AREND OF KALKOEN?

Jy het vir seker al die storie gehoor van die arend wat deur die moeder-kalkoen uitgebroei is. Die gevolg was dat die klein arend op die grond loop en pik het saam met sy stiefboeties en -sussies en nooit bewus was daarvan dat hy eintlik kan vlieg nie. Op ‘n dag sien hy toe ‘n arend hoog in die lug vlieg en hy besef – ek is ‘n arend. Ek hoort in die lug!

Ek het hierdie storietjie al baie maal gehoor, maar nog nooit op myself van toepassing gemaak nie. Nee, ek weet regtig nie hoekom nie, hoor.

Ek sit nou weer en kyk na ‘n program waar hierdie klein arendjie bespreek word ... en dit daal op my neer! Sowaar! Ek is 65 en ek het vanaand vir die eerste keer in my lewe besef ek is ‘n arend. En hoe meer ek die ding bedink, hoe meer besef ek dat ek eintlik al hoeka vlieg, maar dat ek nog altyd saans saam met die kalkoene en hoenders kom slaap.

Simpel? Laf? Ja, seker. Maar ek het ‘n ander woord daarvoor. Ek hoor nie dat mense nog baie praat van iemand wat ‘steeks’ is nie, maar dis nou ek daai. So steeks soos ‘n hardegat donkie wat besluit het hy staan waar hy staan. Ja, dis nou ek daai.

Ek moes nou behoorlik inventaris hou van al die redes waarom ek in die lug behoort te bly. En sowaar, daar is nogal ‘n lysie en ‘n half, hoor.

Nou hoekom dan die stupid gewoonte om maar liewer saam met die hoenders in die aand te gaan slaap? Hoekom bly ek dan sommer vir weke en maande saam met hulle? Hoekom, vra ek jou?

Die slotsom is die vreeslike mooi woordjie: nederigheid. Ja, dis mooi en goed en baie beskaafd om nederig te wees, maar elke ding het sy perk.

Waarom, o waarom wil jy jou lampie onder die spreekwoordelike maatemmer wegsteek? Of nog erger, waarom blaas jy vir lampie dood en bêre hom in die besemkas? Ja, hy kry nie eens ‘n ereplekkie iewers in ‘n vertoonkas nie, hy word onseremonieel in die besemkas tussen die besems en skottels en skoonmaakgoed gedump.

Hoekom sou jy so ‘n dom ding wou doen?

Opeens spring die waarheid vierkantig voor my: Jy doen dit omdat jy nog nooit in jou eie vermoëns geglo het nie. Die hele heelal sien dat jy ‘n arend is en respekteer jou daarvoor, maar jy ...? Wat doen jy?

Jy sit daar op die mishoop saam met die hoenders en Arend vra jou wat maak jy daar. Jou antwoord? Ag, ek doen maar my dingetjie so stilletjies, hoor. Ek is nou maar wie ek is en ek geniet wat ek doen, maar moet tog net nie ‘n ophef daarvan maak nie, seblief tog nie.

En nou wil ek vir jou kom sê: Sies vir jou! Gebruik jou vlerke en vlieg hoog, arendskind.