IS VRIENDSKAP DIT (ALTYD) WERD?

Nou die anderdag hoor ek twee vriendinne met mekaar gesels. Nee man, ek het nie afgeluister nie, regtig nie. Kan ek nou help as ek so naby hulle sit dat ek alles kan hoor? Ja, dit is so, ek kon opstaan en loop, maar ek het nie. Mmm, dalk het ek dan mos afgeluister? Besluit maar self.

In elk geval, jy weet mos, ‘n mens kan soms wonder en dink en redeneer oor die mense in jou lewe – moet ek hierdie vriendskap nog ‘n kans gee of moet ek maar links kyk en die pad vat? Nouja, dit was so ‘n gesprek. Kom ons noem hierdie twee sommer Sussie en Sannie, dan vertel ek jou.

Sussie sê vir Sannie: “Ag nee aarde, jy het nou regtig nie vir Loeloe in jou lewe nodig nie, ha? Wil jy vir my sê dat jy toelaat dat sy ‘so en dit en dat’ met jou? Ek sweer ek sal dit nooit aan my laat doen nie. Wragtag is wragtag, ek het haar al hoeka gesus en geso as sy dit die dag met my probeer.” Sussie staan sommer regop soos sy vuiste swaai en beduie.

Sannie antwoord bedees: “Ja, sy maak maar altyd so met my, maar ek weet nie eintlik wat om te maak nie. Jy sien, dis nou glad nie asof ek so baie vriendinne het nie en...” Die stemmetjie is nou glad nie meer so stewig soos toe die gesprek begin het nie en ek moet mooi luister om haar te hoor. (Het ek regtig gesê ek het hulle nie afgeluister nie?)

Sussie antwoord saggies met haar hand op Sannie se skouer: "Dink mooi daaraan, is dit regtig die pyn werd om so 'n vriendskap aan die gang te (probeer) hou?"

Sannie sit net daar. Sy praat nie. Sy weet nie hoe of wat om te antwoord nie. Sussie verstaan baie duidelik nie hoe dit werk nie, ha? As sy nou vir Loeloe afskryf...? Nee, dit kan sy mos nooit, ooit doen nie... of kan sy?

Ek sit en beluister hulle, want ek wonder toe self oor hoe of wanneer jy nou eintlik moet besluit ‘Maar hierdie een het ek nie verder nodig in my lewe nie’. Hoe doen ‘n mens dit? Hoe los jy en laat gaan? Ek het daardie dag daaroor gewonder en ek wonder nog immer daaroor. Ek het nie navraag gedoen om te hoor hoe ver die storie gevorder het nie. Want, jy sien, dit was mos nie my storie nie.

En dit slaan my soos ‘n voorhamer: Sout! “Wanneer die sout dan laf geword het...!”

Matteus 5:13 – Sout-van-die-aarde mense

13“Julle is die sout vir die aarde. Maar as sout verslaan het, hoe kry ’n mens dit weer sout? Dit is niks meer werd nie. Dit word buitekant weggegooi, en die mense vertrap dit.

Waar presies kom die storie van ‘as die sout laf geword het’ van Jesus vandaan? Sout kan mos nie minder of meer sout smaak nie, al wil dit ook. Los dit op in water en laat die water weer verdamp. Wat bly agter? Sout. Sout kan nie verslaan nie. Sout kan nie meer of minder na sout smaak nie, want sout bly sout. Toe moet ek mos gaan soek na ‘n antwoord, man. En toe kry ek my antwoord...!

In Palestina het hulle buite-oonde gehad. Die oond is op ‘n laag teëls gesit. Maar, en dit is nou waar die storie van die sout in kom, onder hierdie teëls is ‘n dik laag sout gegooi. Die sout het gedien as isolasie en die hitte het dus behoue gebly om die oond lekker warm te kry en te hou. Mettertyd, as gevolg van die hoë hitte, het die chemiese samestalling van die sout verander en was dit dan nie meer sout nie. Dit was nou net ‘n grys massa wat niks meer werd was nie. Dit moes vervang word met (ja!) sout. Hulle het hierdie grys massa op die paaie gegooi om daar vasgetrap te word. Lees nou weer die versie van die sout. Maak dit bietjie meer sin vir jou?

Dan is daar ‘n ander dinge wat ek weet, maar weer raakgelees het:

·         Daardie growwe, gelerige sout met die sand in is goed genoeg om ‘n beesvel mee te sout, maar as jy die mooi soutpotjie op jou tafel wil sit, gebruik jy fyn tafelsout, nie waar nie?

·         Daar is kulture waar mense sout saam met mekaar eet as teken van hulle vriendskap.

·         Ons weet ook dat sout ontsmet en preserveer.

Nou kom ek terug by Sannie en haar vriendskap met Loeloe... As ek die storie van die sout lees en ek sit twee en twee bymekaar, kry ek vier. Dit smaak dan nou vir my dat, al klou Sannie met alles wat sy het aan die vriendskap met Loeloe, dit haar niks gaan baat nie, is dit nie so nie? Dit lyk nou asof dit meer van 'n illusie as die ware Jacob is? So, waarom klou die stomme vrou nog aan iets wat nie meer bestaan nie?

Ek dink jy moet my nou eers verskoon, 'seblief. Ek kan nie verder gesels nie. Ek wil vir Sannie gaan soek en vir haar die storietjie van die sout vertel... of hoe reken jy?