Maandag 11 November 2019

DIE BOEMELAAR BINNE MY


Skatryk. Nee, stinkryk is ‘n beter beskrywing van hom. Hy woon in ‘n posh buurt in ‘n posh huis en ry met ‘n posh kar. Sy vrou is gewoond aan oorsese vakansies en het meer juwele en skoene as wat die gemiddelde mens ooit sal van kan droom om te sien, wat van nog droom om te kan besit! Hy is ‘n uitstekende sakeman en besit die helfte van die stad se geboue.
En tog het hy hierdie vreemde ... afwyking. Afwyking? Siekte? Gebrek? Nee, deesdae is die ‘in’ woord mos ‘sindroom’. Hmm ja, hy het hierdie vreemde, ongediagnoseerde sindroom waarvoor daar geen behandeling is nie. Jy sien, sy lewe lank soek hy al na daardie iets wat hom volkome gelukkig en tevrede sal maak. As hy dit of dat of wat ookal kan kry, sal sy hart vrede hê en sal hy gelukkig wees tot aan die einde van sy dae.
Dis ‘n ware verhaal van ‘n miljoenêr wat van tyd tot tyd dros van die huis af en op straat gaan bly saam met die boemelaars. Hy los sy foon, sy beursie en sy kar by die huis en veg om oorlewing op straat. Snags slaap hy onder ‘n karton nadat hy vanaand met sy nuwe vriende ‘n brood gedeel het. Die versoeking om deel te hê aan bloutrein[1], moet hy met alles in hom beveg. Die ander drink dit teen die koue, maar hy weet te veel daarvan om te val vir die versoeking.

‘n Voortdurende kuggie word ‘n hoes wat nie ophou nie. Een nag sleep ‘n weldoener hom hospitaal toe. Die dokter het geen voorliefde vir boemelaars soos hy nie en stuur hom weg met ‘n hand vol pille. Hy gooi dit buite die gebou in die naaste asdrom.
Eers toe hy besef hy gaan dalk nie hierdie koue oorleef nie, bel hy vir James, sy chauffeur, om hom te kom haal.
James praat nie. Hy weet dit sal nie help nie. Hierdie ding het seker al vyf keer die afgelope tien jaar gebeur – Meneer raak weg vir ‘n tyd en op ‘n dag word hy gebel ...
Althea, sy vrou, is lankal gewoond aan hierdie patroon. Sy het die eerste keer wat dit gebeur het, die polisie gebel en almal rondom haar op hol gejaag. Nou weet sy van beter. Sy weet hy sal huis toe kom wanneer die regte tyd daar is.
Ongelukkig was daardie een winter te koud en sy longe toe al te swak om genoeg weerstand te bied. Toe James se foon weer eendag lui, was dit ‘n vreemde stem wat hom vra om Meneer se lyk te kom oplaai.
Die vraag kom by ‘n mens op: Hoekom doen hy dit? Wat is dit waarna hy so soek? Liewe aarde, hy het alles wat sy hart begeer, maar hy soek na ...
Soek na wat?
En ek besef ek het ook maar ‘n boemelaar in die hart. Daar is altyd daardie ‘iets’ wat net buite bereik bly en wat oornag ‘n obsessie, groter as my logiese denke, kan word.
ü  As ek net dit of dat kan kry, sal ek tog so gelukkig wees.
ü  Wanneer ek daardie ding regkry, sal my lewe volmaak wees.
ü  Teen hierdie tyd volgende jaar sal ek soveel of soveel in die bank hê en sal ek nooit weer ‘n slapelose nag deurbring nie.
ü  Ek sal tevrede wees as my harde werk erkenning kry.
ü  As ek net daardie ekstra paar kilogramme kan afskud, sal ek ook weer soos ‘n mens voel.
Ek skud my kop in stomme verbasing. Kan ‘n mens, nee, kan EK so dom wees om nie die oorvloed rondom my raak te sien nie? Wat as ek môreoggend wakker word en al wat ek het, is die dinge waarvoor ek vandag dankbaar was.
WAT. AS?


Ek sit my hand op my hart en sug diep. Ek weet ek is skuldig aan my eie ontevredenheid. Ek weet ek het die sleutel tot daardie onbereikbare vrede in my eie hand.
Kom tot rus, my onrustige hart, kom tot rus! Besef hoe geseënd jy is en kom tot rus.



[1] One makes a blue train by filtering methylated spirits through a loaf of bread in order to remove the bitter-tasting purple dye (In South Africa, the dye is mandatory in order to prevent it's used as a beverage). Since only the dye is removed, not the kerosene, methanol, isopropanol etc, it gets you smashed off your head, but may cause vomiting, headaches, seizures, blindness and/or death.

Geen opmerkings nie:

Plaas 'n opmerking

OUJAAR EN SY DINGE

  Die ure Nuwejaar toe stap nou vinnig aan. As Kersfees verby is, is dit asof die hele mensdom en die natuur skielik asem ophou … waarvoor? ...