my ook te dink."

Die kinders trippel op en af van ongeduld, want wat het hulle nou om te eet? Die volgende blik is die heerlike klapperkoekies. Jakkie en Poenie gaan sit met die blik tussen die bene op die vloer. Moeder probeer keer, maar hulle het gekry waarna hulle gesoek het. Hulle sal later vir Ouma haar soentjie en drukkie gee. Ouma knik tevrede. Sy weet hoe lief is die tweetjies vir haar klapperkoekies.

Soenatjie wil nie alleen verder soek nie. Sy roep vir Koosman en Ousus nader om haar te kom help. Koosman kom nader met 'n frons. As sy Ouma nie vandag vir hom brownies gebring het nie, kan sy maar los. Sy het wie weet wanneer laas vir hom brownies gebak. Sy maak verniet of sy vir hom lief is, hoor. Hy het al gesien sy traak g'n meer met hom nie. Maar ja, Ouma het hierdie keer die groot glimlag van haar kleinseun dubbel en dwars verdien. Hy vat die blik brownies en verdwyn kamer toe.

Ousus kom doodluiters nader. Sy weet presies wat nou nog in die trommel oor is. Maar een ding weet sy, as Ouma net een blik gebring het, gaan daar vanaand moeilikheid wees. Sy deel sowaar niet weer met Soenatjie nie, dis nou maar seker. Sy loer in die kis - mooi so! Ouma is baie slimmer as wat sy gedink het. Sonder om dit oop te maak, vat sy een blik en stap vermakerig kamer toe. Soenatjie wil aan die grens gaan, maar Ouma keer haar. Kom, Ouma wys jou wat is daar vir jou. Die hertzoggies laat haar skree van plesier. "Ouma is darem baie, baie slim!"

Die die opgewondenheid oor al die blikke en blikke koekies bedaar, sit Ouma met haar derde koppie tee en Oupa sit en kerf aan 'n stukkie biltong. In hierdie huis is nie vanaand enige kos gemaak nie. Oupa sug lank en hard. Hy is verbitterd oor die behandeling wat hy by die kinders kry. Dit het hy nou van lus voel om by die kinders te kom kuier. 'n Man sal ook nooit leer nie, sal hy?

Hy sit en more kliphard, maar niemand hoor hom nie. In die kamer kry Ouma hom beet: "Vir wat sit en kerm jy die hele aand so? Dis g'n meer 'n plesier om saam met jou iewers heen te gaan nie. Ek het my morsdood geskaam vir jou ... so onsgeskik ... en dit nog voor die kinders ook nog."

Oupa het genoeg gehad. Hy ontplof byna van onsteltenis. "Die kinders is uitgevreet in hierdie huis. Wat vir 'n ding is dit dat elkeen sy eie blik met koek kry? In ons dae was ons maar alte bly as daar 'n stuk brood was met jam, wat nog van koek! Nee, hierdie was die laaste keer wat jy met suffil blikke koek hier aangery gekom het."

Ouma wil nog antwoord, maar Oupa draai op sy ander sy en gee voor dat hy slaap.

En daar kan Ouma die nag toe nooit slaap nie! Die ouman is reg, ja. Die kinders is uitgevreet, ja. Maar dit is nie wat haar wakker hou nie. Die groot hindernis is waarom elkeen dan nou opsluit van 'n ander soort koekie moet hou? Kan hulle nie maar net van koekies hou en klaar nie? 

Dis nog diep in die nag toe Ouma op en uit is. Nee, die ding met die koekies pla haar heeltemal te veel ... sy't glads gedroom van koekies wat soos mense lyk vannag. Kan jy jou dit indink! En het hierdie koekies nou vir jou baklei! G'n mens kon dit hou nie.

Ouma wag vir die lotjie in die kombuis. Almal is haastig skool toe, maar sy het haar mes in vir hulle. Sy het lank gedink oor die storie met die koekies. Hulle sal eers moet luister voordat hulle vandag uit hierdie huis uit loop skool toe.

"Julle weet, die koekies van gisteraand..." begin sy. Elkeen wil eerste vertel hoe lekker dit is, maar sy maak hulle stil. "Nee, nou luister julle 'n slaggie na my," kom dit amper met 'n dreigende stem. Ouma praat en praat en die kinders trippel rond van ongeduld. Sowaar, as hulle vandag laat is by die skool, moet Meneer maar met Ouma kom afreken. Niemand luister nie, want Ouma hou nie op met praat nie. Wat gaan vandag met hulle ouma aan? Nou klink dit of sy lankal nie meer van koekies praat nie, ha? Waar loop draai Ouma nou die storie? 


Toe hulle uiteindelik by die deur uit is, vra Jakkie vir Poenie: "Nou wat is dit wat Ouma nou eintlik bedoel het met 'Aljander, aljander, die een is soos die ander, al lyk hulle ook verskillend'? Ek verstaan nou wragtie nie wat dit beteken nie.